"சிந்திய பாலைப்பற்றிச் சிந்திக்காதே” இது ஓர் ஆங்கிலப் பழமொழி. சரி. ஆனால் பசியில் குழந்தை அழுமே அதற்கு என்ன பதில் சொல்வது...? - சிந்திக்க வேண்டியதிருக்கிறதே.
ஈழத்தமிழர் பிரச்னையிலும் ‘நடந்தது நடந்து விட்டது இனி நடக்க வேண்டியது என்ன?’ சிலர் யதார்த்தமாக சிந்திப்பதாக எண்ணிக் கொண்டு கேட்கிறார்கள்.
‘இதற்கு மேலும் இனி என்ன நடக்க வேண்டும்?’ கொதித்துப்போய் சிலர் எழுப்பும் குமுறல் கலந்த கேள்வி இது
பிரபாகரன் உயிரோடு இருக்கிறாரா, இல்லையா? - பதில் தெரியாது. ஆனால் அவருடையது என்று அரசு காட்டிய உடல் அவரது அல்ல. 2002 ல் நான் நேரில் அவரைச் சந்தித்த போது கூட படத்தில் காட்டப்படுவது போல் அவர் இவ்வளவு இளமையாக இல்லை. ஆறு ஆண்டுகளில் வயது போய் இருக்குமா வந்திருக்குமா ?
வரலாற்று முக்கியத்துவம் வாய்ந்தவருடையது என்று சொல்லப்படும் அந்த உடலை புதைக்கக் கூட இல்லை. ஏன் எரித்தார்கள்? மனிதர்கள் பதில் சொல்ல மறுக்கலாம். காலம் சொல்லாமல் போய் விடுமா என்ன ? சொல்லும். சொல்லி இருக்கிறது.
இட்லரும் முசோலினியும் சரித்திரத்தில் இடம் பெற்றிருக்கிறார்கள். உயர் மனிதர்களாக அல்ல; இழி பிறவிகளாக...! சரித்திரத்துக்கு திரும்பும் ஒரு கெட்ட குணம் உண்டு. அது மோசமாகத் திரும்பும்.
விறகு அடித்த கம்பு மேலும் கீழும் என்பார்கள். காட்டில் விறகு பொறுக்குபவர்கள், பொறுக்கிய விறகை ஒரு விறகால் அடித்து, அடித்து கட்டைச் சரிப்படுத்துவார்கள். கடைசியாக அடித்த கம்பை மேலே வைத்துக் கட்டி தலையில் சுமந்து செல்வார்கள். போட வேண்டிய இடத்தில் ‘தொபுக் கடீர்’ என்று போடும்போது அடித்த கம்பு அடியிலும் அடிபட்ட கம்புகள் மேலேயும் இருக்கும். மனித சரித்திரத்தின் வழி நெடுகிலும் காணக் கூடியது இத்தகைய காட்சிகள் தான்.
வினை விதைத்தவன் தினை அறுக்க மாட்டான் என்பது வெறும் ஒரு வெற்றுச் சொற்றொடர் அல்ல. பட்டுத் தெளிந்தவர்கள் விதைத்துச் சென்ற தத்துவ வித்து அது.
ஆகவே, கலைஞர் ஈழத்தமிழர்களுக்கு உதவினாரா அல்லது அவர்களை உதறினாரா என்ற ஆராய்ச்சி இப்போது தேவை இல்லை. ராஜபக்ஷ கொற்றவரா அல்லது கொடியவரா என்ற கேள்விக்கான பதிலை காலத்திடம் விட்டு விடுவோம். ஆக வேண்டிய பணிகள் என்ன? அதை ஆக்க பூர்வமாகச் செய்வதெப்படி என்பதில் கவனம் செலுத்துவது காரியமாற்றவும் - காயங்களை ஆற்றவும் பயன்படும்.
இலங்கையின் பரப்பளவு 25,000 சதுர மைல்கள். அதில் சிங்கள மக்கள் வாழும் பகுதி 15,000 ச.மை. தமிழர்கள் வாழ்ந்த பகுதி 10,000 ச.மை. கல்-ஓயா நீர்த்தேக்கத்தை கட்டி அம்பாரை மாவட்டத்தில் சிங்களவர்களை வலிய குடியேற்றியபோது இழந்தவை, கடலில் சென்று வீழ்ந்த மஹாவெலி கங்கை வட மேற்கு மாகாணத்துக்கு திருப்பி விடப்பட்ட போது குடியமர்த்தப்பட்ட சிங்களவர்களால் கைவிட்டுப் போனவை, பல லட்சம் பேர் புலம் பெயர்ந்ததால் ஏற்பட்ட இழப்புகள் எல்லாம் சேர்ந்து கரையான் அரித்த பாயாகி இருக்கிறது தமிழர் பிரதேசம்.
கொழும்பு மத்திய தொகுதியில் வாக்காளர்களுக்கு மூன்று வாக்குகள். அதன் மூலம் இரண்டு சிறுபான்மையினர் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்டு வந்தார்கள். இந்தப் பகுதியில் “தோட்டம்” எனப்படும் ஏழைகள் வசிக்கும் குடியிருப்புகள் அதிகம்.
அத்தகைய இடங்களைப் பிரேமதாச அரசு கையகப்படுத்தும். நூறு குடும்பங்கள் குடியிருந்த அந்த இடத்தில் நானூறு வீடுகள் கொண்ட பல அடுக்கு மாளிகை கட்டப்படும். கட்டி முடிந்ததும் மிகச் சரியாக அந்த நூறு குடும்பங்களுக்கும் வீடுகள் ஒதுக்கப்படும். அதை பிரேமதாச மிக நேர்மையாகச் செய்தார். சூட்சுமம் எங்கே என்றால் மீதமுள்ள முன்னூறு குடி இருப்புகளிலும் அரசு தனக்கு இஷ்டப்பட்டவர்களை குடியேற்றியது. கொழும்பு மத்திய தொகுதி தன் தனித்தன்மையை இழந்து விட்டது.
வடபுலத்தில் வீடிழந்தவர்கள் எந்த இடத்தை தன்னுடையது என்பார்கள். இரண்டு பக்கமும் கட்டிடங்கள் இருந்து நடுவில் வீதியும் இருந்தால், ஏழாம் இலக்கம் என்னுடையது எட்டாம் இலக்கம் உன்னுடையது என்று உரிமை கொண்டாடலாம். எல்லாமே காட்டாந்தரையாகக் கிடந்தால் எதை வைத்து அடையாளம் காண்பது?
உயிரைக் கையில் பிடித்துக் கொண்டு கோவணத்தையே காணாமல் ஓடிக் கொண்டிருந்தபோது எந்த ஆவணத்தை இவர்கள் கையில் எடுத்துக் கொண்டு போயிருக்கப்போகிறார்கள். எந்த அரசு அலுவலகம் இருந்தது அல்லது இருக்கிறது - அவற்றில் தேடிக் கண்டு பிடிக்க. அப்படியே முடியும் என்றாலும் அரசு எந்தக் காலத்தில் இப்போதிருக்கும் முகாம்களிலிருந்து இவர்களை தங்கள் மண்ணுக்குச் செல்ல அனுமதிக்கப் போகிறது.
‘தமிழர் பூமி’ என்ற அடையாளத்தை அழிக்கும் வண்ணம் சிங்களவர்களைக் கொண்டு அங்கு குடியேற்ற மாட்டார்கள் என்பதற்கு என்ன உத்தரவாதம். இது என் நிலம் என்று உறுதிப்படுத்தும் ஆவணம் இல்லாதவரை அது அரசு பூமிதான். அந்த பூமியில் அரசு விரும்பும் மக்களை குடியமர்த்தினால் யாரால் என்ன செய்ய முடியும்.
