’இனிய தமிழைப் பிழையின்றி எழுத எளிய வழிகள்’ என்னும் தனது நூலில் புலவர் தெய்வத்திரு. இரா. திருமுருகனார் (புதுவை) “பிழையாக வழங்கப்படும் சொற்களின் திருத்தமான வடிவங்கள்” என்ற பெரிய பட்டியலைக் கொடுத்துள்ளார்கள். அதில் “உண்டை” என்பதனை “உருண்டை” என எழுதவேண்டும் என்று அறிவுறுத்தியுள்ளார். ஆனால், தமிழின் பெருங்கவிஞர்கள் பலரும் பயன்படுத்தும் உண்டை என உரைநடையிலும், பேச்சிலும், மரபுச்செய்யுள் யாத்தலிலும் பாவித்தால் எந்தத் தவறும் இல்லை. இதற்கான மொழியியற் காரணம் இருக்கிறது. முதலில் சில இலக்கிய, வாழ்க்கை வழக்காறுகள் காண்போம்.
வழிவழியாக இலக்கியத்தில் பயன்பாடு:
(1) பாண்டிக்கோவை - தமிழின் முதற்கோவை நூல் - அரிகேசரி பாண்டியன் நெடுமாறன் மீது.பாடியது. அரிகேசரியின் இளையான்புத்தூர் செப்பேடு பாண்டியர் செப்பேடுகளில் பழையது. திருச்செங்கோட்டில் விஜயகுமாரிடம் இருக்கிறது. முதன்முதலாக, புலவர் செ. இராசு இந்த அரிகேசரி செப்பேடு கண்டுபிடிக்கப்பட்ட செய்தியை எழுதினார். இதனால் தேவாரத்தின் காலம் உறுதிப்பட்டது.
தூ உண்டை வண்டினங்காள் வம்மின் சொல்லுமின் துன்னி நில்லாக்
கோ உண்டை கோட்டாற்று அழிவித்த கோன் கொங்க நாட்ட செங்கேழ்
மா உண்டை வாட்டிய நோக்கி தன் வார் குழல் போல் கமழும்
பூ உண்டை தாம் உளவோ நுங்கள் கானல் பொழிவிடத்தே.
கோ உண்டை கோட்டாற்று அழிவித்த கோன் கொங்க நாட்ட செங்கேழ்
மா உண்டை வாட்டிய நோக்கி தன் வார் குழல் போல் கமழும்
பூ உண்டை தாம் உளவோ நுங்கள் கானல் பொழிவிடத்தே.
(2) மாணிக்கவாசகர்: திருவண்டப் பகுதி
அண்டப் பகுதியின் உண்டைப் பிறக்கம்
அளப்பருந் தன்மை வளப்பெருங் காட்சி
அளப்பருந் தன்மை வளப்பெருங் காட்சி
(3) நாலாயிரம்
குன்றொன்று மத்தா அரவம் அளவிக் குரைமா கடலைக் கடைந்திட்டு, ஒருகால்
நின்றுண்டை கொண்டோட்டி வங்கூன் நிமிர நினைத்த பெருமான் அதுவன் றியும்முன்,
நன்றுண்ட தொல்சீர் மகரக் கடலேழ் மலையே ழுலகே ழொழியா மைநம்பி,
அன்றுண் டவன்காண்மின் இன்றாய்ச் சியரால் அளைவெண்ணெ யுண்டாப் புண்டிருந் தவனே,
(4) கம்பர் (உருள்-(உருண்ட-) என்ற வினைச்சொல்லைப் பல இடங்களில் கையாள்கிறார். ஆனால் உண்டை என்று மட்டும்தான் உருண்டையைச் சொல்கிறார்.
