தமிழிசைப் பாடல்களில் சந்தக் குழிப்பு – தோற்றமும், வளர்ச்சியும்

     தமிழிசைப் பாடல்களில் சந்தக் குழிப்பு – தோற்றமும், வளர்ச்சியும்

                            டாக்டர் நா. கணேசன்

               ஜான்சன் விண்ணாய்வு நிலையம், ஹூஸ்டன், அமெரிக்கா

1.        இசை இலக்கணத்தில் சந்தம்

சங்க காலத்திலேயே இயற்கை தான் இசையைத் தோற்றுவிக்கும் முதல் ஆசிரியன் என்று கண்டு பாடியுள்ளனர். மூங்கில் துளையில் காற்று, அருவி, வண்டுகள், பறவைகள் சங்கீதம் பாடும். ஓசை ஒலி உடையது இயற்பா, இசை ஒலி உடையது இசைப்பா என்று இலக்கணம் வகுத்தனர். சங்கீதத்தின் பல கூறுகளைத் தொல்காப்பியத்தில் காண்கிறோம். வண்ணம் என்று தொல்காப்பியர் சந்தத்தைக் குறிப்பிடும் 44 இடங்கள் அமைந்துள்ளன.  ‘வண்ணங்கள் என்பன சந்த வேறுபாடுகள்’ எனப் பேராசிரியர் உரை தந்துள்ளார். வண்ணம் தூய தமிழ்ச்சொல் தான். நிறம் எனப் பொருள்படும் வர்ணம் என்ற வடசொல் அன்று. பகு-/வகு-, பழுதி/வழுதி, பால்/வால், பாடிவாசல்/வாடிவாசல், பயலை/வயலை இத்தகைய சொல்லிணைகள் போல, பண்-  பண்ணம்/வண்ணம் என்னும் சொல்முதல் பகரம் வகர எழுத்து மாற்றம் இது. காரைக்கால் அம்மையார் பண்களில் அமைத்தும், ஏழு சுரங்களைக் குறித்தும், இசைக்கருவிகளைத் தொகுத்தும் பாடினமையால், தமிழிசையின் தாய் எனப் புகழ்பெறுகிறார்.

வண்ணம் நூறும் பலவும் ஆகி வேறுபடினும், தொல்காப்பியச் சூத்திரத்தின் இருபதுள் அடங்கும் என்பார் பேராசிரியர். மனஸ்/மனம், தபஸ்/தவம் போல, சந்தஸ்/ சந்தம். சிலப்பதிகாரத்தில் உள்ள வரிப்பாடல்கள் அனைத்தும் சந்தப் பாடல்கள். சந்தத் தமிழின் தந்தை இளங்கோ அடிகள் பாடிய கந்துகவரி தமிழின் முதல் சந்தப்பாடல். இதே திசிரநடைச் சந்தத்தில் திருமழிசை ஆழ்வார் திருச்சந்த விருத்தம், சிவவாக்கியம், கம்பனின் ‘உறங்குகின்ற கும்பகன்ன’ பாடியுள்ளனர்.‘சந்தம் மலி பாடல்’, ‘சந்தமே பாட வல்ல தமிழ் ஞான சம்பந்தன்’, ‘சந்தம் இவை தண் தமிழின் இன்னிசை எனப் பரவு பாடல்’ இவ்வாறு எல்லாம் பக்தி இலக்கியக் காலத்திலே, சந்தஸ் வடசொல் சந்தம் தொல்காப்பியரின் வண்ணம் தமிழ்ச்சொல்லுக்கு நேர் ஆகிறது. சிந்தாமணி, சூளாமணி, கம்பன் என காப்பியங்களில் சிலப்பதிகாரத்தின் சந்தப் பாடல் மரபு தொடர்ந்துள்ளது. பரணி நூல்களில் சந்த அமைப்பு பெரிதாகி இருக்கிறது.

2.        ஒலிக்குறிப்பாக இயற்கைச் சந்தம்

  தும்பி போன்ற வண்டுகள் , தேனீக்கள் இசை முரல்வன. இந்த உயிரிகளுக்கு அளி (Bees) என்பது சங்ககாலப் பொதுப்பெயர். ‘அளிவழக்கம்’ என்று அளிகள் பாடுவதைப் பரிபாடலில் பார்க்கிறோம். தென்னா, தெனா என வண்டுகள் முரலுவதால், தென்னானே, தேன்னானே என நாட்டார் இசையில் சந்தத்தைப் பாடுகின்றனர். தென்னாதெனா என இசை பாடும் தேனீக்கள் மலரில் இருந்து எடுத்துக் கூட்டில் சேர்ப்பதற்குத் தேன் என்ற பெயர் பிறந்தது. இதுவே, தே(ம்)/தீ(ம்) = இனிமை என்ற பொருள் பெறக் காரணம் ஆயிற்று: தேம்பாகு (தேன்பாகு) இனிய பாகு. தேனளிகள் போன்றவை எழுப்பும் இசையைப் பக்தி இலக்கியங்கள் முறையாகத் தொகுத்துள்ளன. அவற்றைப் பார்ப்போம்.

தென்ன (4)

தென்ன என வண்டு இனங்கள் பண் பாடும் வேங்கடத்துள் - நாலாயிரம்:682/3

தென்ன என்று வண்டு இன் இசை முரல்தரு திருவயிந்திரபுரமே - நாலாயிரம்:1149/4

தென்ன என்ன வண்டு இன் இசை முரல் திருவெள்ளறை - நாலாயிரம்:1375/4

தென்ன என்று அளிகள் முரன்று இசைபாடும்  - நாலாயிரம்:1756/4

தென்னா (2)

தென்னா தெனா என்று வண்டு முரல் திருவேங்கடத்து - நாலாயிரம்:3209/3

தென்னா என்னும் என் அம்மான் திருமாலிருஞ்சோலையானே - நாலாயிரம்:3961/4

தெத்தென (1)

தெத்தென இசை முரல் சரிதையர் திகழ்தரும் அரவினர் - தேவாரம்-சம்:3714/3

 தெத்தே (2)

தெத்தே என முரல கேட்டார் வினை கெடுக்கும் திரு நணாவே - தேவாரம்-சம்:2249/4

தெத்தே என முரன்று எம் உள் உழிதர்வர் - தேவாரம்-அப்:166/2

தேத்தென (2)

தேத்தென என்று இசை வண்டுகள் பாடு சிற்றம்பலத்து - தேவாரம்-அப்:785 /3

தேத்தெத்தா என்ன கேட்டார் திரு பயற்றூரனாரே - தேவாரம்-அப்:323 /4

தெத்தெனா (1)

தென்னா என்னும் தென் நாகை திரு காரோணத்து இருப்பீரே - தேவாரம்-சுந்:1027/4

தென்னாத்தெனாத்தெத்தெனா என்று பாடி சில் பூதமும் நீரும் - தேவாரம்-சுந்:16/1

தென்ன என்று வரி வண்டு இசைசெய் திரு வாஞ்சியம் - தேவாரம்-சம்:1536/3

தென்னென (2)

