வானத்தில் ஒரு மௌனத் தாரகை
- சுஜாதாவின் சிறுகதை, 1980
For the first time in four decades, Indian Air Force Captain Shubhanshu Shukla will journey to the International Space Station aboard a SpaceX rocket. ISRO has paid $ 60 million for this.
In 1980, Tamil writer Sujatha penned a short story envisioning Dhruva conducting an EVA (Extravehicular Activity) to repair an INSAT satellite. Dhruva, meaning 'stationary' like the Pole Star, reflects ancient Indian astronomy from Harappan times, which identified the 27/28 Lunar Mansions (Nakshatra) and influenced celestial observations in China and Mesopotamia. Ref.s given.
Having worked on Shuttle Missions, I’m thrilled to share this rare story by the celebrated author, accompanied by unique EVA mission images. Wishing India and Capt. S. Shukla triumph in their space endeavors! ~NG
(1) 1989 paper showing how the two classical languages of India interacted: https://www.academia.edu/
(2) https://www.academia.edu/
(3) https://www.academia.edu/
வானத்தில் ஒரு மௌனத் தாரகை
- சுஜாதாவின் சிறுகதை, 1980
காலையிலேயே போட்டோ எடுக்க வந்தார்கள். துருவா நளினியையும் வினோத்தையும் தொட்டுக்கொண்டு சிரித்துக்கொண்டிருக்க, ஸ்டில் காமிராக்கள் 'க்ளிக் க்ளிக் க்ளிக்' என்று பேசின. ஆர்க் விளக்கை ஒருத்தன் உயர்த்திப் பிடிக்க திரைப்படக் காமிராக்கள் விர்ர்ரின
"ஆல்ரைட், ஆல்ரைட், நீங்க போகலாம். அவருக்கு ஏகப்பட்ட வேலையிருக்கு" என்று நாராயண் ராவ் அதட்ட, மேஜைமேல் டெலிபோன் ஒலித்தது.
ராவ் சட்டென்று உஷாரானார். "ஷ்ஷ்" என்று மற்றவர்களை அதட்டினார். "எஸ் ஸார்! இருக்கார் ஸார் ! இதோ ஸார்! கூப்பிடறேன் ஸார்!" என்று டெலிபோனின் வாயைப் பொத்தி 'தலைவர்' என்றார். துருவா பாய்ந்து டெலிபோனை வாங்கிக்கொண்டான்.
"குட்மார்னிங் ஸார்! துருவா ஹியர்!"
தலைநகரிலிருந்து தலைவரின் குரல் துல்லியமாக ஒலித்தது. "குட்மார்னிங் துருவா! எப்படி இருக்கிறாய்?"
"மிகவும் சந்தோஷமாக! மிகவும் ஆர்வமாக!"
"எல்லாம் தயாரா?"
"தயார் ஸார்!"
"துருவா! இந்தத் தேசமே உன்னைப் பற்றிப் பெருமைப்படுகிறது."
"அதெல்லாம் பெரிய வார்த்தைகள். நான் என் கடமையைச் செய்கிறேன் ஸார்! கீழே நீங்கள் இருக்கும்வரை எனக்கு என்ன ஸார் கவலை?"
"உன் துணிச்சலுக்கும் இளமைக்கும் கட்டுப்பாடான மனத்திற்கும் நவீன இந்தியா அஞ்சலி செய்கிறது. இருபத்தொன்றாம் நூற்றாண்டின் தலைசிறந்த இந்தியர்களின் வரிசையில் நீ பிரதான இடம்பெறுவாய். நீ செய்வது ஒரு மகத்தான காரியம்!"
"உங்களைப் போன்ற சிறந்த தலைவரிடமிருந்து, இந்த நாட்டின் முதல் குடிமகனிடமிருந்து இந்தப் பாராட்டு வார்த்தைகளைப் பெற நான் மிகவும் பெருமைப்படுகிறேன்!"
"துருவா! உன் பிரயாணத்தின் ஒவ்வொரு கணத்தையும் நான் பார்த்துக்கொண்டுதான் இருப்பேன். உன் மனைவிக்கு என் நமஸ்காரங்கள். உன் மகனுக்கு என் அன்பு முத்தங்கள். ஆண்டவன் உன்னோடு இருக்கட்டும்!”
போனை வைத்தபோது துருவாவுக்குப் பெருமிதம் நெஞ்சு பூரா நிரம்பி வழிந்தது. தலைவர் ! அகில இந்தியாவையே அரசாளும் ஆட்டிப் படைக்கும் ஜெனரல் விக்ரம் என்னை மதித்து என் வீட்டு நம்பருக்கு டெலிபோன் செய்து, அன்பாக விசாரித்து, அவ்வளவு கீர்த்தி பெறுவதற்கு நான் என்னத்தைச் செய்யப்போகிறேன். கேவலம் ஒரு ஸாட்டிலைட்டை, செயற்கைக் கிரகத்தை மேலே சென்று பழுதுபார்க்கப் போகிறேன்.
"மிஸ்டர் துருவா, வாருங்கள்!" என்றார் நாராயண் ராவ். பிரத்தியேகமாக நியமிக்கப்பட்ட பொதுஜனத் தொடர்பு ராவ் "டெலிவிஷனில் உலகப் பத்திரிகை நிருபர்களைச் சந்திக்கப் போகிறீர்கள். பதில்கள் ஜாக்கிரதையாகவே இருக்கட்டும். என்ன?"
"கவலைப்படாதீர்கள்."
அறைக்குள் நுழைந்தவுடன் மறுபடி, பளிச் பளிச் பளிச்... "மிஸ்டர் துருவா ! எப்படி இருக்கிங்க?"
"சந்தோஷமா!" அறையில் நூறு பேர் இருந்தார்கள்.
"நாளைக்குக் கிளம்பப் போகிறோமோ என்று உங்க மனசிலே கொஞ்சம்கூட ஒரு ஒரு..."
"பயமா? ம்ஹும்!"
"பயம் இல்லை! ஒருவிதமான பதட்டம்.?"