| 1447. | தொண்டைவாய்க் கேகயன் தோகை கோயில்மேல் மண்டினாள் - வெகுளியின் மடித்த வாயினாள், பண்டை நாள் இராகவன் பாணி வில் உமிழ் உண்டை உண்டதனைத் தன் உள்ளத்து உள்ளுவாள். http://www.tamilvu.org/slet/ |
(5) பிள்ளைப்பெருமாள் ஐயங்கார் - திருவேங்கடமாலை (அட்டப் பிரபந்தம்)
| 58. | காணையிலார் சொற்கேட்ட கந்தருவ ருந்தவரும் |
| வீணையிரா கத்தைவிடும் வேங்கடமே - கோணை | |
| யிருங்குண்டை யோட்டினா னேற்பொழித்தான் கூனி | |
| மருங்குண்டை யோட்டினான் வாழ்வு. |
கூனி - கூனையுடையவள்; இவள் - நைகவக்ரையென்னும் பெயருடையவள்; இவளது கூனை நிமிர்த்தது, கிருஷ்ணாவதாரத்தில். "கூனிமருங் குண்டை" என்றது அவளுடம்பிலுள்ள கோணலையும், முதுகுவளைவையுங் குறிக்கும். உண்டை = உருண்டை. இனி, "கூனிமருங்கு உண்டை யோட்டினான்" என்பதற்கு - இராமாவதாரத்தில் மந்தரையென்னுங்கூனியின் முதுகின்புறத்திலே வில்லினால் மண்ணுண்டையைச் செலுத்தியவன் என்றும் உரைக்கலாம்; "கொண்டை கொண்ட கோதைமீது தேனுலாவு கூனி கூன், உண்டை கொண்டரங்க வோட்டி யுண்மகிழ்ந்த நாதன்," "கூனே சிதைய வுண்டைவில் நிறத்தில் தெறித்தாய் கோவிந்தா" என்ற ஆழ்வார் அருளிச்செயல்கள் இங்கு அறியத்தக்கன. (வை.மு.கோ. உரை)
இன்னும் ஏராளமான உதாரணங்கள் இலக்கிய மரபில் காட்டலாம். அன்றாட வாழ்க்கையில் இருந்து 2 காட்டுகள்:
இன்னும் ஏராளமான உதாரணங்கள் இலக்கிய மரபில் காட்டலாம். அன்றாட வாழ்க்கையில் இருந்து 2 காட்டுகள்:
காஞ்சி முனிவர் உரை - திருமிகு ரா. கணபதி பதிவு செய்துள்ளார்,
காளமேகம் போன்ற கவிகள் திருக்கோவில்கள் உள்ள ஊர்களுக்குப் போய், தாசிகளுடன் உறவாடி, கோவிலில் தரும் உண்டைக்கட்டி பெற்ற கதைகள் உள்ளன. மரு. ஜெயபாரதி, பழைய கல்விமுறை, மாணவர்கள் உண்டைக்கட்டி பெறுதல், ... சொல்கிறார் (துர்கைச் சித்தர், வராகி என்னும் இழையில்)
பழைய feudal system - தண்செய் (தஞ்சை) மாவட்ட வேளாண்மையில் முடிந்துவிட்டது. அது முடிந்த காலகட்டத்தில் நிகழ்ந்த கீழ்வெண்மணிப் படுகொலைகளை வர்ணிக்கும் தமிழ்க் கவிதை. பண்ணையாட்களுக்கு உண்டைக்கட்டி கூலி பற்றிக் குறிப்பிடுகிறது. இன்றைய தமிழின் முக்கியக் கவிதைகளில் ஒன்று இது. தமிழ்ச் சமுதாய புரட்சி மாற்றங்களுக்கு வித்தான நிகழ்ச்சி. அமெரிக்காவில் மார்ட்டின் லூதர் கிங் செய்த மாற்றம் போல, இந்த நிகழ்வும் தமிழக அரசியலை மாற்றும் வல்லமை பெற்றது வரலாறு.
....