தென்னென வண்டு இனங்கள் செறி ஆர் பொழில் - தேவாரம்-சம்:1150/3

தென்னென இசை முரல் சரிதையர் திகழ்தரும் மார்பினில் - தேவாரம்-சம்:3717/3

சங்க காலச் சேரர் தலைநகர் கரூர். இந்த ஆய்வு முடிபு “சேரன் செங்குட்டுவன்”, “வஞ்சி மாநகர்” என்ற இரு புகழ்பெற்ற நூல்களில் சங்க இலக்கியத்தை முழுதும் ஆய்ந்து ஒரு நூற்றாண்டு முன்னரே நிறுவப்பெற்றது. பின்னர் கரூரில் நடந்த தொல்லியல் ஆய்வுகள், நாணயவியல் சங்க காலச் சேரர் தலைநகர் வஞ்சி என்பது கரூர் தான் என உறுதிப்படுத்தின. கொங்கர் கோன், கொல்லி காவலன் என்றெல்லாம் தன்னைக் கூறும் குலசேகர ஆழ்வார் காலம் ஈறாக, கரூர் சேரர் தலைநகராக இருந்தது. பின்னர் சோழர்கள் எழுச்சியால், சேரர் தலைநகர் தாராபுரம், கொச்சிக்கு இடம்பெயர்ந்தது. இந்தியாவின் செம்மொழிகள் இரண்டு: (1) தமிழ் (2) வடமொழி. பன்னிரண்டு ராசிகளில் முதலாவதாக, மேட மாதப் பௌர்ணமியில் சித்திரை விண்மீன் என்பதற்கான வானியலை நிறுவிய சேரன் “ஆடு கோட்பாட்டுச் சேரலாதன்” எனப் புகழ்பெற்றான். சேரன் செங்குட்டுவன் வடநாட்டின் மீது போர் தொடுத்து, இமயமலையில் வில் சின்னம் பொறித்தான் எனப் புகழ்கிறார் இளங்கோ அடிகள். கரூரில் இருந்த அரண்மனையில் வளர்ந்த அடிகள் செம்மொழிகள் இரண்டையும் பழுதறக் கற்றார். முத்தமிழ்க் காப்பியத்தில் கதாமாந்தர் பெயர்களை அமைத்த விதம் பற்றி விரிவாய்க் குறிப்பிட்டுள்ளேன் [1]. தம் சமண சமயக் கோட்பாடுகளை விளக்குவதற்காகவே, கவுந்தி அடிகள் பாத்திரத்தைப் படைத்து நாடுகாண் காதை பாடியுள்ளார்.

இளங்கோ அடிகள் தம் வடமொழி அறிவால், தமிழ்ச் செய்யுள் யாப்பின் அசை, சீர், தளை அடுக்கின் மேல் அடுக்காக, சந்தம் என்னும் கணக்கையும் சேர்த்து அமைத்தார். இதனைச் சிலப்பதிகாரத்தில் இசைப்பாக்களாக உள்ள வரிப்பாடல்களில் காண்கிறோம். சந்தப் பாக்களின் இலக்கணம் சமணர்கள் இயற்றிய யாப்பருங்கல விருத்தி, பௌத்தர் செய்த வீரசோழியம் இரண்டிலும் முதன்முதலாக விளக்கம் பெறுகிறது.

வடமொழி யாப்பிலக்கணம், விருத்தங்களுக்கு எழுத்துக்களையும் மாத்திரைகளையும் கணக்கிடும் வகையால் கூறும் அடிப்படைகள் இலகுவும் குருவும் ஆகும். லகு (< இளகு), குரு விருத்த பேதங்களை உண்டாக்குபவை. சந்த இலக்கணத்தின் வேரான இந்த அடிப்படை கொண்டு, சந்தக்குழிப்பினை அமைத்துள்ளனர். தத்த, தாத்த, தந்த, தாந்த, தன, தான, தன்ன, தய்ய என அடிப்படைச் சந்தம் எட்டு. சிலம்பின் வரிப்பாட்டுகளுக்குச் சந்தக் குழிப்பு இட இயலுகிறது. திருப்புகழில் சந்தக் குழிப்பு அசைகளைப் பாடியுள்ளமை போற்றத்தக்கது.

அடிப்படைச் சந்த வாய்பாடு எட்டின் பெயர்களுக்கும் அடிப்படையாக, அளிவழக்கம் என்று அளிகள் (தேனீ, தும்பி, வண்டு, மதுகரம், ...) முரலும் இசையின் அசைகள் அடிப்படையாக அமைந்துள்ளன. இசைத்தமிழுக்கு எழுத்தில் சந்தக் குழிப்பு அமைத்துத்தந்த இலக்கணிகளின் மேதமை வியக்கத்தக்கது. வேறெந்த மொழியிலும் இந்தத் தாள உறழ்வு (தாளப் பிரஸ்தாரம், Rhythmic pattern) விளக்கம் பெறவில்லை. ‘ஷ்வா’ (ə, Schwa) எனப்படும் எழுத்தாக, பல பழைய சொற்களில் தமிழ் மொழியில் இயங்கியிருக்கிறது. ரங்கநாதன் ரெங்கநாதன் ஆகிவிடுவது இந்த  ə (Schwa) ஒலிப்பால் தான். சயசய/செயசெய, ஜயந்தி/ஜெயந்தி, தைவம்/தெய்வம், கல்லு/கெல்லு, கங்கை/கெங்கை இவை போல ‘ஷ்வா’ மாற்றம் எனக் கொள்வர். அளிவழக்கம் என்னும் இயற்கை இசை தென்னா, தெனா, தெத்தா, ...  என்பதை மாற்றி, தன, தான, தன்ன, தத்த, தந்த எனக் கொண்டு, சந்த வாய்பாடுகள் அமைத்தனர். சந்தப் பாவலர் பெருமான் அருணகிரிநாதர் இச்சொற்களைப் பாடியுள்ளார். ராக மாலிகை பாடுவது ராகப் பிரஸ்தாரம். சரிகமபதநி எனும் ஏழிசைத் தான உறழ்வு (தானப் பிரத்தாரம்) மட்டுமல்லாது திருப்புகழ்  எட்டுச் சந்த அசைகொண்டு தாள உறழ்வுக்கு இலக்கியமாக, தாளமாலிகையாய் வண்ணப்பாடல்களைத் தருகிறது.

3.        சந்தக் கோலாகலம் திருப்புகழ்

தெய்வத் தமிழ் இலக்கிய வரலாற்றில் "சந்தம்' என்னும் பேராறு பாய்ந்து ஓசையும் இசையும் இணைந்து வளப்படுத்திய பெருமை அருணகிரிநாத சுவாமிகளுக்கு உரியது. பட்டினத்தார் கோயில் நான்மணி மாலையில் பாடிய வண்ண விருத்தங்களுக்குத் தொங்கல் என்னும் சொல்லையும் சேர்த்துத் திருப்புகழின் புதுவடிவம் தருகிறார். பேரா. இ, அங்கயற்கண்ணி “திருப்புகழ்ப் பாடல்களைத் தாள இலக்கணத்தோடு தொடர்புபடுத்தி ஆராய்ந்ததன் மூலம், மொத்தமாக 857 சந்தங்களும், அவற்றிலிருந்து 178 தாள அமைப்புகளும் கிடைத்துள்ளன” என்று திருப்புகழிசை ஆய்வுநூலில் முடிபு தந்துள்ளார். ஒட்டக் கூத்தரின் தக்கயாகப் பரணியின் சந்தங்களை ஆழக் கற்றவர் அருணகிரி.

   “தமது இசைப்பாடலுக்கு அருணகிரிநாதர் ஒட்டக்கூத்தரால் பெரும் பயனடைந்தார் என்று உறுதியாய்ச் சொல்லலாம். ஒன்று, மேலே காட்டியவாறமைந்த விஸ்தாரமான சந்த அமைப்பு. இந்த அமைப்பை இவர் அவரிடமிருந்து பெற்றார் என்று கருதுவதற்கு மற்றொரு சிறந்த சான்று சம்பந்தர் வரலாறு. ஒட்டக்கூத்தர் தான் சம்பந்தரை முருகன் அவதாரம் என்று வைத்து அவருடைய மதுரை வாதத்தைப் பரணியுள் ஒரு சிறப்புக் கிளைக்கதையாக, வலிந்து, ஆனால் மிகவும் சுவையும் நயமும் பொருந்த அமைத்திருக்கிறார். இதனால் அருணகிரிநாதர் தமது நூல்கள் அனைத்திலும் சம்பந்தரை முருகன் அவதாரம் என்று பாடுவது ஒட்டக்கூத்தரைப் பின்பற்றியது என்று தெளிவாக நாம் காண இயலுகிறது.” (மு. அருணாசலம், தமிழ் இசை இலக்கிய வரலாறு).