"பதட்டம்கூட இல்லை. ஒருவித எதிர்பார்ப்பினால் என் உடம்பு பூரா ஒரு மின்சாரம் மாதிரி உணர்கிறேன்."
"நீங்க எப்படி ஃபீல் பண்றீங்க நளினி?"
"எனக்குப் பயமாத்தான் இருக்குது. நல்லபடியா திரும்பி வந்து சேரணுமேன்னு கடவுளை வேண்டிக்கிட்டிருக்கேன்!"
ஹாரிஸன் ஃப்ரம் நியூயார்க் டைம்ஸ்!
"மிஸ்டர் துருவா நீங்க போகிற மிஷன் தோல்வி அடைவதற்கும் சாத்தியம் இருக்கிறது என்கிறார்களே?"
"இருக்கிறது. ஆனால் வெற்றி அடைய அதிகப்படியான சாத்தியம்?"
"அப்படித் தோல்வி அடைந்தால் நீங்க போய் வருவதே முழுக்க விரயமாகிவிடும். இல்லையா?"
கோபம் வந்தது. நாராயண் ராவ் சைகை செய்யச் சற்று அடக்கிக்கொண்டான். திமிர்! "மிஸ்டர் ஹாரிஸன்! 'இன்ஸாட் ஒன்பது' என்று இப்போது விண்வெளியில் எங்கள் செயற்கைக் கிரகம் ஒன்று பறக்கிறது. 36,000 கிலோ மீட்டரில். இதற்கு மொத்தம் இந்திய அரசாங்கம் செலவழித்தது இருபது கோடி ரூபாய். இருபத்து நாலாயிரம் டெலிபோன் இணைப்புகள். நான்கு டெலிவிஷன் இணைப்புகள்..."
ஹாரிஸன் "எல்லாம் தெரியும் எங்களுக்கு! பிரமாதமான ஸாட்டிலைட்தான். ஆனால், அது வேலை செய்தது..”
"பதினைந்து நாள்"-க்ராலி ஃப்ரம் டெய்லி டெலிகிராஃப் .
துருவாவுக்கு இப்போது சலிப்பு ஏற்பட்டது. இருந்தும் பொறுமை வேண்டும்!
"டெலிகமாண்டுகள் டெலிமெட்ரி மூலம் ஸாட்டிலைட் உயிருடன் இருப்பது தெரிகிறது. ஸோலர் பானல்களில் ஒன்று ஒரு தப்பான ஆணையை எங்கோ பெற்று, தன்னைத்தானே மூடிக்கொண்டு விட்டது..."
"எனவே வானத்தில் உலவும் மௌனத் தாரகையாகிவிட்டது."
"சுலபமாக என்ன தவறு நிகழ்ந்திருக்கிறது என்பது எங்களுக்குத் தெரிகிறது. ஒரு மைக்ரோ ஸ்விட்சை அழுத்தி ஒரு ஓவர்ரைடு கொடுக்க வேண்டும். அஞ்சு நிமிஷ வேலை. ஆனால் 36,000 கி.மீ. தள்ளி இருக்கிறதே! ஸோ நியர் பட் ஸோ ஃபார்!"
"இதற்குப் பதில் புதிய ஸாட்டிலைட்டையே நல்லதாக ஒன்று அனுப்பிவிடலாமே!"
"புதிய ஸாட்டிலைட் செய்வதற்கு மூன்று வருஷம் ஆகும். செலவு இருபத்திரண்டு கோடி ஆகும். இப்போது என்னை, ஒரு முழு இன்ஜினியரை அனுப்புவதற்கு... எவ்வளவு செலவு மிஸ்டர் ராவ்?"
"மூன்றரைக் கோடி."
"எனக்கு விஷயம் தெரியும்.எந்த இடத்தில் பழுது என்பதும் தெரியும். ஸாட்டிலைட்டிற்கு மீண்டும் உயிர் கொடுப்பதற்குச் சாத்தியக்கூறுகள் மிக அதிகம்."
"நீங்கள் ஓர் இன்ஜினியர். ராக்கெட் செலுத்தப் பயிற்சி பெற்றீர்கள். அதுபற்றி ஏதாவது...?”
"பயிற்சி பயிற்சி பயிற்சி! ஆறு மாதம் நெக்கு வாங்கிவிட்டார்கள். ஸிமுலேட்டரில், ஸென்ட்ரி ஃப்யூஜில், பற்பல ஜெட் விமானங்களில்..."
"தலைவர் உங்களிடம் என்ன சொன்னார்?"
"'உன்னால் எங்களுக்கு இப்பெருமை' என்றார். எனக்கு உடம்பெல்லாம் பூரித்தது... ஆண்டவன் உன்னோடு இருக்கட்டும் என்று ஆசி கூறினார்."
"ஆண்டவன் என்றா சொன்னார்?"
"ஆம்."
"தனியாகப் போகிறீர்களே, பயமாக இல்லை?"
“இந்தக் கேள்வி மீண்டும் வருகிறது. ரேடியோ தொடர்பு எப்போதும் இருக்கிறது. டெலிவிஷன் இருக்கிறது. எப்போதும் நான் என் மனைவி மகனிடம் பேச முடியும். பூமித் தொடர்பு அறுகாது."
"ஸாட்டிலைட்டை அணுகி ரிப்பேர் செய்கையில்?"
"அப்போதுகூட! தாய்க் கப்பலிலிருந்து நான் வெளியே வந்தாலும் ஸாட்டிலைட்டை அணுகும்போது ஒரு தொப்புள் கொடி போலத் தக்க இணைப்பு எப்போதும் இருக்கவே இருக்கும்."
"தாங்க்ஸ் ஜென்டில்மென்!" என்று வெட்டினார் நாராயண் ராவ்.