ஆக, வாழ்விலும், கவிதையிலும் 1500 ஆண்டுகளாய் இருக்கும், மொழியியலுக்குட்பட்ட உருண்டை > உண்டை என்பதை ஏன் பிழை என்று இரா. திருமுருகன் ஐயா குறிப்பிடுகிறார் எனச் சிந்திப்போம். பேச்சுமொழியில் உள்ள மொழியியற்கூறுகள் மிகத் தொன்மையானவை. இதை உணராததால், சில சமயங்களில் மக்கள் வழக்கு சுட்டும் மொழிப்பழைமையை, வரலாற்றை மறந்துவிடுகிறோம்.
மரை = திருகாணியில் (screw) உள்ள மரை. Antelope vs. Deer. Deers shed antlers (horns) every year (esp. in males) and these horns grow back in a few months. But antelopes are different, they have permanent horns screwed permanently fixed into the skull of adult antelopes. Ancient Tamils gave a காரணப்பெயர் for antelopes: மரை. இருப்பதிலேயே பெரிய மரை மாடு போல இருக்கும். இப் பெருமரை கோவை, ஊட்டி மாவட்டங்களில் 1900 வரை வாழ்ந்தது. வேட்டைக்காரர்களால் (Shikari) சுடப்பட்டு இன்று இல்லாதொழிந்தன. எனவே, மரை + ஆ/ஆன் = மரையான்/மரையா. மரையாவின் பாலைக் கறந்து தலைவன் பிட்டங்கொற்றன் வந்ததை மலைவாசிகள் கொண்டாடும் பொங்கல் விழாவை நீங்கள் புறநானூற்றில் படித்திருப்பீர்கள். மரையா(ன்) தான் உலகின் Unicorn myth-க்கு origin என சிந்துநதிக் கலைவரலாறு 4200 ஆண்டுமுன்னர் காட்டிநிற்கிறது. சங்க இலக்கியத்திம் மரையா, அது கொங்கில் அண்மைக்காலம் வரை வாழ்ந்து பட்டுவிட்ட விலங்கு, மரையா தான் சிந்து முத்திரையின் யுனிகார்ன் என்பது பற்றி விரிவாக இதுவரை யாரும் எழுதியதில்லை. கட்டுரை எழுத வேண்டும். ஒரு சிறப்பான, 4 கொம்புடைய மரை தஞ்சை நெய்தற்காடுகளில் இன்றும் வாழ்கிறது. எனவே அவ்வூரை மரைக்காடு எனப் பழந்தமிழர் வழங்கினர். மரைக்காடு அருகிலே மரையூர் என்ற ஊரும் உண்டு. இன்னொரு மரையூர் குறிஞ்சிமலர் இன்றும் பூக்கும் மூணாறு அருகே உள்ளது. இன்று வேதாரணியம்/மறைக்காடு எனத் திரிந்து புராணக்கதை வழங்குகிற ஊரின் பழம்பெயர்: இந்த மரைக்காடு தான். மரை என்பதன் பொருள் அனேகமாக மறைந்தபிறகு, மக்களின் கொச்சைவழக்கு என்று கருதி, மரைக்காடு மறைககாடு எனப் புராணக் கதைகள் ஏற்பட்டிருக்கின்றன. தமிழ் அறிஞர்கள் பலர் மாயூரம் மயிலாடுதுறை என்று தமிழில் அரசு ஆவணங்களில் இடம்பெறுவதுபோல, வேதாரணியம் மரைக்காடு என வழங்கப்படல் வேண்டும் என்ற கோரிக்கையை அரசாங்கத்திடம் வைத்துள்ளனர். அவ்வாறு அழைத்தால், தேவநேயப் பாவாணர் போன்ற பெரும்புலவர்களுக்குத் தமிழ் மக்களும், அரசும் செய்யும் மரியாதை ஆகும் [1].