   சந்தப் பாடல்களுக்கு ஆதியான சமணர் செய்த சிலப்பதிகாரம், இலக்கண நூல் யாப்பருங்கலம், வடமொழியில் இலக்கணமாக உள்ள பார்சுவதேவர் செய்த சங்கீத ரத்னாகரம் போன்றவை, சைவர்களான சம்பந்தர், பட்டினத்தார், ஒட்டக்கூத்தர், அருணகிரிநாதர் பாடல்களுக்கு அடிப்படையாய் இருந்துள்ளன. திருப்புகழ்ப் பாடல்களுக்கு இலக்கணத்தை, வண்ணச்சரபம் தண்டபாணி சுவாமிகள் "வண்ணத்தியல்பு" என்ற நூல்செய்து தமிழன்பருக்கு உதவியுள்ளார். வண்ணச்சரபம் செய்த அறுவகை இலக்கணம், வண்ணத்தியல்பு நூல்கள் அச்சானபின், வண்ணப் பாக்களுக்குச் சந்தக் குழிப்புடன் பதித்து வெளியிடுவது வழக்கமாயிற்று.  சந்தக் குழிப்பு என்ற பெயரை வண்ண விருத்தங்களுக்கு ஏற்படுத்தியவர் வண்ணச்சரபம் ஆவர்.

1898-ம் ஆண்டில், மாயூரம் வித்வான் கிருஷ்ணய்யர் இயற்றிய தில்லை ஸ்ரீ நடராஜர் திருப்புகழ்ச் சந்தவிருத்தமும், அழகுமுத்துப் புலவரின் ஸ்ரீ மெய்கண்ட வேலாயுத சதகம் திறப்புகழ் 1900-ம் ஆண்டிலும்  சந்தக் குழிப்புடன் அச்சாகியுள்ளது. இதன் பின்னர் பல நூல்கள்: மதுரை மீனாட்சியம்மை மீது சந்தத் திருவடி மாலையும் திருவடிப்பத்தும்,  சோழவந்தான் சிதம்பரவிநாயகர் மாலையும் (அரசஞ் சண்முகனார், மதுரை : விவேகபாநு அச்சியந்திரசாலை , 1914). இதன் பதிப்பாசிரியர் மு. ரா. கந்தசாமிக் கவிராயர். அவரே திருப்புகழ்ப் பாடல்களைச் சந்தக் குழிப்புடன் வெளியிட்டார். எல்லாத் திருப்புகழ்ப் பாக்களுக்கும் சந்தக்குழிப்புடன் பதிப்பித்தவர் தணிகைமணி வ. சு. செங்கல்வராயபிள்ளை ஆவர்.  தாள இலக்கியமாக, இந்தியாவின் எந்த மொழிகளிலும் இல்லாத அளவு இலக்கியங்கள் உருவாக இளங்கோ அடிகள் மூலவர். சம்பந்தர் விரித்தார். தமிழ்க் கடவுள் முருகனின் அடியார்களில் அருணகிரிநாதர் ராஜபாட்டை போட்டு நடந்தார். தண்டபாணி சுவாமிகளும், பாம்பன் சுவாமிகளும் தொடர்ந்துள்ளனர்.

4.        ஆய்வுத்துணை

(1)   இளங்கோ அடிகள் புகழும் காவேரிநாடு

https://karanthaijayakumar.blogspot.com/2017/10/blog-post_18.html

(2)  V.N. Muthukumar, Beyond Tālaprastāra in Indian Music: Prosody as a Generating Function of Rhythmic Complexity in Aruṇakirinātar's Tiruppukaḻ. Asian Music, 41, 1, 2010, pp. 60-88.

அரங்கநாதன் சீவில்லிபுத்தூர் ஆண்டாளுக்கு எழுதிய பிரணய பத்திரிகை (1454 CE கல்வெட்டு)

தமிழ்க் கல்வெட்டுகளில் ஓர் அழகிய காதல் கடிதம் இருக்கிறது. சீவில்லிபுத்தூரில் இருக்கும் ஆண்டாளுக்குக் கி.பி. 1454-ம் ஆண்டு திருவரங்கம் பெரியபெருமாள் எழுதிய பிரணய பத்திரிகை. ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர் வடபத்ரசாயி கோவிலில் இந்த அரிய கல்வெட்டினைக் கண்டறிந்து உலகுக்கு வெளிப்படுத்தியவர் தமிழறிஞர்  கோவைகிழார் ஆவார். பல ஆண்டுமுன், கோவையில் அச்சாகும் ஓம்சக்தி இதழில் கட்டுரை எழுதினேன். கல்வெட்டுப்படி, சாசனமாலை (1960: எஸ். ராஜம்) இங்கே.

   இன்றோ திருவாடிப் பூரம்! எமக்காக

   அன்றோஇங்கு ஆண்டாள் அவதரித்தாள்! – குன்றாத

   வாழ்வான, வைகுந்த வான்போகம் தன்னைஇகழ்ந்து,

   ஆழ்வார் திருமகளா ராய்!

                                       - மணவாள மாமுனிகள்

கோதையின் தரிசனம்!

ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரில் ஆண்டாள் ஐந்து வடிவங்களில் அருள் பாலிக்கிறாள். மூலவருக்கு சூடிக்கொடுத்தாள் என்பது திருப்பெயர்.

கௌதுக பேரம் எனப்படும் (செல்வ) ஆண்டாளின் திருப்பெயர் மல்லி வளநாடி. முற்காலத்தில் இந்த பகுதிக்கு 'மல்லி வளநாடு’ என்பது பெயர். இந்த நாட்டை ஆள்பவள் எனும் பொருளில் இப்பெயர் வழங்குகிறது. இந்தத் திருமேனி வெள்ளியால் செய்யப் பட்டது. இவளை மல்லிநாடாண்ட மடமயில் என்பர்.

ஸ்நான பேரம் எனப்படும் திருமஞ்சனத் திருமேனிக்கு புதுவை ஆண்டாள் என்பது பெயர். புதுவை என்பது ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரின் பெயர்களில் ஒன்றாகும்.

வீதி கண்டருள்வாள் எனும் உற்ஸவத் திருமேனிக்கு 'திருப்பாவை பாடினாள்’ என்பது பெயர்.

நித்தியோற்ஸவராக (பலிபேரம்) உள் வலம் வந்து ஸ்ரீபலி சாதிக்கும் ஆண்டாளுக்கு, 'வேயர் பயந்த விளக்கு’ என்பது பெயர்.

----------------------------
தமிழ் இந்தியாவின் பழமையான செம்மொழி. பாரத பார்லிமெண்ட்டால் செம்மொழி என்று முதன்முதலாக அறிவித்த மொழி. எப்பொழுதுமே, ஒரு மொழியின் பரப்பளவு விசாலமாகிக்கொண்டே இருக்கவேண்டும். இந்தியாவின் பக்தி இலக்கியங்களிலே, இந்தியாவின் செம்மொழி ஆகிய ஸம்ஸ்கிருதத்தில் உள்ள ஆகச் சிறந்த பக்தி இலக்கியம் ஸ்ரீமத் பாகவதம். இதன் அடிப்படையாக, தமிழ் ஆழ்வார்களின் பாசுரங்கள் திகழ்கின்றன. ஒரு மொழியின் அழிவு, சொல்வளத்தை இழப்பதால் ஏற்படும். ஆழ்வார்கள், ஸ்ரீதர என்னும் வடசொல்லைச் சீதரன், சிரீதரன் என்று மொழிபெயர்ப்பர். என் முன்னோர் ஒருவர் பெயர் சீரங்கசாமி. சீரங்கம், சீவைணவம், சீவில்லிபுத்தூர், சீகத்தம் (< ஸ்ரீஹஸ்தம், திருமந்திரம்), சீகாரியம் (ராஜராஜீசுவரம் உடையார்கோயில் சீகாரி யஞ் செய்வானுக்கும் (S. I. I. ii, 311)), சீதனம், சீதாளி (தாளிப்பனை), சீதேவி, சீபாதம், சீமங்கலி (பாணன், நாவிதன்), சீமான், சீபலி, சீபண்டாரம்,, சீமத்து (செல்வம்), சீமந்தம் (சீர்), சீமுகம் (கடுதாசி) சீவலி (ஸ்ரீபலி), ... என்றெல்லாம் எழுத்திலும் சொல்லிலும் தமிழிலும் பயன்படுத்துவது வழக்கம்.