நான்கு மணிக்கு லிஃப்ட் ஆஃப். ஒன்பது மணியிலிருந்தே ஏற்பாடுகள் துவங்கிவிட்டன. நளினிக்கும் வினோத்துக்கும் டாட்டா காட்டிவிட்டு காங் ப்ளாங்க்கில் நடந்தான். ராக்கெட்டைத் தழுவிக்கொண்டிருந்த எட்டு மாடிக் கட்டிடத்தில் முதல் மாடியில் நுழைந்தான். கண்ணாடி அறைக்குள் சென்று கல்யாண மாப்பிள்ளை போல் அவனை அலங்காரம் செய்ய மூன்று பேர் வந்தார்கள். கண்ணைப் பறிக்கும் வெண்மையில் ஸ்பேஸ் உடை அணிந்தான். அணிந்து அதன் அக்ரிலிக் மூடியிலிருந்து கண்சிமிட்டி, சிரித்தான். ஹெல்மட் தலைமேல் இந்தியச் சிங்கம் பொறித்திருந்தது. அதேபோல் புஜத்திலும். ஆக்ஸிஜன் இணைப்பு முதுகுப் பகுதியில். ஒரு குட்டி டிரான்ஸ்மிட்டர் இடதுகை விரல்களில். செயல்பாட்டில் சின்னச் சின்ன ராக்கெட் குழந்தைகளின் ப்ஸ்ஸ் சப்தம் கேட்க... ஒவ்வொன்றாக ஒவ்வொன்றாகப் பகுதி பகுதியாக சாதனங்கள் பொறுத்தப்பட்டு, ராக்கெட்டின் எட்டாவது மாடி உச்சிக்கு மிக மெதுவாகத் திறந்த லிஃப்ட்டில் சென்றான். கீழே டெக்னிஷியன்கள் பலர் அவனுக்குச் சந்தோஷத்துடன் சைகை செய்து விடைகொடுத்தார்கள்.
பம்பர வடிவத்தில் இருந்த உச்சிப் பகுதியில் ஒரு கதவுச் சுளையைத் திறந்து அவனை இறக்கினார்கள். மூடினார்கள். அவனைச் சுற்றிலும் ஒரே டயல்கள், ஸ்விட்சுகள், எண்கள், எழுத்துகள், விளக்குச் சிமிட்டல்கள், மெதுவான "வ்ரூம்.. .காரம்."
அந்தத் தனிமையில் வயிற்றில் சற்றுத் திகிலாக உணர்ந்தான். சற்றுதான்.
ஹம்ஸா !
அதுதான் அவன் செலுத்தப்போகும் கலத்தின் பெயர். இப்போது அவன் ஏற்பாடு செய்ய வேண்டியது அதிகமில்லை. எல்லாம் பிற்பாடுதான். அவனுக்குக் கீழே இருக்கும் ராட்சச மூன்று பகுதி ராக்கெட். தொண்ணூறு சதவிகிதம் பிரயாணத்தை அதுதான் பார்த்துக்கொள்ளப்போகிறது...
காதில் சரிபார்க்கும் சங்கேதங்கள் ஒவ்வொன்றாகக் கேட்டன.
செக் ஃப்யூல் ப்ரெஷர்.
செக் பெர்கஷன் ஸ்விட்ச்.
செக்
மூன்று மணி நேரமாகும். ஆயிரம் விஷயங்கள் பார்க்க வேண்டும்.
10. என் அருமை ஆண்டவனே!
9. எவ்வளவோ நாங்கள்
8. விஞ்ஞானத்தில் முன்னேறியிருந்தாலும்
7. உன் கருணையின்றி
6. நாங்கள் வெற்றி காண
5. முடியாது
4.திரும்பவும்
3. பத்திரமாய்
2. வந்து சேர அருளும்.
1. வரம் அருளும்.
திடுதிடுவென்று பூமி நடுங்கும் சப்தம். ஜன்னல்கள் அதிர ஏதோ ஒரு சோம்பேறி ராட்சசன் போலப் புறப்பட்டு வாலில் ஆரஞ்சு ஒளி, ஆரஞ்சுக்குள் வெண்மை நெருப்பு, அதற்குள் சிறிய வெண்மை... என்று நடுவானத்தில் ஒரு செங்குத்துக் கவிதை போல ராக்கெட் உயிர்த்து உயர்ந்தது!
துருவாவுக்கு ஜி சக்திகளின் அழுத்தம் வயிற்றைப் பந்தாக்கியது. இன்னும் இன்னும் இன்னும் சக்தி...
இன்னும் இன்னும் வேகம்!
இந்தியா முழுவதும் ரேடியோவிலும் டெலிவிஷனிலும் கேட்டு தெரிந்து கொண்டிருந்த மகத்தான அம்புப் பாய்ச்சல்!
பர்ஃபெக்ட்! ஆல் சிஸ்டம்ஸ் கோ !
பூமியின் ஆகர்ஷணச் சக்தியை மீறும்போது புதிதாகப் பிறந்தது போல உணர்ந்தான். உட்கார்ந்திருந்தும் உட்கார்ந்தது போலில்லாத பஞ்சு நிலை, கனவு மெத்தை நிலை ...
"ஹம்ஸா. கண்ட்ரோல்."
"கம் இன்."
"எப்படி?"
"எல்லாம் ஒழுங்காகச் செயல்படுகின்றன."
"வெரிகுட்."
"நீ மெதுவாக மெதுவாக இன்ஸாட்டை அணுகுகிறாய். நூறு மைல் இருக்கும்போது சொல்கிறேன்."
"அதுவரை ?"
“தூங்கு.”
"என் மனைவியோடு பேசலாமா ?"
"தாராளமாக சானல் தருகிறேன், இரு!"
"நளினி !"
"என்னங்க!”
"பார்த்தியா?”
"பார்த்தேங்க... அப்பா"
"ஹாய் வினோத்!"
"எவ்வளவு ஸ்பீட் போறீங்க?"
"பதினெட்டாயிரம் மைல்."
"நிறைய இல்லை?"
"ஸாரி த்ருவா, கட் பண்ண வேண்டியிருக்கிறது. தலைவர்."
"ஹலோ துருவா!"
"ஹலோ ஸார்!”