‘ஒன்று பட்ட இலங்கை...இறையாண்மை...இந்த நாட்டின் குடி மகனுக்கு நாட்டின் எந்தப் பகுதியிலும் குடியேற உரிமை உண்டு’ என்ற வறட்டுத் தத்துவங்களை தங்களது துணைக்கு அழைக்க மாட்டார்கள் என்பது என்ன நிச்சயம்.
அப்படிப்பட்ட ஓர் அபாயம் ஈழத் தமிழர்களை எதிர் நோக்கவில்லை என்று சொல்ல முடியுமா? சுதந்திரக் காற்றைத்தான் சுவாசிக்க முடியவில்லை. சொந்த மண்ணில் வாழும் உரிமைகூட இல்லாமல் போகுமா?
இலங்கையில் நடைபெற்றது இன அழிப்பா, தீவிரவாத ஒழிப்பா என்பதை, சமத்துவமும், சமதர்மமும் பேசும் சீனாவும், ரஷ்யாவும் தங்கள் மனசாட்சியைத் தொட்டு பதில் சொல்லும் தார்மீகக் கட்டாயத்துக்குத் தள்ளப் பட்டிருக்கின்றன.
இந்தியா எந்த வகையிலும் உதவவில்லை என்று சாதிக்கிறது. அப்படியே வைத்துக் கொண்டாலும் ஒதுங்கி நின்று வேடிக்கை பார்த்தது என்ன நியாயம் என்று இந்த நாட்டின் சாமான்ய குடிமகன் கேட்கும் கேள்விக்கு இன்றில்லாவிட்டாலும் என்றாவது ஒரு நாள் பதில் சொல்லித்தான் ஆகவேண்டும்.
கலைஞர் ஈழத்தமிழர்களுக்காக இயன்றதை எல்லாம் செய்தார் என்பதை வாதத்துக்காக அல்ல உண்மை என்றே கூட ஒப்புக்கொள்ளத் தயார் ஒரே ஒரு கேள்வியுடன் – அதனால் ஈழத்தமிழர்களுக்கு இம்மியளவேனும் நன்மை விளைந்ததா? - அவருக்கு நன்கு பரிச்சயமான கடிதத்திலோ அல்லது கவிதையிலோ கூட பதில் சொல்லலாம்.
ஓர் இலங்கை நாடாளுமன்ற உறுப்பினர் உளம் நொந்து - வெந்து சொன்ன ஒரு வாக்கு: “ ஐயா நாங்கள் வயிற்றுகுச் சோறு கேட்டோம். ஆனால் நீங்கள் வாய்க்கு அரிசி போட்டிருக்கிறீர்கள்” நம்மைச் சுடுகிறது ஐயா, சுள்ளென்று உரைக்கிறது. உதவத் தவறி விட்டோமோ என்று உள்ளம் கிடந்து குமைகிறது. தான் செத்து மீன் பிடிக்கக் கூடாது என்ற தற்காப்பை - தன் நிலை நிற்பை அரசியல்வாதிகள் உறுதி செய்து கொள்வதில் - கடைபிடிப்பதில் ஆச்சரியம் ஒன்றுமில்லை. அது தலையாய விதி. ஆனால் மக்களின் தலை விதியை மற்றி எழுத இந்த விதியை உடைத்தெறிவது குற்றமோ, பாபமோ அல்ல.
சம்பந்தப்பட்ட அனைவருக்கும் சராசரி அரசியல்வாதி (Politician) என்ற நிலையிலிருந்து விடுபட்டு, ஓர் உன்னத ராஜதந்திரியாக (Statesman) உயரும் ஒரு பொன்னான வாய்ப்பை காலம் அவர்கள் காலடியில் கொண்டு கிடத்தி இருக்கிறது.
ஈழத் தமிழர் உரிமைகளுக்கு உயிர் பெற்றுக் கொடுங்கள். உயிர்வாழ உரிமை பெற்றுக் கொடுங்கள். அந்த உன்னதப் பணிக்காக உலகம் உங்களைப் போற்றும், காலம் உங்களை வாழ்த்தும்.
நன்றி:யாழ்களம்
http://www.deccanchronicle.com/chennai/prabhakaran-knew-death-was-dogging-him-943
Prabhakaran knew death was dogging him
Deccan Chronicle, May 19th, 2009
Chennai, May 18: He spent nearly three hours with LTTE chief V. Prabhakaran. He was the only journalist who had a private audience with him after the international media conference at Kilinochchi in April 2002.
Chennai-based veteran broadcast journalist and Tamil cricket commentator Abdul Jabbar says that Prabhakaran had always known that death was stalking him, always.
“The news of his death has hit me hard. I don’t know if this is the end or the beginning. If it is the end, the Tamils should lead a life of dignity. If they continue to be treated the way Palestinians are treated by Israel, it would be a beginning,” Mr Jabbar told this newspaper.
“He is a leader who fought for an idea of separate homeland for Tamils, knowing well that death lurks behind him every passing moment. For some people, he is a terrorist. For some people, he is a freedom fighter. Time alone will tell the world who he is,” he said and added, “In my opinion, he is one leader who stood for the cause of Tamil homeland all his life.”
‘I am your ardent fan’ (Naan Ungal Parama Rasikan, Ayya)’ — That was how the LTTE chief greeted Mr Abdul Jabbar for his unique use of unadulterated Tamil in broadcast journalism, including cricket commentary, when they met in Vanni on April 11, 2002 for a three-hour chat over dinner.
“I was asked to stay back after Mr Prabhakaran’s media conference at Kilinochchi on April 10, 2002. When we met, I could see him only as a highly cultured and highly disciplined leader,” said the Tamil commentator who floored the LTTE chief with his language skills.
“We discussed the future of Tamil language in Tamil Nadu and among the diaspora Tamils. He suggested the word Esaku (Ethirpu Sakthi Kuraivu) for AIDS. We also discussed the Tamil Nadu politicians’ attitude towards the Lankan ethnic conflict among other things,” recalled the veteran journalist.
சிந்திய பால்....! - சாத்தான்குளம் அப்துல் ஜப்பார்
வே. பிரபாகரனைச் சந்தித்த பழ. நெடுமாறன் (அரிய ஒளிப்படம்)
சிங்கள இராணுவத்தால் காலி செய்யப்பட்ட புலிகள் தலைமை வீடுகளில் கிடைத்த படங்களை இலங்கை அரசாங்கம் வெளியிட்டுள்ளது. தமிழீழப் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரனின் குடும்ப வாழ்க்கையின் அரிய ஒளிப்படங்கள் அவை. தமிழ்நாட்டு அரசியல் தலைவர் மதுரை பழ. நெடுமாறன் அவர்களின் புகைப்படம் அதில் கொடுத்திருக்கின்றனர்.
இடமிருந்து வலமாக:
கவிஞர் காசி ஆனந்தன், பழ. நெடுமாறன், வே. பிரபாகரன் (1954-2009), கோ. மகேந்திரராஜா (மாத்தையா, 1953-1994), கவிஞர் புதுவை இரத்தினதுரை.
தொடர்புடைய பதிவுகள்:
திருப்போரூர் - ஒரு திருமணம்:
http://nganesan.blogspot.com/2009/05/shyam-tekwani.html
அமரர் வே. பிரபாகரன் (1954 - 2009):
http://nganesan.blogspot.com/2009/05/prabakaran.html
அமரர் வே. பிரபாகரன் (1954 - 2009)
பிரபாகரன் கொல்லப்பட்டு விட்டதாக விடுதலைப் புலிகள் உறுதி செய்துள்ளனர்.