சீவில்லிபுத்தூர் என இலக்கியங்களிலும், கல்வெட்டுகளிலும் பல நூற்றாண்டுகளாக உள்ள ஸ்ரீவில்லிபுத்தூரை மக்கள் சீலத்தூர் (அ) சீலுத்தூர் என்று பேச்சில் சொல்லுவது வழக்கம்.

தமிழின் சில முக்கியமான கல்வெட்டுகளைச் சாசனமாலையில் (1960) கற்கலாம்:
https://www.tamildigitallibrary.in/admin/assets/book/TVA_BOK_0021978_சாசன_மாலை.pdf

சீவில்லிபுத்தூர்க் கல்வெட்டு, வாணாதிராயர்கள் ஆட்சிக் காலத்தில் எழுதப்பெற்றது. முனைவர் வெ. வேதாசலம், தொல்லியற்றுறை நூல் (1987):
https://www.tamildigitallibrary.in/admin/assets/book/TVA_BOK_0009492_வாணாதிராயர்கள்.pdf

Here is a rare Tamil inscription, dated 1454 CE. A Love Letter from Ciivilliputtuur to Tiruvarangam. சீவில்லிபுத்தூர்ச் சிலாலிகிதத்தை வாசிப்போம்.  வெள்ளுரையாக (Plain-text) இணையத்தில் முதல்முறை:

உறங்காவில்லி தாசனான மாவலி வாணாதிராயன் (கி.பி. 1454)

     ஏதத் த்ரைலோக்ய நிர்மாண த்ராண ஸம்ஹார காரணம், 

    ஸ்ரீமன் ஸ்ரீரங்கநாதஸ்ய சாசனம் சாஸ்வதம் பரம்.  
ētat trailōkya nirmāṇa trāṇa saṁhāra kāraṇam |
śrīman śrīraṅganāthasya śāsanaṁ śāśvataṁ param ||

   'பொருப்பன்ன மாடம் பொலிந்து தோன்றும்
           புதுவையர் கோன் விஷ்ணுசித்தன்'[1]
   கோதைக்கு நாம் வரக்காட்டின ப்ரணய பத்திரிகை :

'பக்தர்களும் பகவர்களும் பழமொழிவாய்
       முனிவர்களும் பரந்து, நாடும்
சித்தர்களும் தொழுதிறைஞ்ச, திசை விளக்காய்
       நிற்கின்ற' [2]

'நல்லார்கள் வாழும் நளிர் அரங்கப் பெரு நகருள்,' நம் வீட்டில், சேரனை வென்றான் மண்டபத்துச் சுந்தர பாண்டியன் பந்தல்கீழ், அரிய ராயன் கட்டிலில் இருந்து, உம்பரும் தும்புரு நாரதர் வந்து முகம் காட்ட, அவர்களுக்கு அழகு ஒலக்கம் கொடுத்து இருக்கச் செய்தே. நம் வீட்டில் - குடவர், கோவணவர், பூவிடுவர், தழை விடுவர், தண்ணீர் சுமப்பார், தண்டெடுப்பார், அணுக்கர், கணக்கர், மற்றும் நம் காரியத்துக்குக் கடவர் எல்லோரும் வந்து, - நம் கோதை வீட்டினின்றும் அர்ச்சகர், குடவர், கோவணவர், தண்டெடுப்பார், 'ஸ்ரீ ராமாநுஜ உடையார் வந்தார்கள்' என்று, நாமும் சர்வ பரிகரமும் அனைத்துக் கொத்துள்ளாரையும் எதிரே போகவிட்டு, தம் வீட்டில் உள்ளாரையும் கூட்டிக் காண்பித்துக் கொள்ளும் அடைவிலே காண்பித்துக் கொண்டு, தாம் வரக்காட்டின சம்மானமும் சுவீகரிக்கும் அடைவிலே சுவீகரித்தோம். தாம் வரக் காட்டின சாசனமும் வாசித்துக் காட்ட அறிந்து கொண்டோம். தாம் சொல்லிவரக் காட்டின படியாவது: 'நாம் பதினாறாமாயிரவர் தேவிமாருடனே, பெரிய மண்டபத்திலே, விநோதித்திருந்தோம்' என்று, தம் சுற்றத்துத் தோழிமார் தமக்குச் சொல்ல, அப்பொழுது தாம் புண்ணிற் புளி பெய்தாற் போலேயும், வேலால் துன்னம் பெய்தாற் போலேயும், நெஞ்சு ஊடுருவ வேவுண்டு, நிலையும் தளர்ந்து,

                 'கொள்ளும் பயன் ஒன்று இல்லாத
                        கொங்கை தன்னைக் கிழங்கோடும்
                அள்ளிப் பறித்திட்டு அவன் மார்பில்
                        எறிந்து என் அழலைத் தீர்வேனே'[3]

என்றும் உள்ளே உருகி நைந்து, தாம் நம்மைப் பொருத்தமிலி என்றும், புறம்போல் உள்ளும் கரியான், பெண்ணின் வருத்த மறியாத பெருமான், 'வஞ்சக்கள்வன் மாமாயன்,' 'பாம்பணையார்க்கும் தம் பாம்புபோல் நாவும் இரண்டுள வாய்த்து நாணிலி'[4] என்றும், தாய் சொல்லிவரக் காட்டினது தாம், மாமிமார் மக்களாகையாலும், நாம் மாமனார் மக்களாகையாலும், நந்திறத்து ஊடல் கண்டு உவப்ப வேண்டிச் சொன்னதாயிருக்கும். நாம் 'முப்பத்து மூவர் அமரர்க்கு முன் சென்று கப்பம் தவிர்ப்பது' காரியம் ஆகவும், தேவரகசியமாகவும், பெரிய மண்டபத்தில் இருந்தோம். தாம் மணவாளர் வைத்த பரிசிலே இருந்தோம் என்றும், நாங்கள் எம்மில் இருந்து ஒட்டி அகச்சங்கம் நானும் அவனும் அறிந்தும் என்றும்.

              'பாசி தூர்த்துக் கிடந்த பார்மகட்கு, பண்டு ஒரு நாள்
              மாசு உடம்பில் நீர் வாரா மானம் இலாப் பன்றி ஆம்
              தேசுடைய தேவர் திருவரங்கச் செல்வனார்
              பேசியிருப்பனகள் பேர்க்கவும் பேராவே[5]
என்றும்,
            'திண் ஆர்ந்திருந்த சிசுபாலன் தேசு அழிந்து,
            அண்ணாந்து இருக்கவே ஆங்கு அவளைக் கைப்பிடித்த 

             பெண்ணாளன்'[6]