"எப்படி உணர்கிறாய்?”
"உலகத்தின் உச்சியில்!"
"எடையற்ற தன்மை எப்படி இருக்கிறது?"
"குளுகுளு என்கிறது. மிதக்கிற மாதிரி இருக்கிறது."
"ரொம்ப நன்றி துருவா. ஜெய்ஹிந்த்!"
அன்புள்ள கடவுளே! என்ன ஓர் அற்புதக் காட்சி. வானம் இவ்வளவு வெல்வெட் கருப்பா? அதில் பதிந்து பதிந்து இதோ எட்டிப் பிடிக்கிற மாதிரி இத்தனை நிறங்களா? பூமி விளிம்பில் இவ்வளவு வெளிச்ச வித்தியாசங்களா? அதோ ஆப்ரிக்கா. என் சுட்டு விரல் அளவு! இது இந்தியா. என் சுண்டுவிரல்! மேகங்களை இவ்வளவு மேலே இருந்து பார்ப்பதில் அந்தத் திட்டுகளின் பிசிறல். கடவுள் ஒரு மாடர்ன் ஆர்டிஸ்ட்!
கடவுள்! என்னை இவ்வளவு தூரம் கொண்டுவந்தவர் அவர்! என்னை அங்குக் கொண்டுசென்று கடமை முடிந்த பின் திரும்ப பத்திரமாக அழைத்துச் சென்று வீட்டுக்குச் சேர்ப்பிக்கப் போகிறவரும் அவரே !
இத்தனை உயரத்தில் இத்தனை விண்வெளி வீச்சில் துருவா தன் வீட்டில் ஓர் அறையில் ஒரு கட்டிலில் உட்கார்ந்துகொண்டு தன் கால் விரல்களைத் தொட்டுத் தொட்டு நளினி நகம் வெட்டும் அந்த இன்பமான 'சுருக்'கை நினைத்துப்பார்த்தான்.
"துருவா! ரெடியா?"
“ரெடி !”
"இன்னும் ஒரு நிமிஷத்தில் நீ இன்ஸாட் ஒன்பதைப் பார்ப்பாய்
"சரி!"
ஐம்பது செகண்டு, நாற்பத்தைந்து செகண்டு..
"கான்டாக்ட்!"
"மை காட்! தேர் ஷி இஸ்?"
"குட்! தெரிகிறதா?"
"நன்றாக."
"துருவா, ஸோலர் பானர்கள் எல்லாம் திறந்திருக்கின்றனவா?"
"ஒரு நிமிஷம். இல்லை. நான்கில் இரண்டுதான் திறந்துள்ளன. இரண்டு மூடியிருக்கின்றன. நாம் நினைத்தது சரியே. என் விரல்கள் துடிக்கின்றன, உடனே போய் அதைச் சரிப்படுத்த!”
அதோ அது!
அவன் கலத்தின் வேகம் குறையக் குறைய அருகே மிக அருகே தொட்டு முத்தம் கொடுக்கிற மாதிரி இன்ஸாட் மிதந்துகொண்டிருந்தது,
"துருவா உன் கலத்தைவிட்டு வெளியே வர ரெடியா?”
"ரெடி."
"படிப்பினை ஞாபகம் இருக்கிறதா?"
"ஒரு வரி விடாமல்."
"எங்கே சொல்லு!"
"முதலில் காரிலேட்டர் பட்டனை அழுத்த வேண்டும்."
“சரி...”
அடுக்கிக்கொண்டே சென்றான். ஒன்பது மாசப் படிப்பினை மறந்துவிட முடியுமா? அவன் செய்ய வேண்டியது மெதுவாக தன் தாய்க் கலத்தைவிட்டு வெளிவந்து, விண்ணில் மிதந்து இன்ஸாட்டை அணுகி, அதைச் சரி பார்த்து... சரி பார்க்க ஒன்பது நாட்கள் எடுத்துக்கொள்ளலாம். அவ்வளவு ஆக்ஸிஜன், அவ்வளவு உணவுமாத்திரைகள் உள்ளன.
ஒன்பது நாட்கள் ஆகாது. சரியாக ஐந்து நிமிஷ வேலை. இங்கிருந்தே தெரிந்தது. ஒரு பெர்க்கஷன் பித்தான் செயல்படாமல் வெளியே நீட்டிக்கொண்டிருந்தது. அதை அழுத்தினால் போதும், உள்ளே இருக்கும் மருந்து வெடித்து பானல்கள் இரண்டும் விரிந்து கொண்டுவிடும்.
வேலை முடிந்ததும் தாய்க் கப்பலுக்குத் திரும்பி வந்து கதவை மூடிக்கொண்டால் அப்புறம் வீடு நோக்கிச் செல்லும் பறவைதான்!
"துருவா!"
"கம் இன்."
"தயார் என்றால் நீ வெளியே செல்லலாம். பெஸ்ட் ஆஃப் லக்!"
அவன் வலது கை விரல்கள் செயல்பட, மெதுவாகக் குடுவையின் கதவு திறக்க, துருவா ஓர் எம்பு எம்பி வெளியே மிதந்தான். தங்க நிறத் தொப்புள் கொடி அவனுடன் சுழன்று வந்தது. தாய். நவீன விஞ்ஞானத் தாய் ! அவளுடன் நான் இணைந்திருக்கும் கொடி இது. இது இருக்கும்வரை எனக்குத் தொடர்பு பற்றிக் கவலையே இல்லை. தாய்க் கப்பலிலிருந்து என் உடலைச் சுற்றி இணைக்கப் பட்டிருக்கும் அத்தனை சாதனங்களும் மின் சக்தி!
மெல்ல மெல்ல துருவா இன்ஸாட்டை அணுகினான். வினோத நடனம் அது. வெல்வெட் இருட்டில் எந்தவிதக் கட்டுப்பாடும் ஈர்ப்பும் கவர்ச்சியும் இன்றித் தனியாக மிகத் தனியாக மிதக்கும் உன்னத நிலை. துருவாவுக்கு உற்சாகம் தடம்புரண்டது. எவ்வளவு அதிர்ஷ்டம் செய்தவன் நான்! இந்தக் காட்சியை அனுபவிப்பதற்கு.. ! முதலில் வந்த காரியத்தைப் பார். அப்புறம் காட்சிகள்...