அண்மைக்காலத்தில், உருவான இன்னோர் புராணக்கதையும் காட்டலாம். செம்மங்குடி சீனிவாசய்யர் அவர்கள் நாராயண தீர்த்தர் வரகூரை வராஹபுரி என்று பெயர்தந்து ஏற்படுத்திய பஜனை சம்பிரதாயம் பற்றி விகடன் 1938-ல் கட்டுரை எழுதியுள்ளார்:
http://s-pasupathy.blogspot.com/2013/01/9.html
மெகாலிதிக் காலத்திலேயே நெல்வேளாண்மை வேளிரால் தமிழகம் வந்தது - கங்கைச் சமவெளி போன்றவற்றிலிருந்து. பொருந்தல் என்னும் கொங்குநாட்டின் ஊரில் வேள் ஒருவரின் ஈமக்குழிகளில் 2500 ஆண்டுக்கு முற்பட்ட நெல் இரண்டு கிலோகிராம் பேரா. கா. ராஜன் அகழ்வாய்வில் கண்டுபிடித்திருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டலாம். விடங்கர்-கொற்றி சிற்பங்கள் கொண்ட பானையோட்டில் நெல்லம்பயிரும், அத் தாவரம் ‘நெல் தான்’ என்று காட்ட கொக்கும், நெல்மணிகள் தூவியும் உள்ள பானைஓடுகள் ஆதிச்ச நல்லூரில் 2005-ல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், அதற்கும் சில ஆயிரம் ஆண்டுகள் முன்னரே பதினெண் கூலங்கள் என்னும் தானியங்கள் பயிர்செய்யப்பட்டன. எனவே தான் ஊர்களுக்கு பழைய பெயர்களாக வரகூர், பயற்றூர், தினைநகர், திலதைப்பதி (எள்ளூர்), எண்கண் (எண் = எள்) என்று பரவலாகப் பெயர்கள் அமைந்துள்ளன. வரகூர் என்னும் ஊர்ப்பேரைத் தமிழர்கள் Varaḫuur என்று உச்சரிப்பர். This ancient Tamil phonology for inter-vocalical -k-. as ḫ (ḫ as in muruḫan, azaḫu, aḫam, tamizaḫam, muḫil, ..) is not well known in other States of India). இரண்டு உயிரெழுத்துகளுக்கு இடையில் வரும் ககரத்தின் உச்சரிப்பை ḫ எனக் குறிக்கவேண்டும் [2]:
https://groups.google.
அண்மைக்காலத்தில், உருவான இன்னோர் புராணக்கதையும் காட்டலாம். செம்மங்குடி சீனிவாசய்யர் அவர்கள் நாராயண தீர்த்தர் வரகூரை வராஹபுரி என்று பெயர்தந்து ஏற்படுத்திய பஜனை சம்பிரதாயம் பற்றி விகடன் 1938-ல் கட்டுரை எழுதியுள்ளார்:
http://s-pasupathy.blogspot.com/2013/01/9.html
மெகாலிதிக் காலத்திலேயே நெல்வேளாண்மை வேளிரால் தமிழகம் வந்தது - கங்கைச் சமவெளி போன்றவற்றிலிருந்து. பொருந்தல் என்னும் கொங்குநாட்டின் ஊரில் வேள் ஒருவரின் ஈமக்குழிகளில் 2500 ஆண்டுக்கு முற்பட்ட நெல் இரண்டு கிலோகிராம் பேரா. கா. ராஜன் அகழ்வாய்வில் கண்டுபிடித்திருப்பதைச் சுட்டிக்காட்டலாம். விடங்கர்-கொற்றி சிற்பங்கள் கொண்ட பானையோட்டில் நெல்லம்பயிரும், அத் தாவரம் ‘நெல் தான்’ என்று காட்ட கொக்கும், நெல்மணிகள் தூவியும் உள்ள பானைஓடுகள் ஆதிச்ச நல்லூரில் 2005-ல் தோண்டி எடுக்கப்பட்டுள்ளன. ஆனால், அதற்கும் சில ஆயிரம் ஆண்டுகள் முன்னரே பதினெண் கூலங்கள் என்னும் தானியங்கள் பயிர்செய்யப்பட்டன. எனவே தான் ஊர்களுக்கு பழைய பெயர்களாக வரகூர், பயற்றூர், தினைநகர், திலதைப்பதி (எள்ளூர்), எண்கண் (எண் = எள்) என்று பரவலாகப் பெயர்கள் அமைந்துள்ளன. வரகூர் என்னும் ஊர்ப்பேரைத் தமிழர்கள் Varaḫuur என்று உச்சரிப்பர். This ancient Tamil phonology for inter-vocalical -k-. as ḫ (ḫ as in muruḫan, azaḫu, aḫam, tamizaḫam, muḫil, ..) is not well known in other States of India). இரண்டு உயிரெழுத்துகளுக்கு இடையில் வரும் ககரத்தின் உச்சரிப்பை ḫ எனக் குறிக்கவேண்டும் [2]:
https://groups.google.