என்றும், 'செம்மையுடைய திருவரங்கர்[7] என்றும் சொன்னபடியே - நாம் தம்மை அல்லது வேண்டுவதில்லை. தம் வீட்டில் உள்ளவர்களைத் தாட்க நிறுத்தி நில்லாமல் வரக் காட்டச் சொன்னபடியே, அவர்களுக்கு வேண்டும் சத்காரங்களும் செய்து, தமக்கு நாம் என்றும் பல்லக்கும், நாம் இருக்கும் குடையும், நாம் பூணும் கண்டமாலை ஆபரணங்களும், பட்டு பருத்தி ஸுகந்த திரவியங்களும் வேண்டுமதும் கொடுத்து, தமக்கு அடுக்களைப் புறமாக நமக்குப் பூர்வம் நடந்து வருகிற சீர்மையில் விட்ட சகாப்தம் 1375 மேல் செல்லாநின்ற ஸ்ரீமுக வருஷம், மீன ஞாயிற்று, பூர்வ பக்ஷத்து, ஏகாதசியும் புதவாரமும் பெற்ற உத்திரத்து நாள், உறங்கா வில்லிதாஸன் ஆன மஹாபலி வாணாத ராயர்— சீர்மையான மதுரை மண்டலத்து, முட்டநாட்டுத் திடியன் ஆன திருவரங்க நல்லூர் எல்லையாவது : மேல் எல்லை, புத்தூர் மலைக்கும் வயிரவன் பற்றுக்கும் கிழக்கு; வட எல்லை, வாரந்தூர்ப் பற்றுக்குத் தெற்கு; கீழ் எல்லை, கருமாத்தூரில் குளத்துக்கு மேற்கு; தென் எல்லை புளியஞ்சோலைக்கும் குத்துக்கல்லுக்கும் வடக்கு; இந் நான்கு எல்லைக்கும் உள்பட்ட, மாவடை, மரவடை, பட்டடை, பதிமுதல் மற்றும் எப்பேற்பட்ட சமஸ்தப் பிராப்திகளும் கைக்கொண்டு, கல்லிலும் செம்பிலும் வெட்டிக் கொள்ளவும். இப்படிக்குத் திருவாய் மொழிந்தருளினமைக்கு அருளால் திருமந்திர ஓலை நாயகம் ஸ்ரீரங்கநாதப் பிரியன் எழுத்து.
 [இராமநாதபுரம் ஜில்லா, ஸ்ரீவில்லிபுத்தூர், சூடிக் கொடுத்த நாச்சியார் கோயிலில் உள்ளது.]
 
(சாசனத்தில் குறித்த மேற்கோள்: 1. நாச்சியார் திருமொழி 1:10; 2. பெரியாழ்வார் திருமொழி 4, 9, 6; 3. நாச்சியார் திருமொழி 13, 8; 4. நாச்சியார் திருமொழி 10,3; 5. நாச்சியார் திருமொழி 11, 8; 6. நாச்சியார் திருமொழி 11:9; 7. நாச்சியார் திருமொழி 11: 10.)
---------------------------------------------
தெரிவு:
நா. கணேசன்

ஹூஸ்டனில் ஒரு தமிழ்ப் புத்தாண்டு - கனலி (Tamil professor at UH, USA)

ஹூஸ்டனில் ஒரு தமிழ்ப் புத்தாண்டு

Govt. of India has established the ICCR Chair of Indian Studies at University of Houston. The first visiting professor is Dr. T. Vijayalakshmi, Professor of Tamil, University of Kerala.
https://www.uh.edu/class/news/archive/2023/may/class-welcomes-visiting-professor-and-first-iccr-chair-of-indian-studies-to-promote-cultural-exchange/

https://www.whitehouse.gov/briefing-room/statements-releases/2023/06/22/joint-statement-from-the-united-states-and-india/
"56. The Leaders welcomed the establishment of the Tamil Studies Chair at the University of Houston and reinstating the Vivekananda Chair at the University of Chicago to further research and teaching of India’s history and culture."

https://twitter.com/ANI/status/1672400408722153472
"This is the best time to invest as much as possible in India. The research centre of Google's AI in India will work on more than 100 languages. With the help of the Indian Govt, Tamil Studies chair will be established here at University of Houston" Indian PM

India is funding the establishment of a Tamil Studies Chair at the University of Houston.
https://twitter.com/nsitharamanoffc/status/1672945593831034883
 

பேரா. த. விஜயலட்சுமி தமிழ்ப் புத்தாண்டு பற்றிய நல்ல கவிதை எழுதியுள்ளார்:

ஹூஸ்டனில் ஒரு தமிழ்ப் புத்தாண்டு
============================

மழைக்கால இரவின் சிலிர்ப்பு
மரங்களின் இலைகளில் .
அடித்துச் செல்லப்பட்ட வருட
அழுக்குகளின் எச்சங்கள்
ஓடை இடுக்குகளில்.

கார்மேகத்தை விரட்டிய களிப்பில்
வெள்ளை மேக வீரர் கூட்டம்
கண்ணாமூச்சியாடி
சூரியன் வரவு.

மழை ஓய்ந்ததின் மகிழ்ச்சியில்
வானம் எங்கும் விமானங்கள்.
சக்கரத்தைக் களைந்து
அவசரத்தைப் பூண்ட வாகனங்கள்.

மழைக்கு எதிராய் மாநாடு நடத்தும்
மின் கம்பி பறவைக் கூட்டங்கள்.
மழைக்கு நன்றி சொல்லி  
ஓக்கு மரக் கொட்டைகள் பொறுக்கும் அணில் பிள்ளைகள்.

ஆமையாய் நகரும்
சரக்குப் புகைவண்டிகள்.
அடிவானத்தில் ஓவியமாய்
பரவும் ஆலைப் புகைமூட்டங்கள்.

கண்ணுக்கெட்டிய தூரம் வரை
கண்ணில் படாத மனிதர்கள்.
கார்களாக மட்டும் தென்படும் நடமாட்டம்.

மனிதர்கள் நிறைந்த குடியிருப்பு;
மயான அமைதி நிலை நிற்பு.
என்றும் இல்லாமல் இன்று..... தூரத்தில்...... யார் அது.?

பயணக் களைப்பு முகத்தில்....
ஓ......இது அரை நாள் தாமதித்து
அமெரிக்கா வந்த சித்திரைப் பெண்ணா?
தாமதிப்பினும் தலைகாட்டிய மகிழ்ச்சியில் தமிழர்...

கோவில் கொண்டாட்டங்களையும்
மாலை மரியாதைகளையும்
பொங்கல் ருசிகளையும்
கை நீட்டக் களிப்புகளையும்

நினைவுக் குவியலில் தோண்டி எடுத்து
துடைத்துக் கழுவி தேனொழுகப் பிள்ளைகளிடம்
அசைபோடும் அப்பாக்கள்...
அறுபட்ட கழுத்தை
அசையாமல் பிடித்துப் பிள்ளைகள்.

ஜிபே கை நீட்டங்கள்
அலையடித்து கோவில்கள்
ஆங்கில வேண்டுதல்கள்
பதாம் பருப்பு பிரசாதங்கள்...!

சரவணபவாக்களில் சலசலப்பு
குமார்சுகளின் கொண்டாட்டம்
உடுப்பிகளின் உற்சாகம்
அப்பப்பா கலைத்து நகர்ந்த சித்திரைப் பெண்

ஆச்சரியமாய் திரும்பிப் பார்த்தாள்
மழலை மொழித் தமிழ் கேட்டு.....
அமெரிக்காவில் தமிழ் இருக்கையா......!

இங்கு என்ன சத்தம்.....
ஓ... ஓ.. இது பாப்பையாவா?
பட்டிமன்றம் இன்றிப் புது வருடமா?

இத்தனை நினைவுகளை
இனிதே சுமக்கும் தமிழர்களின் மன எஞ்சினை
உலுக்கி முடுக்கி
அடுத்த வருடத்திற்காய் ரீபூட் செய்தாள்.

போன வருடம் போயிட்டு வரட்டும்
இந்த வருடம் இனிதே இனி வரட்டும்

மங்களம் பொங்க
மனங்கள் குளிர
மனிதம் வளர  
மலரட்டும்  இனிதே இப்புத்தாண்டு.

    வாழ்த்துக்களுடன்
    ‘கனலி’ விஜயலட்சுமி
    ஹூஸ்டன் பல்கலைக்கழகம்

உசாத்துணை - நாவலர் மாநாடு விழா மலர், 1969

 உசாத்துணை

அ.வி.ம

(நாவலர் மாநாடு விழா மலர், 1969.