துருவா தான் பழுது பார்க்கவேண்டிய இன்ஸாட் ஒன்பதின் அருகே வந்து... என்ன ஒரு வினோத சந்திப்பு இது ! பூமியில் பங்களூரில் ஏறக்குறைய ஒரு வருஷத்திற்கு முன் பார்த்தது. இப்போது 36,000 கிலோ மீட்டர் உயரத்தின் தனிமையில் ஒரு ஜியோ ஸ்டேஷனரி சந்திப்பு! விதி. நவீன விதி இருபத்தோராம் நூற்றாண்டு விதி.
மேன்யுல் ஓவர்ரைடு என்று இருக்கும் சாதனம் எங்கிருக்கிறது என்று தெரியும் துருவாவுக்கு. அதை அழுத்தினால் சரியாய்ப் போய்விடும். இங்கே வந்து ஒரு பட்டனை அழுத்த மூன்று கோடி ரூபாய்! மூன்று கோடி ரூபாய் சின்ன மீன். இது இருபது கோடி மீன்! இது செயல்பட்டால் நாட்டுக்கு எவ்வளவு லாபம்! இருபத்தி நான்காயிரம் இணைப்புகள்.
மெதுவாக ஜாக்கிரதையாக அதை அணுகி ஹாண்ட் செட்டைத் திறந்து அந்தச் சிறிய திறப்பில் விசையைச் செலுத்தி அந்தப் பட்டனை அழுத்த...
மௌனமாக ஆனால் வேகமாக அந்த ஸோலார் பானல்கள் விரிந்து திறந்துகொண்டன. அதன்மேல் சூரிய ஒளி பட்டு, புதிய சக்தி பெற்று, ஸாட்டிலைட்டின் பத்து மாத உறக்கம் கலைந்து அது செயல்பட...
பூமியில் கன்ட்ரோல் கேந்திரத்தில் திடுதிப்பென்று கைதட்டல் ஒலி கேட்டது. ப்ரொபசர் சர்மா தன் ப்ரொபசர்தனத்தை மறந்து வாயில் விரல் வைத்து உய் உய் என்று விசில் அடித்தார்...
இன்ஸாட் ஒன்பதுக்கு உயிர் வந்துவிட்டது. அதன் சர்வ சக்திகளும் பெற்று, அதன் சாட்சியாகப் பூமிக் கேந்திரத்தில் பற்பல வண்ண விளக்குகள் கண் சிமிட்ட ...
"ஹீரோ துருவா வாழ்க!"
"துருவா தி கிரேட் !"
" மன்னன்யா! ஒரு நிமிஷத்தில கண்டுபிடிச்சுட்டான் பாரு."
"துருவா!”
மௌனம்.
"துருவா ஃப்ரம் கன்ட்ரோல்!”
மௌனம். ஆயிரக்கணக்கான இடங்களிலிருந்து கேட்கும் விந்தை மௌனம்.
"துருவா ஃப்ரம் கண்ட்ரோல்! துருவா... துருவா!”
சர்மா வெடித்தார். "ட்ரை தி ஸ்டான்ட்பை சானல் ! ட்ரை வி எச் எஃப்!
அந்த இடத்து உற்சாகம் அடங்கிப்போய்ச் சட்டென மௌனம்.
துருவா துருவா துருவா என்று ரேடியோ அலைகள் விண்வெளியில் ஆழப்பதிந்து தேடின.
அதே சமயம் துருவாவும் "கன்ட்ரோல். கன்ட்ரோல்" என்று கூவிக்கொண்டிருந்தான்.
ஏன் பதில் இல்லை? ஏன்? என்ன ஆயிற்று, இந்த மடையர்களுக்கு பதில் சொன்னால் என்னவாம்?
"கன்ட்ரோல், கன்ட்ரோல்!"
ஏன் பதில் இல்...
முதல் தடவையாக அதைப் பார்த்தான். கத்திக்குத்து போல வயிற்றில் உணர்ந்தான்.
தாய்க் கப்பலையும் தன்னையும் இணைக்கும் தங்க நிறக் கொடி அறுந்திருந்தது!
எப்படி? எப்படி இது சாத்தியம்?
ஸோலார் பானல்கள் திடுதிப்பென்று விரிந்து திறந்து கொண்டபோது... அந்த வேகத்தில் அந்தக் கூர்மையான முனைபட்டு அறுந்துபோயிருக்கிறது...
அறுந்தால் என்ன?
பூமியுடன் என் செய்தித் தொடர்புதானே அறுந்துவிட்டது! அதனால் என்ன? பேசாமல் மிதந்து தாய்க் கப்பலுக்குப் போய் விடலாம்.
அதோ தாய்க்கப்பல். அதோ தெரிகிறது! அதோ என் தாய்!
வெட்ட வெளியில் நீந்தி அதை அடைய வேண்டும், அவ்வளவுதானே?
அவன் கையைக் காலை உதைத்துக்கொள்ள, அவன் என்னதான் செய்தாலும் அவனுக்கும் தாய்க்கப்பலுக்கும் தூரம் எதிர்பார்த்த அளவு குறையவில்லை. விண்வெளியின் வினோத பௌதிகத்தில் காற்றற்ற நியூட்டன் விதிகளின் ஆதிக்கத்தில் கையைக் காலை உதைத்து மெதுவாக மிக மெதுவாக தாய்க்கப்பலை அணுகினான்.
கிட்ட வந்ததும் அவனுக்குத் திகீர் என்று வயிற்றில் தீப்பற்றிக் கொண்டது.
அதன் சுளைக் கதவு மூடிக்கொண்டிருந்தது. அந்தக் கொடி இணைப்பு அறுந்ததில் ஏற்பட்ட குழப்பமான ஆணைகளில் கதவுமூடும் ஆணை ஒன்றும் பிறப்பிக்கப்பட்டு...