விடுதலைப் புலிகள் இயக்கத்தின் தலைவர் வேலுப்பிள்ளை பிரபாகரன் கடந்த 17 ஆம் தேதி இராணுவத்துடன் நடைபெற்ற நேரடி மோதல்களில் கொல்லப்பட்டுவிட்டதை, அந்த அமைப்பின் சர்வதேச ஒருங்கிணைப்பாளர் செல்வராசா பத்மநாதன் தமிழோசையிடம் உறுதிப்படுத்தியுள்ளார்.
தொடர்ந்தும் ஜனநாயக வழியில் தாங்கள் போராடப் போவதாகவும் அவர் தெரிவித்தார்.
A nice photo that Praba was fond of. He was ahead of his times - a mass communicator like President Ronald Reagan - during his lifetime, used much of communications technology - cell phones, video taping, web, ....
தொடர்புடைய பதிவில் பேரா. சியாம் தேக்வாணி (இதழியற்றுறை, நான்யாங் தொழிநுட்பப் பல்கலை, சிங்கப்பூர்) மடலம் வாசித்தீர்களா?
http://nganesan.blogspot.com/2009/05/shyam-tekwani.html
நா. கணேசன்
http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/8066129.stm
Tamil Tigers admit leader is dead
*Sri Lanka's Tamil Tigers rebels have admitted for the first time that their
leader Velupillai Prabhakaran is dead.*
The BBC's Charles Haviland says that a statement issued by the Tigers said
their "incomparable leader" had "attained martyrdom".
The Sri Lankan army last week released pictures which it said showed the
body of Prabhakaran.
It said he was killed as he tried to flee a last stand by the rebels in the
north-east of the island.
The statement was signed by the defeated group's head of international
relations, Selvarasa Pathmanathan.
It says that the Tamil Tigers (LTTE) had declared a week of mourning for
their dead leader, starting on 25 May.
The statement calls on Tamils all over the world to "restrain from harmful
acts to themselves or anyone else in this hour of extreme grief".
In an interview with the BBC, Mr Pathmanathan said Prabhakaran had died on
17 May but did not give details of the circumstances.
Mr Pathmanathan said the Tigers would now use non-violent methods to fight
for the rights of Tamils.
தேர்தலில் பயனாகும் அழியாத ஊதாநிற மை
மூன்றாம் உலக நாடுகளில் அரை நூற்றாண்டுக்கும் மேலாகத் தொய்வில்லாமல் தேர்தல்களை நடத்தி வரும் நாடுகளில் இந்தியா குறிப்பிடத்தக்கது. உலகின் பெரிய ஜனநாயக நாட்டின் சமூகக் கடமையாகக் கருதி மக்கள் வாக்களித்து தலைவர்களைப் பதவியில் அமர்த்துகின்றனர்.
மைசூர் பெயிண்ட்ஸ் அண்ட் வார்னிஷ் என்னும் அரசாங்க நிறுவனம் தான் தேர்தலுக்காக அழியாத மை உற்பத்தி செய்து வழங்குகிறது. 10 மி.லி. கொண்ட 20 இலட்சம் பாட்டில்கள் பயன்படுத்தியுள்ளனர். ஒரு பாட்டிலில் 700 வாக்காளர் கைகளில் அடையாளம் வைக்கலாம். பெரிய மாநிலமான உத்திர பிரதேசத்துக்கு மட்டும் சுமார் மூன்று லட்சம் பாட்டில்கள்! குறைந்த அளவு லட்சத்தீவுகளுக்கு வெறும் 120 பாட்டில்கள்தான்.
Making a mark on Indian electorate:
http://news.bbc.co.uk/2/hi/south_asia/8022084.stm
நா. கணேசன்
லோக்சபா தேர்தல் - 20 லட்சம் அழியாத மை பாட்டில்கள்
நன்றி: தட்ஸ்தமிழ்
மக்களவை தேர்தலுக்கு 20 லட்சம் அழியாத மை பாட்டில்கள் தேவைப்படுவதாக அறிவிக்கப்பட்டுள்ளது. இவற்றில் 7 லட்சம் பாட்டில்கள் ஏற்கனவே சப்ளை செய்யப்பட்டு விட்ட நிலையில் மீதி பாட்டில்கள் வரும் ஏப்ரல் மாதம் அனுப்பி வைக்கப்படும் என தெரிகிறது.
மக்களவை தேர்தலுக்கு தேவையான அழியாத மை கர்நாடக மாநிலம் மைசூரில் உள்ள மைசூர் பெயின்ட் அண்ட் வார்னிஸ் என்ற அரசு நிறுவனம் மூலம் இந்தியா முழுவதும் சப்ளை செய்யப்படுகிறது.
இந்நிறுவனம் இந்தியா மட்டுமல்ல கனடா, தென் ஆப்ரிக்கா, துருக்கி, கம்போடியா, நைஜீரியா உள்ளிட்ட நாடுகளுக்கும் மைகளை ஏற்றுமதி செய்து வருகிறது.
வழக்கமாக 5 மில்லி அளவு கொண்ட பாட்டில்களை தயாரித்து வந்த இந்நிறுவனம் இந்த முறை 7.5 செமீ., உயரம் கொண்ட 10 மில்லி பாட்டில்களை நாடாளுமன்ற தேர்தலுக்காக தயாரித்து வருகிறது. ஒவ்வொரு பாட்டில் மூலம் கிட்டத்தட்ட 700 வாக்காளர்களுக்கு மையிட முடியும்.
புள்ளிக்குப் பதில் கோடு!
இதற்கு முன்னர் நடந்த தேர்தல்களில் ஊதா மையால் கையில் சிறு புள்ளியிட்டு அடையாளம் வைப்பார்கள். ஆனால், இந்த முறை தேர்தல் ஆணையம் விரலின் மேல் பகுதியில் இருந்து நகத்தின் அடிபகுதி வரை நீண்ட கோடு இழுக்க உத்தரவிட்டுள்ளது.
ஏற்கனவை இம்முறை சில மாநில தேர்தல்களில் பயன்படுத்தப்பட்டாலும், மக்களவை தேர்தலில் பயன்படுத்துவது இதுவே முதல்முறை இதனால் வழக்கத்தை விட கூடுதல் மை செலவாகும் என தெரிகிறது.
அதிகபட்சமாக உ.பிக்கு 2 லட்சத்து 86 ஆயிரம் பாட்டில்களும், குறைந்தபட்சமாக லட்சத்தீவுக்கு 120 பாட்டில்களும் தேவைப்படுகின்றன.
தமிழ்நாட்டுக்கு சுமார் 96 ஆயிரம் பாட்டில்கள் தேவைப்படும். மொத்தமாக நாடு முழுவதும் 20 லட்சம் பாட்டில்கள் தேவைப்படுகின்றன.
இதுவரை 7 லட்சம் பாட்டில் மை 16 மாநிலங்களுக்கு ஏற்கனவே சப்ளை செய்யப்பட்டுள்ளது. மீதமுள்ள 13 லட்சம் பாட்டில்களையும் ஏப்ரலுக்குள் சப்ளை செய்யப்படும்.
இது குறித்து அந்நிறுவனத்தின் நிர்வாக இயக்குனர் சுரேஷ் கூறுகையில், இந்த மை தயாரிர்க்க சாயங்கள், வாசனை பொருட்கள், சில்வர் நைட்ரேட், மை மற்றும் சிவ ரசாயனப் பொருட்களை பயன்படுத்துகிறோம். இந்த பாட்டீல்கள் அனைத்து பேக் செய்யப்பட்டு பத்திரமாக கொண்டு சேர்க்கப்படும். தொலை தூர நகரங்களுக்கு கப்பல் மூலம் அனுப்பி வைக்கப்படுகிறது என்றார்.