நல்லூர், யாழ்ப்பாணம். பக். 57-60

ஸ்ரீலஸ்ரீ ஆறுமுக நாவலர் சபை, கொழும்பு.)

 https://noolaham.net/project/88/8789/8789.pdf

நாவலர் பெருமான் சைவத்துக்கும் தமிழுக்கும் செய்து தந்த படைப்புக்களைப் பற்றித் தமிழ் கூறு நல்லுலகம், அவருக்குப் பின் சென்று கழிந்த ஒரு நூற்றாண்டாக வியந்தும் நயந்தும் பேசி, அவருக்கு நன்றி தெரிவித்துள்ளது. பள்ளியிற் பயிலும் பச்சிளஞ் சிறார் முதற் பல்கலைக் குரிசில்கள் வரையும் படித்துப் பயன் கொள்ளத்தக்க பல நூல்களை அப் பெருமான் ஆக்கியும், ஆய்ந்து அச்சேற்றியும் அளித்துள்ளார். இதனால், இளைஞரும் முதிர்ந்தோரும் இவரைத் தம் உசாத்துணையாகக் கொள்ளக் காணலாம். தமிழ் என்னும் கடலிலே இலக்கண வழுக்களாகிய பாறைகளையும், ஐயந் திரிபுகளாகிய சுழிகளையும் விலக்கி, இன்பமாக முன்னேறிச் சென்று எய்தவேண்டிய துறையை அடைவதற்கு இவருடைய படைப்புகளே எமக்கு ஏமப்புணையாக உதவுகின்றன.

கல்வியை வளர்த்துப் பரப்புவதற்கு வாழும் தமிழே வாய்ப்புடைய கருவியெனக் கண்டு பேச்சு வழக்கிலுள்ள தமிழை இலக்கண நெறிக்கமையச் செம்மைபடுத்தி, இனிய பல உரைநடை நூல்களை எழுதி உதவியவர் நாவலர். இவருடைய உரைநடை நூல்களிலே பண்டை உரையாசிரியர்களின் இலக்கணச் சீர்மையும் பேச்சு வழக்குத் தமிழின் நேர்மையும் கலந்துள்ளமையால், அவை காதுக்குங் கருத்துக்கும் இனிக்கின்றன. இன்று, பேச்சு வழக்கிலே பிழைபட வழங்கும் எத்தனையோ சொற்கள், சொற்றொடர்கள் ஆகியவற்றின் திருந்திய வடிவத்தை நாம் நாவலருடைய பாலபாடங்களிற் பார்க்கிறோம். அனுபானம். அந்தியேட்டி, சர்த்தி, புடவை, பூசினிக் காய், என்பன போன்ற சொற்களைத் திருத்தமாக எழுதத் தெரியாதவர், படித்தவருள்ளேயே பலர் இன்றும் இருக்கின்றனர். அநாதப் பிள்ளை (அ+நாத: தலைவனை இல்லாத) என்ற சொல்லை அநாதைப் பிள்ளை என்று எழுதுவோர் எத்தனை பேர்? முதற் புத்தகம் என்று எழுதுவதறியாமல் 'முதலாம் புத்தகம்' என்று பிழையாக எழுதுவோர் எத்தனை பேர்? இருபத்து மூன்று, நூற்று முப்பத்து மூன்று, ஆயிரத்துத் தொளாயிரத்து ஐம்பது என்பன போன்ற எண்ணுப் பெயர்களை இருபத்தி மூன்று' 'நூற்றி முப்பத்திமூன்று' 'ஆயிரத்தித் தொளாயிரத்தி ஐம்பது' என்று பிழையாக உச்சரிப்பதையும் எழுதுவதையும் நாம் நாளும் காண்கிறோம். இன்னோரன்ன சொற்களையும் சொற்றொடர்களையும் எவ்வாறு திருத்தமாக எழுத வேண்டுமென்பதை, நாவலர் முதற் பாலபாடத்திலிருந்தே கற்பித்துள்ளார். பிழை யில்லாமலே பேசப் பழகு என்பது நாவலரின் முதற் பால பாடத்திலே முப்பத்தேழாம் பாடத்திலே வரும் பதினொராம் வாக்கியம். இப் பாலபாடங்களை முறையாகக் கற்றுவரும் மாணாக்கர் பாழ்ங்கிணறு, வரகுசோறு, புழுகுசம்பா, கீழ் காற்று, மேல் காற்று (இவை முதற் புத்தகத்தில் வருவன) ஏரிகரை, விறகு கட்டு (இவை இரண்டாம் புத்தகத்தில் வருவன) என்பன போன்ற சொற்றொடர்களைப் புணர்ச்சி வழுவில்லாது திருத்தமாக வழங்கப் பழகிக் கொள்வர்.

இனிப் பழைய சொற்களும், சொற்றொடர்களும் வாக்கிய அமைப்புக்களும் காலப்போக்கிற் புதுவடிவம் பெற்று, உலக வழக்கில் நிலைபெற்றுள்ள விடத்து, நாவலர் அவற்றையும் தழுவிக் கொண்டுள்ளார். வெயில் என்பது பழைய வடிவம்; வெய்யில் என்பது புதுவடிவம்; நாவலருடைய பாலபாடங்களில் வெய்யில் என்ற சொல்லே பலகாலும் பயின்று வருகின்றது. இவ்வாறே வியர், வியர்வை என்ற பழைய சொற்களுக்குப் பதிலாக, ‘வெயர்வை' என்ற புதுவடிவத்தையே நாவலர் பெரும்பாலும் கையாண்டுள்ளார். குற்றுதல், பழையது; குத்துதல் புதியது. நாவலர், அரிசி குற்றுகிறேன் (முதற் புத்தகம் 13 ஆம் பாடம்) என்றும், 'நெற்குத்துதல்' (நான்காம் புத்தகம், கற்பு) என்றும் ஆண்டு காட்டியுள்ளார். 'மற்று' என்ற இடைச் சொல்லடியாகப் பிறக்கும் பெயரெச்சம் மற்றை என்று வருவதே பண்டை வழக்கு; பிற்காலத்தில் அது மற்ற என்று வழங்குகிறது. நாவலர் இரு வடிவங்களையும் ஆண்டுள்ளார்.

(உ-ம்) 1. மற்றைப் பெண்கள் என்றது கன்னியரையும் பிறன் மனைவியரையும் பொதுப் பெண்களையும். (நான்காம் புத்தகம். வியபிசாரம்)

2. மற்ற நாள் உதய காலத்திலே சிவபத்தர்கள் எல்லாருங் கூடிவந்து, சுந்தர மூர்த்தி நாயனாருக்குப் பரவையாரை விதிப்படி விவாகஞ் செய்து கொடுத்தார்கள். (பெரிய புராண வசனம், சுந்தரமூர்த்தி நாயனார் புராணம். பக்கம் 21)

இவை 'கடிசொல்லில்லைக் காலத்துப் படினே. (தொல். எச்சவியல் சூ. 56) என்ற தொல்காப்பியர் விதியால் அமைத்துக் கொள்ளப்படும். இவ்வாறே ஏனைய வழக்குக்களையும் காணலாம்.

பொரூஉப் பொருளில் வரும் ஐந்தாம் வேற்றுமையை 'இன்' உருபு கொடுத்து எழுதுவதே பண்டை வழக்கு. தொல்காப்பியர் இதனை

'இதனின் இற்று இது' என்ற வாய்பாட்டால் விளக்குவர் (தொல். சொல். வேற்றுமை இயல். சூ.16) நன்னூலாரும் 'இன்' (இல் என்பது இன் உருபின் வேற்றுவடிவம்) உருபே கூறியுள்ளார். ஆனால், இக்கால வழக்கில் இது வேறுபட்டு வருவதை உணர்ந்த நாவலர், தாம் எழுதிய இலக்கணச் சுருக்கத்திலே இப் புது வழக்குக்கு விதி செய்து தந்துள்ளார் (இவர் பொரூஉப் பொருளை எல்லைப் பொருள் என்பர்.)

"ஒரோவிடத்து எல்லைப் பொருளிலே காட்டிலும், பார்க்கிலும் என்பவைகள், முன் ஐகாரம் பெற்றுச் சொல்லுருபுகளாக வரும் (இலக்கணச் சுருக்கம், அங்கம் 211)

'அவனைக் காட்டிலும் பெரியனிவன்' என்றும் 'இவனைப் பார்க்கிலுஞ் சிறியனவன்' என்றும் அவர் இதற்கு உதாரணமுங் காட்டியுள்ளார். ஆயினும், தம்முடைய பாலபாடங்களில் இந்த அமைப்புக்களோடு, இன்னுஞ் சில புதிய அமைப்புக்களையும் தந்துள்ளார்.