அய்யோ!
நான் எப்படி உள்ளே நுழைவேன்? என்ன செய்வேன்? யாரைக் கூப்பிடுவேன்! ரேடியோத் தொடர்பு அற்று தாயின் மடிக்குத் திரும்ப முடியாமல் தனியாக மிகத் தனியாக அவன் சர்வ அங்கங்களும் சிலிர்க்க ஸ்பேஸ் உடைக்குள் குப்பென்று வியர்த்தது. மூளைக்குள் உஷ்ணம் பரவி முப்பத்தாறாயிரம் கிலோ மீட்டரில் மிதந்தான்.
துருவா ! துருவா! பயப்படாதே! முதலில் நீ சுதாரித்துக்கொள். என்ன ஆகிவிட்டது இப்போது?
அவர்கள் உன்னிடமிருந்து சென்ற பதினைந்து நிமிஷமாகச் செய்தி ஒலிக்கவில்லை என்றால் என்ன செய்வார்கள்? டெலிகமான்ட் மூலம் அந்தக் கதவைத் திறக்க முயற்சிப்பார்கள் ! அப்படி முடியவில்லை என்றால், ஒன்றுமே சாத்தியமில்லை என்றால், இன்னொரு ரிலீஃப் ராக்கெட் அனுப்புவார்கள்! பொறு பொறு!
எவ்வளவு நாளாகும்?
ஒன்பது நாள்.
ஒன்பது நாளைக்கு என்னிடம் முதுகில் ஆக்ஸிஜன் இருக்கிறது. உணவு மாத்திரைகள் இருக்கின்றன. மற்றொரு கலம் வந்து என்னைக் காப்பாற்றும்வரை நான் உயிர் வாழ்ந்தால் போதும்!
காத்திருக்க வேண்டும். பதறாதே! மறுபடி அந்தக் கதவை முயன்றுபார். முயற்சி முயற்சி. அவர்கள் உன்னை அவ்வளவு எளிதில் விட்டுவிடமாட்டார்கள். அந்த நம்பிக்கையில்தானே நீ இந்தப் பிரயாணத்திற்கு ஒப்புக்கொண்டாய்?
ப்ரொபசர் சர்மாவின் அசகாய சூரர்கள் எப்படியாவது என்னைக் காப்பாற்றிவிடுவார்கள். நிச்சயம் அவர்கள் மாய வித்தைகளில் ஒன்றைச் செய்து மற்றொரு ராக்கெட் அனுப்பமாட்டார்களா?
தலைவர் என்னை எவ்வளவு விரும்புகிறார்! இந்நேரம் தலைவருக்குத் தகவல் தெரிந்திருக்கும்.
ப்ரொபசர் சர்மா! என்ன வேண்டுமானாலும் செய்யுங்கள், துருவா திரும்ப வேண்டும் என்று அடித்துச் சொல்லிவிடுவார்!
******************************
பூமியில் கன்ட்ரோல் சென்டரிலிருந்து பத்திரிகை டெலிவிஷன் ஆசாமிகள் நீக்கப்பட்டார்கள். "அனாவசியக் கூட்டம் வேண்டாம். வெறும் கம்யூனிகேஷன் தொடர்பு சாதனத்தில் பழுது என்று நினைக்கிறோம். கூடிய விரைவில் துருவாவுடன் பேசலாம். பேசிவிடுவோம்! அதுவரை எங்களைத் தனியாகவிடுங்கள். விஞ்ஞானிகளுக்கு இந்தச் சந்தர்ப்பத்தில் தொந்தரவு ஏதும் கூடாது. ப்ளீஸ்! வெளியே வெளியே !"
சர்மாவின் ஒரு புருவம் மட்டும் துடித்துக்கொண்டிருந்தது. ஒயர்லஸ் டெலிபோன் ஒலித்துக்கொண்டிருந்தது. தாய்க் கப்பலில் பொருந்தியிருந்த டெலிவிஷன் காமிராவின் மூலம் தெரிந்த பிம்பம் அவருக்குப் பிரமிப்பை அளித்தது. கதவு மூடியிருக்கிறது. கலம் காலியாக இருக்கிறது. எப்படிச் சாத்தியம்?'
துருவா இன்ஸாட்டைச் சரி பண்ணிவிட்டான். சரி பண்ணும்போது ஏதாவது விபத்து நிகழ்ந்து கொடி அறுந்திருக்குமோ? அதுதான். அதுதான் எந்தத் தொடர்பும் இல்லை! ஓ மை காட்! அப்படி என்றால்? துருவாவை எப்படிக் காப்பாற்றுவது?
"கதவைத் திறப்பதற்கு ஆணைகள் கொடு" என்று கதறினார்.
"முயன்று பார்த்துவிட்டோம் டாக்டர். ஆணைகளை எடுத்துக் கொள்ளமாட்டேன் என்கிறது."
"எல்லா விஞ்ஞானிகளையும் உடனே கூப்பிடுங்கள்."
"ஸார், தலைவர் ஜெனரல் விக்ரம்!" என்று அவர் அருகில் ஒரு டெலிபோனைக் காட்டினான் ஒருவன்.
அதை எடுத்து,
“எஸ் ஸார்... எஸ் ஸார். நாங்கள் எங்களால் ஆனதைச் செய்து கொண்டிருக்கிறோம்... இன்னும் இல்லை... ஸாட்டிலைட் சரியாகி விட்டது. ஐந்து நிமிஷத்தில் சரிபண்ணிவிட்டான்!"
"நாங்கள் இப்போது கூடிப் பேசி முடிவெடுத்து அரை மணி நேரத்தில் உங்களுக்குத் தகவல் சொல்கிறோம் ஸார்... அவனால் இன்னும் ஒன்பது நாட்கள் பதினேழு மணி நேரம் உயிர் வாழ முடியும்."
டெலிபோனை வைத்துவிட்டு கான்ஃப்ரன்ஸ் அறைக்கு ஓடினார் சர்மா.