----------
சில ஒளிப்படங்கள்:
http://www.boston.com/bigpicture/2009/05/indias_massive_general_electio.html
திருப்போரூர் - ஒரு திருமணம் (நினைவுக்கட்டுரை ~ ஶியாம் தேக்வாணி)
ஈழப் போரில் கொல்லப்பட்ட பிரபாகரன் திருமணம் 1984-ல் திருப்போரூர் முருகன் கோயிலில் நடந்தது. திருப்போரூர் > சமரபுரி என்று தமிழிலக்கியங்களில் வடசொல்லாகவும் வரும். சிதம்பர சாமிகளின் திருப்போரூர்ச் சன்னதிமுறையைப் படித்தால் நூற்றுக்கணக்கான செய்யுள்களில் காணலாம். இலங்கைத் தமிழ்வழக்கில் உள்ள பல வடசொற்கள் போலச் சமர் என்ற சொல்லும் வழங்கி வருதலை அவதானிக்கலாம். சமரம் = போர், அமர் < சமர் (ஒப்பு: அமணர் < சமணர், ...). அமர் என்னும் இச் சொல் சங்க இலக்கியங்களிலும் உள்ளது. 
இடப்புறத்தில் பிரபாகரனும் மதிவதனியும் திருமணக் கோல ஃபோட்டோ (1984, சமரபுரியில் ஶியாம் தேக்வாணி எடுத்தது).
கிளிண்ட் ஈஸ்ட்வுட் போன்றோர் நடித்த ஹாலிவுட் வெஸ்டெர்ன் திரைப்படங்களை இளமையில் விரும்பிப் பார்த்த திரு. வே. பிரபாகரன் பள்ளிக்கல்வி வரைதான் முடித்தார், அவர் தந்தை வேலுப்பிள்ளை சிறீலங்கா அரசில் வேளாண் திணைப்புலத்தில் பணிபுரிந்தவர் (agronomist). ஈழத் தலைவர் பிரபாகரன் திருமணப் படம் எடுத்தவரும், முதல் குழந்தை மதிவதனிக்குப் பிறந்ததைப் பத்திரிகைகளில் எழுதியவரும் ஆன சியாம் தேக்வாணி என்னும் வட இந்தியர் பிரபாகரனின் 1980களின் வாழ்க்கையைப் பற்றிப் பத்திரிகைகளில் எழுதிய நினைவுமடல். வலைப்பதிவுகளில் காணாததால் இணைப்பாகக் கொடுக்கப்படுகிறது.
100,000 பேராவது உயிர் இழந்திருப்பார்கள், கண்ணீர்த் துளி போலக் குவலய
வரைபடத்தில் காட்சியளிக்கும் ஈழத் தீவில் மாண்டார்களுக்கு நினைவஞ்சலி.
நா. கணேசன்
குறிப்பு: ஶியாம் - முதலெழுத்து விஸ்டா போன்ற நவீன கணினிகளில் சரியாய்த் தெரியும். ஶியாம் = சியாம் = கருப்பசாமி (கண்ணன் < கண்ஹ < கிருஷ்ணன்).
http://news.asiaone.com/News/Latest%2BNews/Asia/Story/A1Story20090520-142579.html
http://timesofindia.indiatimes.com/World/In-pics-Prabhakarans-life--death/articleshow/4547071.cms
http://news.asiaone.com/News/Latest%2BNews/Asia/Story/A1Story20090520-142594.html
The life and times of a brutal legend
By SHYAM TEKWANI
IN NOVEMBER 1986, police in Tamil Nadu, India, seized arms and sophisticated communications gear from assorted Sri Lankan Eelam or Tamil-homeland groups operating out of the state.
Tamil Tigers founder Velupillai Prabhakaran - who then enjoyed the hospitality of the Indian government in Chennai - went on a much-publicised fast-to-the-death.
Tellingly, he demanded the immediate return - not of his rocket launchers, surface-to-air missiles or AK-47 assault rifles - but his lifeline to the world: his wireless sets.
Everything was returned to him in good order, along with a glass of fruit juice that he sipped to declare his victory.
The incident showed how, for all of the Tiger chief's military innovations - his forces pioneered suicide bombing and the female suicide bomber, for instance - it was a powerful communications network and a sympathetic media that was at the core of his guerilla strategy.
Accordingly, when based in Chennai, he gave exclusive interviews to handpicked and influential publications. Later, the Tigers would embrace the Internet .
PARANOID TO THE CORE
For all that, paranoia dictated his behaviour.
I have a memory of his startled expression when I congratulated him on his newborn, towards the end of a long discourse on Eelam.
Soon after his fleeting pause, it became clear that he had lost interest in going on and on about his vision of Eelam.
He was less voluble, withdrawn and then, he left the room abruptly.
It was left to his trusted aide, Anton Balasingham, to cautiously quiz me on how and what I knew of the addition to his leader's family.
BUILDING THE CULT OF PRABHAKARAN
Prabhakaran founded the Liberation Tigers of Tamil Eelam in the 1970s. In building his force - which, at its zenith, controlled a third of Sri Lanka - he adopted practices from a range of religious and political traditions and rituals, for a variety of political and publicity goals.
For him, the flavour of the 1980s was Marxist rhetoric.
But, when his oft-repeated desire for a single-party socialist government in his imagined Eelam drew gasps of horror, the Lenin portrait in his den was summarily removed and Marx was forsaken in all conversations.
He then abandoned ideology to aggressively build a cult around his persona. Tales of his marksmanship, valour and genius became commonplace.
Soon, taking an oath in his name by his cadres and celebrating his birthday became mandatory.
From Hinduism, he borrowed the practice of deifying martyrs and erecting shrines, to which people were expected to make offerings and pray on a day designated as holy.
Hollywood taught him to produce slickly produced audio-visual presentations for profit and goodwill.
JUST NOT WHEN EATING
Calendars, posters, CDs, DVDs, newspapers, magazines, radio stations, TV stations - Prabhakaran had them all out years before the world had heard of the Al-Qaeda propaganda machinery.
Acutely aware of the power of propaganda and his image as the most lethal weapon in his arsenal, he ensured everybody in his group understood how to use it.
Cadres were not to interact with anyone outside the fold.
His photo - and only his - would be the single image that hung on the walls of all denizens' homes in his territory. Every street corner would have his speeches or Eelam national songs playing from the loudspeakers, at all hours.
However, while Prabhakaran majestically posed for the camera with his "cubs" (as he called the children he recruited), there were a few restrictions: He did not like being photographed while satiating his enormous appetite for food.
No photos were allowed of his female cadres and none of dead or dying Tigers. These rules were later rescinded.
LEARNING TO BEFRIEND THE CAMERA
During one of our initial photo sessions (in the early 1980s), Prabhakaran was awkward, uncertain of what was expected of him and very receptive to being directed.
When it was suggested he change into combat fatigues, he went one step further and emerged from a room with his pistol fully loaded.
Within seconds, framed by his bodyguards and a huge cut-out of a Tiger, with a huge portrait of Lenin in the background (this was before Marxism was banished from Tiger talk), he was in his element.
An hour later, he eagerly asked for copies.
Several photo sessions later, and in Jaffna while fighting for his supremacy against the Indian Peace Keeping Force (IPKF) that was deployed in Sri Lanka between 1987 and 1990, he revelled in playing the role of actor and director with consummate ease.
He would tease a twinkle into his eyes with as much ease as unleashing a flash of fury.