உ-ம்: 1. என்னைப் பார்க்கினும் அவன் நன்றாக வாசிப்பான்.

2. பணத்தினும் பார்க்கப் பெரியது நல்ல பெயர். (முதற் பாலபாடம், 28ஆம் பாடம்)

3. கல்வியும் அறிவும் நல்லொழுக்கமும் செல்வமும் அழகும் தமக்குப் பார்க்கிலும் பிறருக்கு மிகப் பெருகல் வேண்டு மென்று நினைத்தல் வேண்டும். (பாலபாடம், நான்காம் புத்தகம் நல்லொழுக்கம்)

இனித் தேற்றப் பொருள் தரும் வேண்டும் என்னுஞ் சொல் 'தல்' 'அல்' என்னும் ஈற்றை யுடைய தொழிற் பெயரையடுத்து வருவதே பண்டை வழக்கு. உ-ம் போதல் வேண்டும், உண்ணல் வேண்டும். (பார்க்க, நன்னூற் காண் டிகை உரை, சூ.339) ஆனால், இக்கால வழக்கில் அச்சொல் (அதாவது வேண்டும் என்பது) செய வென்னும் வாய்பாட்டு எச்சச் சொல்லோடு (இதனை ஈறுதிரிந்த தொழிற்பெயர் என்பர் ஒரு சாரார்) சேர்ந்தே பெரும்பாலும் வரக் காண்கின்றோம். நாவலர் இருவகை வழக்கையும் ஒப்புக் கொண்டுள்ளார்.

உ-ம்: 1. இப்படிப்பட்ட கடவுளை நாம்......எந்த நாளும் வணங்கித் துதித்தல் வேண்டும். (பாலபாடம் முதற் புத்தகம். 45 ஆம் பாடம்)

2. நம்முடைய செயல்கள் அனைத்தும் சுருதிக்கும் யுக்திக்கும் இசைந்திருக்க வேண்டும் (பாலபாடம், இரண்டாம் புத்தகம், நீதிவாக்கியம். 31)

இவை “புதியன புகுதல்" என்ற விதியால் (நன்னூல் சூ.462) அமைத்துக் கொள்ளப்படும். ஏற்கும் நிலையம் என்ற சொற்கள் ஏற்கு நிலையம் என்றாகாது, ஏல் நிலையமென்றே ஆகுமென இக் காலத்திற் சிலர் வாதிக்கின்றனர். இத்தகையோர், நாவலர் எழுதிய இலக்கணச் சுருக்கத்தின் 146 ஆம் அங்கத்தில்,

'மகரத்தின் முன் மெல்லினம் வரின், இறுதி மகரம், இருவழியினுங் கெடும்' என்று விதியிருப்பதைக் கண்டிலர் போலும். நாவலர், 'கற்குநூல்' போன்ற தொடர்களை வழங்கியுள்ளாராதலின், ‘ஏற்கு நிலையம்' என்பதும் ஏற்புடைத்தேயாகும்.

இக்காலத்தவர், 'ஏரிக்கரையிலே செம்படவர் மீன் உலர்த்துவர்' என்று எழுதுகின்றாராயினும், நாவலர் 'எந்த உயிரையும் கொல்லாத ஒரு சந்நியாசி ஒரு ஏரி கரை மேலே போனார்’ (பாலபாடம், 2 ஆம் புத்தகம், கதை 1) என்றே எழுதிக் காட்டுகிறார். நன்னூற் காண்டிகை உரையிலே,

'இயல்பினும் விதியினு நின்ற வுயிர்முன் க ச த ப மிகும் விதவாதன மன்னே (சூ.165)

என்ற சூத்திரத்தின் உரைப் பகுதியில் நாவலர் பின்வருமாறு இதற்கு இலக்கணம் அமைத்துள்ளார்.

1. "விதவாதன பெரும்பாலும் மிகும் எனவே, விதந்தன சிறுபான்மை மிகும் எனவும், விதவாதன சிறுபான்மை மிகா  எனவுங் கூறினாராயிற்று. அவை வருமாறு:

2. “ஏரிகரை, குழவிகை, குழந்தைகை 'பழ முதிர்சோலை மலைகிழவோனே' என்றும், கூப்புகரம்,ஈட்டுதனம், நாட்டு புகழ் என்றும் முறையே வேற்றுமையிலும் அல்வழியிலும் பின் விதவாதன மிகாவாயின”

இவ்விதியால், 'ஏரிக்கரை' என்றும் 'மலைக்கிழவோனே' எழுதுவது பிழையென்பது பெறப்படும். 

இனி, உயிர்த்தொடர்க் குற்றியலுகரம் வல்லின மெய்யின்முன் இயல்பாகும் என்ற விதியே தொல்காப்பியத்திலும், நன்னூலிலும் (சூ. 182) இலக்கணச் சுருக்கத்திலும் (அங்கம்.125) உளது.

இவ்விதிக் கமையவே, உருபுபுணர்ச்சி, வரகு சோறு, விறகுகட்டு, அரசுகட்டில், முரசுகண் என்றற் றொடக்கத்துச் சொற்றொடர்களை ஆன்றோர் வழங்கியுள்ளனர். ஆறுமுக நாவலரும் இவ்விதி பிழையாமலே எழுதியுள்ளார். ஆயினும், மரபுப் பெயர், மரபுச் சொல், மரபுத் தொடர் என்ற வழக்குகளை நாம் இக்காலத்திற் காண்கின்றோம். மயிலைநாதர், சங்கரநமச்சிவாயர், சிவஞானமுனிவர் போன்ற சான்றோரே மரபுப் பெயர் என்ற தொடரை ஆண்டுள்ளனர் (பார்க்க: நன் னூல் (சூ.274 மயிலைநாதர்), 275 (சங்கரநமச்சிவாயர்). இதனை 'விதவாதன் மன்னே' என்ற இலேசினாலே அமைத்துக் கொள்ளல் வேண்டும்.

இனி, நாவலர் பதிப்பித்த நூல்களிலே அவர் கொண்ட சில பாடங்கள் வியக்கத்தக்கவை. அவை ஏட்டுப் பிரதிகளில் உள்ள பாடபேதங்களுள் நூலாசிரியர் கருத்துக்குப் பொருந்தியவை எவையென நுனித்துத் துணியும் நாவலருடைய நுண்மாணுழை புலத்துக்குச் சான்றாக விளங்குகின்றன. எடுத்துக்காட்டாக இரண்டொன்றைத் தருவாம். நாவலருடைய திருக்குறட் பதிப்பிலே,

'எந்நன்றி கொன்றார்க்கு முய்வுண்டா முய்வில்லைச்

செய்ந்நன்றி கொன்ற மகற்கு' (குறள் 110)