நீண்ட சதுர மேஜை. சுவரில் பற்பல ராக்கெட்டுகளின் படம். வரைபடங்கள். சாதனைப் பட்டியல்கள். சோதனைப் பட்டியல்கள்.
டாக்டர் சர்மா தன் முகத்தைக் கைக்குட்டையால் துடைத்துக் கொண்டு எழுந்து நின்றார்.
"ஜெண்டில்மென் நாம் எதற்கு இங்குக் கூடியிருக்கிறோம் என்பது உங்களுக்கு நன்றாகவே தெரியும். இந்தக் கூட்டத்தில் ஒரே ஒரு கேள்வி, 'துருவாவை எப்படிக் காப்பாற்றுவது?' இப்போதுதான் ஜெனரல் என்னிடம் பேசினார். அவர் நம் பதிலுக்குக் காத்திருக்கிறார். டாக்டர் பிரகாஷ்?"
டாக்டர் பிரகாஷ் எழுந்து "டாக்டர் சர்மா கேட்டது ஒரே ஒரு கேள்வி. அதற்கு ஒரே ஒரு பதில்தான் இருக்க முடியும். அவனைக் காப்பாற்ற மற்றொரு ராக்கெட் அனுப்ப வேண்டும்."
அதன் முனையில் ?" "
"இருவருக்கான விண்வெளிக் கப்பல்."
"பரணி இரண்டா?"
"ஆம்."
“அது நம்மிடம் ஒன்றுதான் இருக்கிறது. அதுவும் சரியாக சோதிக்கப்படவில்லை.”
"பறக்கிறது அல்லவா?"
"பறக்கும். ஆனால் இன்னும் முற்றுப்பெறவில்லைங்களே !"
"என்ன முற்றுப்பெறவில்லை?”
"ரேடியேஷன் ப்ரூஃபிங்"
"பரவாயில்லை. இப்போது நாம் போராடுவது காற்றுடன். ஒரு முக்கியமான இந்தியனின் உயிரைக் காப்பாற்ற இருப்பது ஒரே ஒரு வழி. பரணியை அனுப்புவது!”
"டாக்டர் ஃபெர்னாண்டஸ்! எத்தனை நாளாகும் உங்களுக்கு ராக்கெட்டுகளைக் கிளப்ப?"
"ஏழு நாட்கள்."
"எக்ஸ்லண்ட் ஜெண்டில்மென்! இதில் நம்மிடம் எந்த அபிப்ராய பேதமும் இல்லையல்லவா?"
"துருவாவைக் காப்பாற்ற மற்றொரு ராக்கெட் செல்லும். அதன் முனையில் பரணி."
"யார் ஓட்டப்போகிறார்கள்?"
"எட்டுப் பேர் காத்திருக்கிறார்கள்."
'இருப்பதற்குள் சிறந்த ஆசாமியை அனுப்பலாம். போகும்போது ஒன்றியாகச் செலுத்த வேண்டும்."
"விங் கமாண்டர் ஜெயசீலன்!"
"வெரிகுட், நான் தலைவருக்குச் சொல்லிவிடுகிறேன். அவரிடமிருந்து அனுமதி வேண்டும்."
அந்தச் சிவப்பு டெலிபோனில் தலைவர் ஜெனரல் விக்ரமை மறுபடி அழைத்தார் டாக்டர் சர்மா.
"ஸார்! டாக்டர் சர்மா ஹியர்."
"எஸ் டாக்டர் சர்மா! துருவாவுடன் தொடர்பு ஏற்பட்டதா?"
"இல்லை. இன்னும் இல்லை."
"பின் என்ன செய்வதாக உத்தேசம்?"
"அவரைக் காப்பாற்ற ஒரே ஒரு வழி மற்றொரு ராக்கெட் அனுப்புவதுதான். இன்னும் எட்டு நாட்களில் அது சாத்தியம்!"
"வாட்? மற்றொரு ராக்கெட்டா?"
"ஆம். அதன் முனையில் பரணி என்னும் கலம் அமைத்து அதில் மற்றொரு விண்வெளி விமானியை அனுப்ப வேண்டும். பரணியில் இரண்டு பேர் உட்காரலாம்..!"
"பரணி! என்ன, அது புதுப் பெயர்?”
"இன்னும் இது முழுவதும் பரிசோதிக்கப்படாத கலம் "
"பறக்குமா? அல்லது நீங்கள் தொடர்ந்து அனுப்பும் டப்பாக்கள் போல ஏதாவது கோளாறு ஏற்பட்டுப் பாதியில் நின்றுபோய்ப் பரணியைக் காப்பாற்ற மற்றொரு தரணியை அனுப்ப வேண்டுமா?"
"அப்படி நடக்காது சார்." சர்மாவுக்குப் புருவங்கள் அதிகம் துடிக்க ஆரம்பித்தன.
“அப்படி நடக்காது என்று எப்படிச் சொல்ல முடியும் உங்களால்? முதலில் இருபது கோடி செலவழித்தோம். இன்ஸாட் ஒன்பது என்ன ஆச்சு? பதினைந்து நாள். பதினைந்தே நாள்! சரி! 'அதில் ஒரு சின்ன பழுது. ஒரு ஆளை அனுப்பினால் சரியாகிவிடும்' என்றீர்கள். மூணு கோடி செலவழித்து ஒரு ஆளை அனுப்பியாயிற்று. அதிலும் கோளாறு. இப்போது பரணி! இதற்கு எவ்வளவு செலவாகும்?"
"நான்கு கோடியாவது ஆகும் ஸார். துருவா சென்றதன் குறிக்கோள் நிறைவேறிவிட்டதல்லவா? இன்ஸாட் சரியாகிவிட்டது."
"சரியாகிவிட்டது. ஆனால் ஆள் திரும்பவில்லையே..."
"அது ஒரு அம்ப்லிக்கல் கார்டில் வெட்டு ஏற்பட்டு.."