There was bluster in his voice, preparedness in dealing with questions and animation in his conversations, yet through it all he retained a daintiness to his grip.
He would play to the gallery with sardonic witticisms, refrain from any response in English, ponder a bit to deliver a quotable quote and strike the pose that struck him as just right for the occasion.
In one of his hideouts during anti-IPKF operations, he even called for his leopard cub and posed gleefully for the camera while stroking his pet - much like a prosperous zamindar (a land-owning peasant) back from a hunt - while bantering with his friend and deputy, Yogaratnam Yogi.
CYANIDE PILL MYTH
It was essential to his strategy to get the message across that he had a committed following - and that this commitment came from men, women and children.
The cyanide pill was the emblem of commitment, and he generously arranged for me to photograph it, as his boys gamely posed with a vial containing it hung around their necks.
While every instance of a cadre biting into the pill during assorted battles captured headlines, there was barely any mention of the many more who threw the vial away.
After Prabhakaran arranged for former Indian prime minister Rajiv Gandhi to be killed by by the world's first woman suicide bomber in May 1991, he began wearing the black thread of his cyanide vial outside his shirt, in an ostentatious display of his commitment to the cause.
However, recently released photos from the treasure trove of albums that Sri Lankan troops found in the fleeing Prabhakaran's house prove instructive: The black string holding the vial of cyanide disappears in a number of images where he is with his family.
Neither is his son and likely intended heir Charles Anthony - equally portly - seen wearing one, even when he has his combat fatigues on.
Ultimately, Prabhakaran reportedly died fighting, rather than in a dramatic suicide, seeking to escape the cordon of Sri Lankan troops on Monday.
ENLISTING RAMBO
In the prevailing environment of anxiety and hopelessness, Prabhakaran was crafty enough to whip up hatred and give a machine gun to potential recruits.
The romance of the gun for a teenager fed on a limitless diet of action movies, hatred for the identified enemy, a sense of purpose and an assurance of immortality, is an aphrodisiac far more potent than the promise of seventy- two virgins in paradise.
Visiting the Tigers' training camps in the peninsula after Rajiv Gandhi's murder, the first thing I noticed were the babyfaced boys, some not even in their teens.
Their field training began with an oath to their leader: "To achieve Tamil Eelam, my life and soul, all this, I sacrifice. We'll be very faithful and trustworthy to our elder brother, Mr Prabhakaran, the leader of our revolutionary organisation. I now begin my training. The thirst of Tigers is Tamil Eelam."
This was also repeated at the end of the day, when their flag was lowered down the mast.
Their history lessons were an endless litany of hatred against the enemy - comprising only rapists, butchers and racists - and the glories of ancient Tamil kingdoms and kings.
Classic indoctrination. Classroom instructions centred around battlefield strategies (written on a blackboard with a piece of chalk and based on some war movies), case studies (reconstructed with videos and photos) from previous exploits and, finally, a film from an extraordinary video collection of B-grade Hollywood action movies.
Rambo was the popular choice.
ஈழப் படுகொலைகளும், தமிழ்நாடும் - பேரா. இந்திரா பார்த்தசாரதி
இன்று மனித உரிமைகள் கண்காணிப்புக் கழகம் வெளியிட்டுள்ள செய்தி கவலையளிக்கிறது. எறிகணைகள் வீச்சால் ஏற்படும் பள்ளங்களைச் செய்மதிப் படம் தெளிவாய்க் காட்டுகிறது. ஒரு லட்சம் மக்களாவது அகதிகளாக்கப்பட்டிருப்பார்கள். எத்தனை ஆயிரம் பேர் படுகொலை செய்யப்பட்டுள்ளனர்?
http://www.hrw.org/en/news/2009/05/12/sri-lanka-satellite-images-witnesses-show-shelling-continues
இதனை ஆமோதித்து இப் படுகுழிகள் இலங்கை இராணுவக் குண்டுகளால் தோண்டப்படுபவை என்கிறார் அதிபர் ஒபாமா. இருபுறமும் பொதுமக்களுக்கு இடையூறின்றிப் பிற நாடுகளை உள்ளே உதவ அனுமதிக்க வேண்டும் என்று முதன்முறையாய் அமெரிக்க அதிபர் ஒபாமா கூறியுள்ளார்.
ஸ்ரீலங்காவின் முன்னாள் பிரதமர் ரணில் விக்கிரமசிங்கே இந்திய நடுவணரசின் உதவிகளைப் பட்டியல் இட்டமை காணலாம்.
In a revelation that is bound to embarrass the UPA government in front of his pro-Tamil allies, Sri Lanka's former Prime Minister Ranil Wickremesinghe speaking exclusively to TIMES NOW said that India has actively helped the Sri Lankan army in its fight against the LTTE. In the interview Wickremesinghe admits India has played a key role in decimating the LTTE from its strongholds.
Wickremesinghe on the role of India and western countries in the fight against the LTTE
In the security sphere India and the developed countries gave us assistance from the time I was Prime Minister. Earlier there were embargoes, but with the peace process they agreed to come in with security co-operation. For instance, the interdiction of LTTE ships on the sea would not have been possible without the help of India, US and some other countries. The LTTE network abroad was also broken up.
On other countries helping in trading, intelligence co-operation with the Sri Lankan armed forces
That is also on. We arranged it and also got it expanded. There has been training. There has been intelligence co-operation, exchange of views and India also provided a raid of our defence in Sri Lanka.
http://www.dailymirror.lk/DM_BLOG/Sections/frmNewsDetailView.aspx?ARTID=48442
India gave military help to fight LTTE- Ranil
உயிர்மை இதழில் வெளியாகியுள்ள பேரா. இந்திரா பார்த்தசாரதியின் கட்டுரையை இணைத்துள்ளேன்.
நா. கணேசன்
‘இந்தியாவில் தமிழ் பேசுகின்றவர்கள் இருக்கிறார்களா?'
இந்திரா பார்த்தசாரதி
நான் 1993இல் சிட்னியிலிருந்து சென்னைக்கு வந்து கொண்டிருந்தபோது என்னுடன் ஓர் ஆஸ்த்ரேலியாவைச் சேர்ந்த வெள்ளையர் ஒருவர் பக்கத்து இடத்தில் பயணம் செய்தார்.அவர் சிங்கப்பூரில் இறங்கி ஃப்ரான் ஃப்ர்ட்( ஜெர்மனி) போவதாக இருந்தார். தம்மை அவர் அறிமுகம் செய்து கொண்டவுடன் நான் என்னை என் பெயரைச் சொல்லி இந்தியத் தமிழன் என்றும் கூறினேன்.
அதற்கு அவர் கேட்ட கேள்விதான் என்னைத் திடுக்கிட வைத்தது. ‘இந்தியாவிலும் தமிழ் பேசுகின்றவர்கள் இருக்கிறார்களா?' என்று கேட்டார்.
காரணம், ஆஸ்த்ரேலியாவில் ஈழத்தமிழர்கள் தங்கள் தமிழ்க் கலாசார அடையாளத்தை அங்குள்ள மக்களுக்கு அவர்கள் எடுக்கும் விழாக்கள் மூலம் திறம்படப் புலப்படுத்தி வந்ததினால், நான் சந்தித்த அந்த ஆஸ்த்ரேலியர், இலங்கையில் மட்டுந்தான் தமிழ் பேசும் இனம் உண்டு என்று நினைத்திருக்கிறார். ஆஸ்த்ரேலியாவில் ஈழத்தமிழர்களுக்கு முன்னாலிருந்தே பல ஆண்டுகளாக இந்தியத் தமிழர்கள் இருந்து வந்தாலும், அவர்கள் தமிழ் அடையாளத்தை மற்றவர்களுக்குத் தெரியாமல் ரகஸ்யமாகக் காப்பாற்றிக் கொண்டு வந்திருக்கிறார்கள் என்று நினைக்கத் தோன்றுகிறது! அதனால்தான், அந்தச் சராசரி ஆஸ்த்ரேலிய வெள்ளையர் என்னை ‘ இந்தியாவிலும் தமிழ் பேசுகின்றவர்கள் இருக்கிறார்களா?’ என்று என்னைக் கேட்டிருக்கிறார்!