18-ஆம் நூற்றாண்டில் ஆந்திர தேசத்திலிருந்து தமிழ்நாட்டில் தங்குவதற்கு வந்த நாராயணதீர்த்தர் என்னும் மகான் வரகூரை வராஹபுரி என்று பாடிவிட்டார். அதற்கேற்ப, ஒரு கதையாக வெள்ளைப்பன்றி (அப்போது ஐரோப்பாவிலிருந்து வெள்ளைப்பன்றி வராத காலமது.) சுவாமிகள் பார்த்ததாக புராணம் ஏற்பட்டுவிட்டது. இது ஒரு காலனிய ஆட்சி நகரான சென்னையில் உருவான urban myth.
[1] தமிழ்ப் பேரா. தி. நெடுஞ்செழியன் 2008-ல் மரைக்காடு என்று தமிழ்ப்பெயர் வைப்பதற்கான காரணங்களை விளக்கியுள்ளார். தமிழறிஞரின் கோரிக்கையைப் பார்ப்போம்:
வேதாரண்யம்: ”வடமொழியில் மாற்றப்பெற்ற ஊர் பெயர்களில் இந்த ஊரும் ஒன்று இங்கு மான்கள் அதிகம் இருந்ததால் பண்டையக் காலத்தில் இவ்வூரை 'திருமரைக்காடு' என்று அழைக்கப்பட்டது. இரை உணராத வேற்றுமொழியினர் 'மரை'யை மறை எனக் கொண்டு வேதம் + ஆரண்யம் = வேதாரண்யம் என்று தங்கள் போக்குக்கு ஏற்ப மாற்றி விட்டனர். இங்கு வரையாடு (Black Buck) என்ற மான் இனமும், புள்ளிமானும், குதிரை, நரி முதலிய விலங்குகள் உள்ளன. இக்காடு சதுப்பு நிலத்தில் இருக்கிறது. ஆறுகளுக்கும் கடலுக்கும் இடைப்பட உப்பங்குழிகளில் பூநாரை செங்கா, நாரை, வக்கா, கூழக்கடா, சிரவி, உல்லான் போன்ற பறவை இனங்களை ஐப்பசி மாதம் முதல் தைமாதம் வரை காணலாம்.”
உருண்டை > உண்டை - இப்பண்பு consonant assimilation எனப்படுகிறது. திராவிட மொழிகளில் பரவலாக வழங்கப்படும் பருப்பு > பப்பு, தெருமருதல் > தெருமந்து, ... என்பது போன்றது தான் இம்மாற்றம். இந்த வகை மெய்சுருங்குதல் consonant assimilation இந்தியா முழுதும் வியாபித்துள்ளது. 1999-ல் நான் காட்டிய சில உதாரணங்களை இங்கே படிக்கலாம்:
http://list.indology.info/
Tamil and Prakrit Consonant Assimilation
-----------------------------------------
Sanskrit consonant clusters, 'rm' and 'rN' change to
Prakrit 'mm' and 'NN' respectively. In Vedic, there are
only very few words with consonant groups 'mm'. Later in
time, most Sanskrit words with 'rm' transform into 'mm'.