என்ற குறளுக்கு ஒப்புமைப் பகுதியாக, புறநானூறு, 34 ஆம் பாட்டு, அடிக்குறிப்பிலே காட்டப் பட்டுள்ளது, 'ஆன்முலையறுத்த....." என்று தொடங்கும் இப்புறப்பாட்டின் மூன்றாம் அடியைக் "குரவர்த் தப்பிய கொடுமையோர்க்கும்'' என்றே நாவலர் காட்டியுள்ளார். இதற்கொப்பப் பரிமேலழகருடைய உரைப்பகுதியிலும் "பெரிய வறங்களைச் சிதைத்தலாவது ஆன்முலையறுத்தலும், மகளிர் கருவினைச் சிதைத்தலும் "குரவர்த் தபுதலும் முதலிய பாதகங்களைச் செய்தல்" என்ற வாக்கியம் வருகின்றது. இவ்வாறிருப்பவும் பிறர் பதிப்பித்த புறநானூற்றிலே, இச்செய்யுளடி "பார்ப்பார்த் தப்பிய கொடுமை யோர்க்கும்” என்றே காணப்படுகிறது. அவர்கள், நாவலர் கொண்ட பாடத்தைப் பாடபேதமாகவும் காட்டினாரல்லர். இனித் திருக்குறளைப் பதிப்பித் தோருள் வித்துவான் ச. தண்டபாணி தேசிகர் (தருமபுர ஆதீனப் பதிப்பு) “குரவர்த் தபுதலும்" என்றே பரிமேலழகர் உரைப்பகுதியைக் கொண்டுள்ளார்; ஆனாற் பிறர் (சைவசித்தாந்தக் கழகப் பதிப்பு) "பார்ப்பார்த் தபுதலும்" என்று அப் பகுதியைத் திருத்தியுள்ளனர். இது, பிற பதிப்புக்களிலுள்ள புறநானூற்றுப் பாடலை அடியொற்றிச் செய்யப்பட்டதாகலாம். ஆனால், முன் சொன்ன தண்டபாணி தேசிகர், தாம் காட்டும் ஒப்புமைப்பகுதியில் இப் புறநானூற்றுப் பாட்டைக் காட்டி, 'குரவர்த் தப்பிய கொடுமை யோர்க்கும் என்பது முன்னைய பாடம் போலும்' என்று அடிக்குறிப்பெழுதியுள்ளார். நாவலர் கொண்ட பாடமோ, பிறர் கொண்ட பாடமோ எது சிறந்ததென்பதை அறிவுடையோர் அறிந்து தெளிக.

இவ்வாறே, பத்துப் பாட்டில் வரும் திருமுரு காற்றுப் படையின் 38 ஆம் அடியை, ’கோழி யோங்கிய வென்றடு விறற் கொடி' என்று பிறர் பாடங் கொண்டு பதிப்பித்துள்ளார். வென்று பின் அடுதல் என்று பொருள் கொள்வது சிறவாதெனக் கருதிய நாவலர், தாம் பதிப்பித்த திருமுருகாற்றுப்படை உரையிலே, இவ் வடியை 'கோழி யோங்கிய வேன்றடு விறற் கொடி' என்று பாடங் கொண்டு, என்று அடு என்று சொற்களைப் பிரித்து 'பகைவரை வஞ்சியாது எதிர்நின்று கொல்லும்' என்ற நச்சினார்க்கினியாரின் உரைப்பகுதிக்குப் பொருந்த வைத்துள்ளார். ஏட்டுப் பிரதிகளிலே எகரத்துக்கும் ஏகாரத்துக்கும் வேற்றுமையில்லாமையால், வேன்றடு என்பதையே வென்றடு என்றும் வாசிக்கலாம். பிறர் வென்றடு என்று பாடங்கொண்டதையே நாவலர் வேன்றடு என்று பாடங் கொண்டு பதிப்பித்துள்ளார். நாவலர் கொண்ட பாடமே பொருளுக்குப் பொருந்துவதாயும் உயர்ந்த பொருள் தருவதாயும் உளது.

இனி, புறநானூறு 279 ஆம் பாட்டிலே, 'இன்றும் செருப்பறை கேட்டு விருப்புற்று மயங்கி வேல்கைக் கொடுத்து வெளிதுவிரித் துடீஇ..... ஒருமனல்ல தில்லோள் செருமுக நோக்கிச் செல்கென விடுமே.

என்ற பாடம் பிற பதிப்புக்களிலே காணப்படு கிறது. மறக்குல மாதொருத்தி மனந்துணிந்து தன் ஒரு மகனைச் செருக்களம் செல்ல விடுபவள் மயங்கினாள் என்றல் பொருந்தாது. இது முயங்கி என்று இருத்தலே சிறப்புடைத்து. முயங்கி என்பதைப் பாடபேதமாகக் காட்டியுள்ளனராயின் அதுவே சிறந்ததாக ஒப்புக் கொள்ளப் பட்டிருக்கும்.

பொருட் சிறப்புள்ள பாடங்களை நாம் நாவலர் பெருமானின் பதிப்புக்களிலும் அவரை அடியொற்றிய புலவர் நூல்களிலும் கண்டு களிக்கலாம். அவர் செய்து வைத்த அருந்தொண்டு என்றும் மங்காது சிறக்க.

புத்தாண்டே வருக (2024)!

புத்தாண்டே வருக (2024)!

எங்கும் பசுமை! இதழ்களில் பனித்துளி!
பொங்கும் குளிரால் பொழுது புலர்ந்திட
ஈரா யிரத்திரு பத்தினான் காண்டே!
சீராய் வந்தனை திருவடி வணக்கம்!
உலகம் உவப்ப உந்தன் அருளே
நிலவுக! யாண்டும் நீணிலம் மீதில்
அன்பும் வளமும் அமைதியும் மக்கள்
இன்புற் றிருக்க ஏற்றம் தருவாய்!
வறுமையும் பிணியும் வன்முறைக் கொடுமையும்
சிறுமைப் படுத்தும் சாதி மதங்களின்
பிணக்கும் ஒழிந்து பேருலகம் எல்லாம்
இணக்கம் வளர இனிதாய் வருவாய்!
புத்தாண் டென்னும் பொன்மகளே!
இத்தரை உன்னால் ஏற்றம் பெறுகவே!
                   -கொல்லிக்கிழான் (புலவர் வெ. ரா. துரைசாமி)

https://kollikilan.blogspot.com/2023/12/PuthaandeVaruka.html
(one ciir is changed to reflect the current year, 2024. NG)

    கருணையிலா ஆட்சி கடுகி ஒழிக
    அருள்நயந்த நன்மார்க்கர் ஆள்க - தெருள்நயந்த
    நல்லோர் நினைத்த நலம்பெறுக நன்றுநினைந்து
    எல்லோரும் வாழ்க இசைந்து!
                            - இராமலிங்க அடிகள்

     புத்தாண்டே வருக!
       (கலிவிருத்தம்)

நாணயத்தால் நம்மை நன்றாக ஏமாற்றி
வீணாக நமது வாக்குகளைச் செய்கின்ற
அரசியலில் புதிதாய் அறம்பேணும் தலைவர்கள்
உருவாக இந்தப் புத்தாண்டு மலரட்டும்.
                              - கவிஞர் இரமணி

எண்டிசையும் ஒன்றிணைவோம்

(நிலைமண்டில ஆசிரியப்பா)

வடதிசை வசிப்பவர் அடிமனக் கருத்திலும்

தென்றிசை மக்களின் சிந்தனை யாவிலும்

குடதிசை மாந்தர்தம் கொள்கைப் பிடிப்பிலும்

குணதிசை வாழ்பவர் குணத்தின் திறத்திலும் 

இழையாய் ஓடிடும் உணர்ச்சிகள் யாவும்நம்

முழுமனத் தியல்பின் வேறெனப் பாரோம்!

எண்டிசை வாழ்வோர் யாவரும் நமரென

மண்மிசை முழங்கி வான்முர சறைவோம்! 

உடுக்கை இழந்தவர் போல்பிறர் உறுதுயர்

தடுக்கும் பரிவினைப் பெருக்கிட முனைவோம்;

செருக்குறு பகையினை வளர்க்கும் போர்களால்

நெருக்குறும் மானுடம் நெறிப்பட இணைவோம்; 

நம்மெதிர் காலம் செவ்வுறல் கருதிப்

பேதங்கள் யாவையும் தீதென மறுப்போம்;

யாதும் ஊரே யாவரும் கேளிரென்

றோதிடும் நெறியே உயர்வெனக் கொள்வோம்; 

நானிலம் முழுதும்நல் லுறவை நாட்டி

மானுடக் கடலாய் வானுற எழுவோம்.

வீழினும் தாழினும் இனிப்பிரி வுறோமென்

றொன்றிணைந் தென்றும் வெல்வமிங்(கு) ‘இதுவே

நிசம்,இது நிசம்!'என இசைக்குமெண் டிசையே!

                                           - இமயவரம்பன்