ஈழத்தமிழர்களுடைய கலாசார அடையாளம் தமிழ். சமுதாய-மானுடவியல் வல்லுநர்கள், மொழி, உணவு முறை, ஒற்றுமைதான் பண்பாட்டு அடையாளங்களுக்குள் மிகவும் ஆதாரமானவை என்று கூறுகின்றார்கள். மதம் அவ்வளவு முக்கியமான அடையாளமன்று.
நான் ஐம்பதுகளில் தில்லியிலிருந்து சென்னைக்கு வர வண்டி ஏறினேன். அப்பொழுது நான்கு தமிழ் முஸ்லீம்கள் அந்தக் ‘கம்பார்ட்மென்டி'ல் இருந்தார்கள். ஜும்மா மஸ்ஜித்தில் மூன்று மாதங்கள் சமயப் பயிற்சி பெற்றுச் சென்னைக்குத் திரும்பிக் கொண்டிருந்தார்கள்.
‘ அப்பாடா! மூணு மாசம் வெளியிலே போக விடாமெ அந்த வறட்டு சப்பாத்தியைக் கொடுத்துக் கொன்னுட்டாங்க.மதியம் போங்கடான்னவுடனே, கன்னாட் ப்லேஸ்லே மெட்ராஸ் ஹோட்டலுக்கு வந்து இட்லியும் மஸால்தோசையும் வெட்டினப்புறந்தான் தெம்பே வந்தது' என்றார் ஒருவர். மற்றவர்களும் சிரித்துக்கொண்டே ‘ஆமாண்ணே' என்றார்கள்.
‘ உலக வரலாற்றில் மொழிப் போராட்டத்தில் உருவான முதல் நாடு பங்களாதேஷ்தான்' என்று பெருமையுடன் கூறியிருக்கிறார் வங்கப் பிதா முஜ்பிர் ரஹ்மான்.
அப்படியிருக்கும்போது ‘தமிழ் ஈழத்தை' இந்தியத் தமிழர்கள் ஆதரிப்பது எப்படித் தேசத் துரோகமாகும் என்று எனக்குப் புரியவில்லை. சுதந்திரம் பெற்ற நாளிலிருந்து, தொடர்ந்து வேறு மொழி பேசும் ஒரு சிறுபான்மை இனத்தை, மொழியின் காரணமாகவும், மதத்தின் காரணமாகவும் இரண்டாம் தர குடிமக்களாக நடத்தும் ஒரு நாட்டினின்றும் தனி நாடாகப் பிரியும் உரிமையை ஐ.நா சட்டம்(Charter) அனுமதிக்கின்றது. யுகோஸ்லாவியா விலிருந்து கொஸாவா பிரியவில்லையா? இந்தோனேஷியாவிலிருந்து டிமோர் பிரியவில்லையா? கொஸாவா ஐரோப்பிய நாடு என்பதாலும், டிமோர் கிறித்துவச் சிறுபான்மையினர் என்பதாலும் அவைகளுக்கு மேற்கு நாடுகள் தரும் தனிச் சலுகையா?
ஜின்னா அன்று கூறியது போல ஒரு ‘brute majority' -ஐச் சார்ந்த ஒரு கொடூர ஆட்சி சிறுபான்மையினரைக் காலடியில் போட்டு நசுக்கி வக்கிரக் கூக்குரல் இடுகின்றது.அன்று வங்க விடுதலைப் போராட்டத்தை ஆதரித்த இந்திய அரசாங்கம், இப்பொழுது அதே மாதிரியாக, இந்தியாவில் பேசப்படும் ஒரு மொழியைத் தங்கள் தாய் மொழியாகக் கொண்ட ஓரினம் பூண்டோடு அழிக்கப் படுவதைப் பார்த்து,' இது இலங்கையின் உள்நாட்டுப் பிரச்சினை' என்று கூறுவதற்கு என்ன காரணம்?
காஷ்மீர் பிரச்சினையின் காரணமாகத்தான் தமிழ் ஈழத்தை மத்திய இந்திய அரசு வரவேற்கத் தயங்குகிறது என்கிறார்கள். அன்றே ஜம்மு-காஷ்மீரின் தனிப்பெரும் தலைவராக இருந்த ஷேக் அப்துல்லா விரும்பியபடி, இந்திய ஃபெடரல் ஆட்சிக்கு உட்பட்ட சுயாட்சி உரிமையைக் காஷ்மீருக்கு வழங்கியிருந்தால், காஷ்மீர் பிரச்சினை இப்பொழுதுள்ள அளவுக்கு விஸ்வரூபம் எடுத்திருக்காது. காஷ்மீர் மக்களில் பெரும்பான்மையோர் பாகிஸ்தானுடன் சேர விரும்பவில்லை என்பது எந்த அளவுக்கு உண்மையோ, அந்த அளவுக்கு இந்திய அரசின்மீது வெறுப்பு கொண்டிருக்கிறார்கள் என்பதும் உண்மை. ஷேக் அப்துல்லா கூறிய யோசனையின் போது, பிந்திய ஐம்பதுகளில், காஷ்மீர் மக்கள் இந்தியாவுடன் உறவைத்தான் வரவேற்றார்கள் என்பது வரலாறு. ஆனால் நேரு தம் மூதாதையர் காஷ்மீரைச் சார்ந்தவர்கள் என்பதால், இன்று காங்கிரஸ் அவர் குடும்பச் சொத்தாக ஆனது போல, தம் குடும்பச் சொத்தாகிய காஷ்மீர் சுயாட்சி பெறுவதை விரும்பவில்லை. ஷேக் அப்துல்லாவைச் சிறையில் அடைத்து, லஞ்சல் மன்னன் பக்ஷி குலாம் அஹமெத்தை முதல் அமைச்சராக்கினார். அன்று தொடங்கிய சிக்கல் இன்னும் தீரவில்லை.
இந்தியத் தமிழர்களில் பெரும்பான்மையோர் புலிகளின் வன்முறைப் போரை ஆதரிக்காமல் இருக்கக்கூடும். ஆனால் இது இப்பொழுது, புலிகளுக்கும் இலங்கை அரசாங்கத்துக்குமிடையே நிகழும் போர் என்று கூறமுடியாது. இலங்கையில் இப்பொழுது நடப்பது இனப்படுகொலை( genocide) அன்று ஸெர்பியாவில் ஸ்லொபொதான் மிலொசெவிச் செய்த இனத் தூய்மைக் (ethnic cleansing) கைங்கர்யம். செர்பிய இனத்தைச் சாராத (முஸ்லீம்கள்) மக்களைக் கொன்று குவித்தார்கள். மிலொசெவிச்சைக் கைது செய்து, உலக நீதி மன்றத்தில் விசாரிக்க உத்தரவிட்டது போல், ராஜபக் ஷேவையும், அவன் கைக்கூலிகளையும் உடனே கைது செய்து விசாரிக்க ஐ.நா. சபை ஆவன செய்தல் அவசியமென்று தோன்றுகிறது.