This simplification process through assimilation can be
observed in Old Tamil also.
EXAMPLES:
---------
Sanskrit | Prakrit
--------------------------------------------------
karNa (ear) | kaNNa
varNa (color) | vaNNa
kIrNa (scattered) | kiNNa
pUrNa (full) | puNNa
parNa (leaf) | paNNa
nirNaya (decision) | niNNaya
Sanskrit | Prakrit
----------------------------------------------
karman (action) | kamma
dharma (law) | dhamma
varman (armour) | vamma
gharma (heat) | ghamma
carman (skin) | camma
kUrma (tortoise) | kumma
Compounds with nir-(without)
nirmathana(churning)| nimmathana (Pali)
nirmala (clean) | nimmala (Pali)
nirmUla (rootless) | nimmUla (Pali)
TAMIL EXAMPLES:
---------------
In old Tamil, parallel processes of assimilation can be observed from "rum" to "mm" and from "run" to "n2n2' (taking "n" as ta. dental n and "n2" as ta. alveolar n).
"rum" -> "mm"
--------------
1) porumal (plumpness/abundance) -> pommal
2) cerumAn2 (leather worker) -> cemmAn2 (cf. ceruppu = sandals)
3) perumAn2 (great man) -> pemmAn2
"run" -> "n2n2"
--------------
1) nerunal (the day before) -> nen2n2al
This assimilation is present partially in certain word pairs
1) parutti (cotton), pan2n2al 2) karumpu (sugarcane), kan2n2al.
Campantar (7th century CE) sings "karunal paravai kamaz kAzi"
Can this *karunal taken to mean sugarcane??
karnATu appears to be a back formaton from kan2n2ATu (boulder/hill
country).
Is this "rm to mm" and "rN/rn to NN/nn" assimilation observed in
both Aryan an Dravidian languages, an area defining feature
like echo words, reduplication, onomotopoeic words, etc.,?
If not, is this observed in other language families?
----------------------------------------------------
பேரா. கி. நாச்சிமுத்து, தலைவர், இந்திய மொழிகள்துறை, ஜவஹர்லால் நேரு பல்கலை, தில்லி. தந்த மறுமொழி:
http://list.indology.info/
<<< Dr.K.Nachimuthu Professor & Head,Department of Tamil University of Kerala,Kariavattom-695581 Thiruvananthapuram,Kerala,India The following are the other examples I have come across for the above consonant assimilation in Tamil Lexicon. kannikaaramkan2n2aGkariya, peru > pen2n2amperiya, ciRu > cin2n2aJciRiya. Here in the reduplicative compounds, the reduplicated parts show a correspondance which can be traced back to the assimilation/or dissimilation by back formation of rm or nm: kar/kan>karum>karm>kanm>kannam-; peru/pen>perum>perm>penm>pennam; ciRu/cin>ciRum/cirum>cirm>cinm>cinnam. See also the following example:kunai/konai"the sharp point or tip of a thing'=kUrmaiyAna pakkam" with the word kUr(mai). konai is widely used in Kongu dialect.This word has cognates in Telugu, Kannada and Tulu. The correspondence and assimilation may be a proto feature. anbuDan K.Nachimuthu >>>
பேரா. ஆஸ்கோ பார்போலா இந்த வியாபகம் ஏன் வடமொழிகளில் இருக்கிறது? என விளக்கினார்
“The Prakritic consonant assimilation may be due to a substratum influence of Dravidian originally spoken in North India: when people speaking a language with few or very simple consonant clusters speak another language with complicated consonant clusters such as Sanskrit, this is what tends to happen. I think the Tamil assimilation provides a parallel showing that this is indeed a likely hypothesis.