"லுக் ப்ரொபசர்! உன் விஞ்ஞான வியாக்கியானத்தைக் கேட்டுக் கேட்டு அலுத்துப்போய்விட்டது. ஸாட்டிலைட் சரியாகிவிட்டது. நிறைய டெலிவிஷன் டெலிபோன் இணைப்புகள் ஏற்பட்டுவிட்டன. ரொம்ப நல்லது. துருவாவை அனுப்பிய காரியம் நிறைவேறிவிட்டது. சரி அவ்வளவுதான்! விட்டுவிடுங்கள்!"
"ஸார்! துருவா?" என்றார் அதிர்ந்து.
"துருவா அங்கேயே இருக்கட்டும். இன்னொரு நாலு கோடி செலவழித்து அவனை நம்மால் மீட்க முடியாது. மிக அதிகச் செலவு. அவன் சென்ற காரியம் நடந்துவிட்டது."
"ஸார் இது அநியாயம். மனிதத்தன்மை அற்ற செயல். தப்பாக ஏதாவது ஆகிவிட்டால் நாம் எப்படியாவது அவனைக் காப்பாற்றுவோம் என்கிற நம்பிக்கையில்தான் துருவா சென்றிருக்கிறான். நம்பிக்கை மோசடி!"
"அந்த மாதிரி பொதுப் பணத்தை விஞ்ஞான முன்னேற்றம் என்று செலவழித்து வார்த்தைகளை வைத்து ஏமாற்றுவது எவ்வளவு நியாயம்? எவ்வளவு மனிதத்தனம்? எவ்வளவு நம்பிக்கைக்குரிய காரியம்?"
"ஸார் அவன் ஒண்டியாக அங்கே சுற்றிக்கொண்டிருக்கிறான்."
“சுற்றட்டும்.”
"நாம் அவனுக்கு உதவி அனுப்பப் போகிறோம் என்று எதிர்பார்த்து ஆவலுடன்...”
"எதிர்பார்க்கட்டும் ! ப்ரொபசர், இந்த நாடே என்னை எதிர்பார்த்து இருக்கிறது. நூறு கோடி மக்கள் ! அவர்களில் இன்னும் எவ்வளவு வறுமை, எவ்வளவு ஏழ்மை தெரியுமா ? அரசியல்வாதிகள் சென்ற இருபது வருஷங்களாக நாசம் பண்ணி வைத்துவிட்டுப் போன இந்த நாட்டை எடுத்து நடத்தி ஏதோ ஒப்பேற்றி வைத்திருக்கிறேன். இப்போதுதான் தலைதூக்க ஆரம்பித்திருக்கிறோம். இருந்தும் வெட்டிச் செலவு இரட்டித்திருக்கிறது. கம்யூனிகேஷன் முக்கியம். ஒப்புக்கொள் கிறேன். 24,000 இணைப்புகள் முக்கியம். நீங்கள் தரப்போகும் டெலிவிஷன் இணைப்புகள் முக்கியம். எல்லாம் எனக்குத் தேவை. கல்விக்கு, பிரச்சாரத்திற்கு, சமூக மாற்றத்திற்கு. ஆனால் அந்தத் துருவா? அவன் இப்போது எனக்கு முக்கியமில்லை. அவன் நாட்டுக்குச் செய்ய வேண்டியதைச் செய்தாகிவிட்டது. இனி அவனுக்காக நான்கு கோடி செலவழித்தால் இந்த ஊதாரித்தனத்தினால் சோறு கிடைக்காமல் கீழே இறக்கப்போகும் இந்தியர்களுக்கு யார் பொறுப்பு? எனவே, துருவா சுற்றட்டும்! ஒன்பது நாளோ பத்து நாளோ சுற்றிவிட்டு இறந்துபோகட்டும்! அவனுக்கு எல்லா மரியாதைகளும் செய்வோம். அவன் மனைவிக்கு பென்ஷன் அளிப்போம். மகனுக்கு நல்ல கல்வி தருவோம். அவன் பெயரில் ஒரு நினைவுச்சின்னம் அமைப்போம். ஒரு தெருவுக்குப் பெயரிடுவோம். அவ்வளவுதான். கேட்கிறதா? அதற்குமேல் ஒன்றும் கிடையாது."
ஸ்தம்பித்த ப்ரொபசர் சர்மா, "ஸார் மன்னியுங்கள். நான் உங்களுடன் உடன்படவில்லை."
“உங்கள் துரதிருஷ்டம் ப்ரொபசர்!"
"நான் இந்த நிமிஷமே ராஜினாமா செய்கிறேன்."
"சந்தோஷம். இந்த நிமிஷமே உங்களைக் கைது செய்வதற்கு ஏற்பாடு செய்கிறேன். ஜெய்ஹிந்த்!"
*****************
"அம்மா! அப்பா எப்பம்மா திரும்பி வருவா?"
"வினோத் தொந்தரவு செய்யாதே."
நளினி நடுங்கும் விரல்களால் இருபதாவது முறையாக ஸ்பேஸ் நிலையத்திற்கு டெலிபோன் செய்தாள்.
ஊம் ஊம் ஊம் என்று பிஸி டோன் நளினிக்குப் புரியவில்லை.
ஏன் டெலிவிஷனில் நிகழ்ச்சியை மாற்றிவிட்டார்கள்?
ஏன் விண்வெளிக் கேந்திரத்துடன் தொடர்புகொள்ளவே முடியவில்லை?
"அம்மா, அப்பா எப்பப் பேசுவா ? எப்ப வருவா ?"
"வந்துருவார்! வந்துருவார்!”
**********
முப்பத்தாறாயிரம் கிலோ மீட்டரில் துருவா சுற்றிக்கொண்டிருந்தான். ஒன்பதாவது உணவு மாத்திரையை விழுங்கினான். மெதுவாக மூச்சுவிடு. பிராணவாயுவை விரயம் செய்யாதே. வந்துவிடுவார்கள். இன்னும் ஒன்பது நாள்! நிச்சயம் வந்துவிடுவார்கள்!
- 1980