இந்தியா இந்த விவகாரத்தில் குறுக்கிட மறுக்கிறது. மறுப்பதோடு மட்டுமல்லாமல், ராஜபக் ஷேவுக்கு ராணுவ உதவி அளித்து வருகிறது. வங்கப் போரின்போது, கிழக்குப் பாகிஸ்தானுக்கு ராணுவத்தை அனுப்பினார் இந்திரா காந்தி. காரணம், அது இந்தியாவின் பிரிய எதிரியாகிய பாகிஸ்தான் சம்பந்தப் பட்ட விஷயம். மேற்கு வங்காளத்திலிருந்த வங்காளிகள், கம்யூனிஸ்ட், காங்கிரஸ் ஆகிய எல்லா கட்சிகளைச் சார்ந்தவர்களும், ஒன்றுபட்டு கூக்குரல் எழுப்பினர். ஆனால் இப்பொழுது தமிழ்நாட்டில் இந்தப் பிரச்சினைக்காகப் போராடுகின்றவர்களில், பழ.நெடுமாறனைத் தவிர, மற்றைய கட்சிகளைச் சார்ந்த ஒவ்வொருவருக்கும் இப்போராட்டத்தில் ஒரு personal agenda இருக்கிறது. அரசியல் கட்சிகளைச் சார்ந்த இந்தியத் தமிழர்களை நம்பி இருப்பதுதான் ஈழத் தமிழர்களுக்கு ஏற்பட்டிருக்கக் கூடிய துர்பாக்கியம்!
மத்திய அரசை வற்புறுத்திச் செயல் பட வைப்பதற்கான ஒற்றுமை தமிழ் அரசியல் கட்சிகளுக்கு இல்லை.
கட்சிகளைச் சாராத நம் போன்றவர்களுக்குத்தான் ஒரு பழம்பெரும் இனம் அழிக்கப்பட்டு வருகிறதே என்ற நியாயமான வேதனை மேலிடுகிறது. ஆனால் நம்மால் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லை.' துன்பத்தை அனுபவிக்கின்றவர்களைக் காட்டிலும், அவர்களுக்கு உதவ நம்மால் ஒன்றும் செய்ய இயலவில்லையே என்று செயலற்ற தன்மையில் ஏங்குவதுதான் மனிதனுக்கு ஏற்படும் மாபெரும் கொடுமை' என்றான் ஆலிவர் கோல்ட்ஸ்மித்.
விண்டோஸ் 7.0ல் தமிழ் ஓம் எழுத்து
சென்ற மாதம் புதிதாய் விஸ்டாவில் இயங்கும் ஒரு கணினி வாங்கினேன். அதில் தமிழ் ஓம் (U+0BD0) காணவில்லை. ஏனென்று மைக்ரோஸாப்ட் நிறுவனத்தாரை வினவினேன். ஆண்ட்ரூ கிலாஸ் (இவர் தமிழ் பிரமி உட்பட அசோகச் சக்கிரவர்த்தியின் பிராமி எழுத்துக்களை யூனிகோடில் சேர்த்தவர்) எழுதிய பதிலில் விண்டோஸ் 7.0லிருந்து தமிழ் ஓம் இலங்கும் என்று அறிவித்தார்: "Vista was released before Unicode 5.1 and the version of the Latha font that ships with it dates from that time.
Tamil OM has been added to the version of the Latha font that will ship with Windows 7."
சிந்து சமவெளி நாகரீகத்தில் தொல்திராவிடர் பங்கைப் பற்றி விரிவாக ஆராய்ந்த ஆஸ்கோ பார்ப்போலா அவர்களின் முக்கியமான கட்டுரை (1980) ஓம் என்னும் பிரணவ மந்திரம் தமிழுடன் தொடர்புடையது என்பதாகும்.
Asko Parpola, "On the Primary Meaning and Etymology of the Sacred Syllable OM", Studia Orientalia (Finnish Oriental Society) vol 50, 1980. Parpola's Om thesis:
Om's original meaning: Om in the Vedic ritual = 'yes', om = tathâ = 'yes' also in ordinary conversation, and in the Chandogya Upanishad ôm is expressly said to be a word expressing agreement. Etymology: < Dravidian âm < âkum 'yes' < 'it is (fitting, suitable)', â labialized by the following m as Jaffna Tamil ôm < âm.
Parpola Om
ஓம் என்பதன் திராவிட மூலம் காண யாழ்ப்பாணத் தமிழ் எவ்வளவு உதவுகிறதோ, உவன், உவள், உது என்னும் சங்க வழக்கின் பழமை இன்னும் ஈழத்தமிழில் எவ்வாறு வாழ்கிறதோ, அது போலவே ககரத்தின் ஹகர ஒலிப்பும் (voiceless dorso-velar fricative) தெளிவாக ஈழத்தமிழில் இருக்கிறது. பாரதத்தில் தோன்றிய அனைத்துச் சமயங்களிலும் ~ வைணவம், சைவம், சீக்கியம், சமணம், பௌத்தம், ... ~ தியான மந்திரமாய் ஓங்காரம் திகழ்கிறது. தமிழில் அழகான ஓம் என்னும் குறியுண்டு என்று உலகுக்கு அறிவிக்க அரிய வழியிது என்று கருதி யூனிக்கோடில், இந்தி ஓமுக்கு சரியிணையாகத் தமிழ் ஓம் வைத்திட இண்பிட் முன்னிகை (proposal) தயாரித்தேன். இளைய தலைமுறை தமிழின் ஓம் எழுத்தைக் கூகுள் போன்ற தேடெந்திரங்களில் துழாவிப் பார்க்கலாம். இந்தி வலைத்தாளைத் தமிழ் எழுத்தாக்கும்போது இந்த ஓம் ((U+0BD0) இந்தி ஓமின் சரிநிகர் சமானமாகக் காலமெல்லாம் கணினிகளில் பயன்படும். தமிழ்நாட்டிலே, கோயிற் கருவறைகளில் கூட, டி-சட்டைகளிலும் இந்தி ஓம் போட்டுக்கொண்டு திரிவது பரவிவருகிறது. இதனை வடநாட்டார் செய்தால் பரவாயில்லை. ஆனால் சாமியார்கள் நடத்தும் 'திடீர்' யோகா வகுப்புகள், ... போன்றன பரப்புவதால் தமிழ் மக்களுக்கு இந்தி ஓம் தான் ஓம் என்றாகிவிடும் அன்றோ? தற்காலத்தில் தமிழ்நாட்டு நகர்ப்புறக் கோயில்கள் சிலவற்றில் திருவுண்ணாழியின் முகப்பில் இந்தி ஓம் காண்கிறோம்.
ஓங்கார எழுத்து அகர, உகர, மகரங்கள் கொண்டது என்று திருமூலர் பல திருமந்திரப் பாடல்களில் அறிவித்துள்ளார். பழங்காலத்தில், ஓகார நெடிலெழுத்துக்கு அடிச்சுழியில்லை, வீரமாமுனிவர் (Constantino Giuseppe Beschi, 1680-1747 CE) ஓகார நெடிலை ஒகரக் குறிலில் இருந்து வேறுபடுத்த ஓ என்று எழுதிச் (சுழி ஒன்றைக் கடைசியில் இட்டு) முதன்முதலாய்க் காட்டினார். அதுவே இன்று நிலைத்துவிட்டது. முற்காலத்தில் ஓ எழுத்தின் பக்கத்தில் அநுஸ்வாரம் என்னும் ஒரு சிறு பூச்சியம் இருக்கும். இச்சிறு வட்டம் மலையாள ஓமில் இன்னும் உண்டு. இத் துவாரம் ஓலைகளை அழிக்கும் என்பதால் எழுதாது விட்டு வெறும் ஒ எழுதி ஓம் என்று பனையேடுகளில் படித்தனர். ஒகர உருவம் மருவி உருவானது தான் பிள்ளையார் சுழி (உ).