With best regards, Asko Parpola"
செம்மொழி தமிழ் பற்றி கவிஞர் குலோத்துங்கன் (வாசெகு) கோவையில் உரையாற்ற, அருகே அமர்ந்து இருப்பது அசோகன் பார்ப்போலா.
http://www.youtube.com/watch?v=6ABmBPLE66E
இரண்டு உயிரெழுத்துகளுக்கு இடையில் வரும் ககரத்தின் உச்சரிப்பை ḫ எனக் குறிக்கவேண்டும் [2]:
For the Phoneme-Grapheme correspondences in Tamil:
http://www.lisindia.net/Tamil/
Note that -c- becomes -s-,
and -k- is -[x]- (IPA notation for voiceless velar fricative).
Usually Tamil scholars denote [x] with a h
(e.g., Ci. Ilakkuvanar, G. L. Hart, N. Deivasundaram, ...)
The problem with -h- is that it is a voiceless laryngal sound,
rather than a voicelss velar fricative.
How do we denote 'voiceless velar fricative'
of intervocalical -k- sound when we use
a sound-based transcription of Tamil text into
Roman script, say, in our mobile
phones? Linguists give the answer:
For example, Semitic languages: outline of a comparative grammar By
Edward Lipiński
http://books.google.com/books?
Use a small arc beneath 'h' to denote voiceless velar fricative
sound so common in Tamil words. Jaffna Tamil, as it retains
archaic featues such as (a) medial deictic (u) - uvan, uvaL, utu as in
Sangam poetry
as in every day speech (b) the meaning of Om as in early Sanskrit
poems showing the praNava mantra origins (Cf. Parpola's paper),
also retains (c) this ancient Tamil phonology for intervocalical -k-.
ḫ ḫ as muruḫan, azaḫu, aḫam, tamizaḫam, muḫil, etc. etc.,
This voiceless velar fricative (ḫ, [x] in IPA) is not the voiced
plosive letter, g as written in English newspapers of Madras.
This may be due to influence from Telugu or Kannada journalis
-----------------------------------------------------------------------------------------------
சந்தவசந்தம் குழுமத்தில்:
On Thursday, August 8, 2013 6:50:45 PM UTC-7, siva siva wrote:
இரா. திருமுருகன் - 'இனிய தமிழைப் பிழையின்றி எழுத எளிய வழிகள்' என்ற நூலிலிருந்து:அருகாமை (பிழை) --> அருகில் (சரி)நன்றி, சிவா. ஆனால் உருண்டை - உண்டை என்பது consonant assimilation.வழக்கிலும், இலக்கியத்திலும் உள்ளதுதான். எனவே, உண்டை என்று பயன்படுத்துவதில் பிழையில்லை.”உண்டை வானரரும் ஒள் வாள் அரக்கரும் ”முன்னர் மந்தரையின் கூன் முதுகில்
விளையாட்டுக்கென உண்டை செலுத்தி அதனால் அரசினை விட்டுக் காடு
வந்ததையும் இது நினைப்பிக்கும். 'பண்டை நாள் இராகவன் பாணிவில்
உமிழ் உண்டை உண்டதனைத் தன் உள்ளத்து உன்னுவாள் (1447) என
வருதல் காண்க.உருண்டை > உர்ண்டை > உண்டை.பெருமான் > பெர்மான் > பெம்மான்நெருநல் > நென்னல் (இன்னெலெ - மலையாளம்)வடமொழிகளிலும் உண்டு:கூர்மம் > கும்மம்கீர்ண > கிண்ண...நா. கணேசன்
1 comments:
அன்புடைய கணேசன்,
அருமையான, தெரிந்து கொள்ள வேண்டிய விபரங்களை தந்தமைக்கு நன்றி.
மிகுந்த மகிழ்ச்சி. பலரும் படித்துப் பயன்பெறுவர்.
வாழ்க வளமுடன்
ராதாகிருஷ்ணன்
ஆகச்டு 19, 2013
ffiEcon 2
Post a Comment