20-ஆம் நூற்றாண்டில், கோவில் ராயகோபுரங்களிலே ஓம் ஓரெழுத்தாக மகர மெய் உள்ளடங்கி உருவாகியதைப் பார்த்திருப்பீர்கள். "வடமொழியில் நமஸ்தே/நமஸ்காரம் என்பதற்கு இணையான சொல் தமிழில் உண்டு, அது வணக்கம் என்பதாகும்" என இன்றைய வடக்கே இந்தி பேசுவோர் கூடத் தெரிந்து வைத்துள்ளனர். அதுபோல் தமிழ்த் தெய்வம் முருகனுக்குத் தமிழ் ஓம் இருந்தால் நல்லது, மேலும் அடுத்த தலைமுறையினருக்கும் மறக்காது என்று முயற்சி மேற்கொண்டேன். அதன் பலன் விண்டோஸ் 7.0 மூலமாகக் கிடைத்துள்ளது.
n3119
மலையாளத்தில் ரேபம் - யூனிக்கோடில் ஓர் எழுத்து
If you want to maintain <RA, VIRAMA, YA> as {RA SUBSCRIPT_YA_SIGN}, that's fine. we can use other sequences for the archaic and very rare Malayalam reph with ZWJ:
{REPH_OVER YA} = <RA, ZWJ, VIRAMA, YA>.
Is this not possible at all in Unicode?
One sequence among the following should take care of the very rare dot-reph sequence in Malayalam without introducing a new code point for Reph in Malayalam. It is very common to make use of ZWJ in sequence to produce a Reph in South Asian scripts. For example, Sinhala script also uses a ZWJ for Reph (called Repaya in Sri Lanka). Reph in Malayalam, called dot-reph in some proposals at Unicode site, is now deprecated and the archaic letter, dot-reph's usage is very rare and used once in a few years by some. Normally Chillu RR is employed to replace dot-reph.
------------
For some reason, if Unicode Standard has to define a new dot-reph sequence, there are other choices to avoid a new combining sign for dot-reph in Malayalam Unicode.
Option (A):
Deprecated Dot-Reph of Malayalam script:
{REPH_OVER C2} = <RRA, VIRAMA, ZWJ, C2>
In Malayalam Unicode 5.0 or earlier, <RA, VIRAMA, ZWJ> = Chillu RR code point in Unicode 5.1. Note the change from RA to RRA. In reph representation (e.g., 'eyelash' reph in Devanagari script used in Marathi and Nepali scripts) of Unicode, we make use of the consonant RRA instead of RA.
In Telugu, the deprecated reph sequence: <RA, VIRAMA, ZWJ> chosen from
http://www.mit.edu/~nagarjun/Unicode/reph.pdf
Following Telugu deprecated reph sequence, and using RRA as in eyelash reph in Devanagari, the deprecated dot-reph in Malayalam = <RRA, VIRAMA, ZWJ>.
For a parallel situation with ZWJ, look at the Bengali script where <09B0, ZWJ (200D), VIRAMA (09CD), 09AF> sequence is used to resolve the ambiguity (TUS 5.0, Ch. 9, Pg. 316). Gurmukhi script uses joiners (ZWJ and ZWNJ) in these archaic repha sequences as well. See the Table in Gurmukhi section in Ch. 9, TUS. Sinhala script uses ZWJ joiner its reph (=repaya). So, the Option (A) for the rare archaic dot-reph of Malayalam will be in line with the representations of South Asian scripts' reph sequences.
Option (B)
Government of India Recommendation, L2/09-072 GOI inputs on Representation of Malayalam Dot Reph (Manoj Jain).
The Govt. of India recommends the sequence, per L2/09-072:
{REPH_OVER C2} = <Chillu RR, VIRAMA, C2>
Note that sequence <Chillu RR, VIRAMA> of the Govt. of India recommendation is used already in Unicode 5.1, Table 3:
http://www.unicode.org/versions/Unicode5.1.0/
Better than using Virama after Chillu RR in Malayalam dot-reph sequence will be to use ZWJ instead as is done in Telugu, Gurmukhi, Sinhala, .... reph sequences:
{REPH_OVER C2} = <Chillu RR, ZWJ, C2>
Option (A) or (B) will provide the dot-reph sequence without the need for Reph code point in Malayalam. This will be in line with reph sequences for scripts of India or Sri Lanka where there is no separate reph code point.
Naga Ganesan
2009-05-08
------------
மலையாளத்தில் ர்ப, ர்த்ய, ர்ய, ர்வ போன்ற கூட்டெழுத்துக்கள் வரும்போது ர் ஒரு புள்ளியாகக் குறிக்கப்படும் (பார்க்க: இப் பதிவின் இரு பிடிஎப் கோப்புகள்). இந்த ரேப எழுத்தால் தான், மலையாள எழுத்துக்களில் புள்ளி (கேரளாவில் சந்திரகலை/விராமம் என்ப) சற்றே வலப்பக்கம் விலகியுள்ளதை உணரலாம். அதை எவ்வாறு யூனிக்கோடு குறியேற்பில் ஏற்றலாம் என்பது குறித்து யூனிக்கோட் வல்லுநர் குழுவுக்கு ஆலோசனை வழங்கியுள்ளேன்.
Modern Malayalam script uses Chillu R (U+0D7C in Unicode) in place of the dot-reph. The Kerala Government Order declaring this replacement is found at
http://www.malayalamresourcecentre.org/Mrc/order.pdf
Malayalam 1968 Order
See Section 2, page 6 of the pdf file with a total of 8 pages
for three examples such as,
[dot-reph, C2] > [chillu r/rr, C2]
[dot-reph, C2, virama, C2] > [chillu r/rr, C2, virama, C2]
Dot-Reph in Unicode:
In The Unicode Standard 5.0, the dot-reph is clearly defined. Page 336 (pg. 43 of 44 pages in pdf), Table 9-23, Malayalam Conjuncts:
http://www.unicode.org/versions/Unicode5.0.0/ch09.pdf
the Malayalam dot-reph is given for example the cluster, "rpa" as {RA, VIRAMA, PA}. Malayalam is treated as a script with reph representation in Unicode.
All the occurrences of Malayalam dot-reph are easily representable as done in neighboring scripts such as in Kannada Unicode also. For detailed examples, please see my document, L2/08-195.
08195-malayalam
All the possible combinations of archaic dot-reph in Malayalam printed books are listed in Tables 1, 2 and 3 in L2/08-195.
In Row 2, Tables 1 and 2,
In traditional style fonts (= archaic Malayalam style),
{REPH_OVER_YA} = <RA, VIRAMA, YA>
(RA_SUBSCRIPT_YA_SIGN) = <RA, ZWJ, VIRAMA, YA>
In sum, these sequences will easily and adequately represent all the dot-reph cases, and can be documented in TUS 6.0 when it gets printed. There is no need to encode a new combining reph sign as, like in Kannada, we can currently represent all the dot-reph Malayalam words quite well.
I don't understand the need or why we need a new repha sign for Malayalam (Cf. L2/09-178). Please note that Telugu, Gurmukhi, Kannada, Grantha scripts do not have any atomic reph code points in Unicode. Until now, Malayalam reph can easily and fully represented in Unicode without atomic combining repha sign either. The question in front of UTC is: why should Malayalam alone (unlike Kannada, Grantha, Telugu, Gurmukhi, etc., scripts of India), have an atomic reph code point?
My proposal is NOT to encode reph atomically for Malayalam.
N. Ganesan
