This poem was penned a quarter century ago. Tamil was just entering the computers and the internet then! And, no one thought about facebook, whatsapp, memes, etc., (social media). Fleeting fireflies.
Austin Library and the Mother of puṟanāṉūṟu
(Erode Tamilanban [1996]; translated by Nirmal Selvamony [2022])
Even now within me
burns the Texas sun;
even now within me
remain those moments
when skyward NASA rockets roar and soar.
But still
does the library
of Austin University
turn me page after page.
When the book lover
Pollachi Ganesan
into the computer net went,
held me and brought me,
within me was caught…
what great joy!
I, the person,
sent the arrow*
and out came the mother
of puṟanāṉūṟu
asking, “Why did you call me?”
“Do you like computer life?” I queried.
For how many years have I been lying down
on Palmyra leaves!
For how many years have I been standing
with aching feet
in paper streets!
In secure computer home
safe am I.
A single tap will do;
ready am I to come out
opening the door in a jiffy
said she
on whose lips
had science sketched lines of soft smile.
For the three-line Haiku tank
in which blooms three hundred flowers
when my fingers touched it,
it took out and gave me
three hundred volumes.
Boarding this dwarf-vehicle
when will my Tamil people
go around the world?
I asked the bard of Ettaiyapuram.
“When they contemplate
the cosmic forms,”
he answered.
Briskly I got up.
* moved the cursor; originally, the cursor was an arrow pointing upward. It is variously called “mouse arrow,” “mouse cursor,” and “mouse pointer.” For an interesting Tamil verse on the computer mouse, see Naa. Ganesan’s Tamil poem, “காலத்திற்கேற்ற ஊர்தி” (1998):
ஒருநாளென் பெற்றோர் உவக்க வலம்வந்து
அருமாங் கனியும் அடைந்தேன் - முருகன்
அணிமயில் வேண்டாம் அகிலம் தொடலக்
கணியெலி இன்றுண்டு காண்!
நீர்/நீல- போல, தொடரு-/தொடலு- ‘to communicate'.
---------------------------------------------------------
- ஈரோடு தமிழன்பன்
எனக்குள் டெக்சாஸ் வெயில் !
இன்னும் இருக்கிறது
எனக்குள் நாசா ஏவுகணைகள் சீறி
விண்ணில் கிளம்பும் தருணங்கள்.
எனினும்
என்னையே பக்கம் பக்கமாய்ப்
புரட்டிக் கொண்டிருக்கிறது
ஆஸ்டின் பல்கலைக்கழக நூலகம் !
புத்தகக் காதலன்
பொள்ளாச்சி கணேசன்
என்னைப் பிடித்து வந்தபோது
எனக்குள் பிடிபட்டது
எவ்வளவு மகிழ்ச்சி !
ஆள் நான்
அம்பை அனுப்பினேன்
புறநானூற்றுத்தாய்
புறப்பட்டு வந்தாள்.
“எதற்கு என்னை அழைத்தாய்”
என்றாள் - “கணினி வாழ்வு
"எத்தனை ஆண்டுகள்
பனை ஓலைகளில் படுத்திருந்தேன் !
எத்தனை ஆண்டுகள்
கால்கள் கடுக்க நின்றிருந்தேன்
காகித வீதிகளில் !
பாதுகாப்பான கணினி வீட்டில்
பத்திரமாக இருக்கிறேன்,
தட்டினால் போதும் - சட்டென்று கதவு
திறந்து வரக் காத்திருக்கிறேன்”
என்றவள் இதழ்களில் -
விஞ்ஞானம் போட்டிருந்தது
மெல்லிய புன்னகைக்கோடு.
முன்னூறு பூமலரும்
மூன்றடிப் பொய்கை ஹைகூவுக்காக
என்விரல் பட்டதும் - எடுத்துக்
கொடுத்தது முன்னூறு நூல்களை !
இந்த வாமன வாகனமேறி
வையகத்தை எப்போது
வலம் வருவார்கள் என் தமிழ்மக்கள் ?
எட்டையபுரத்தானைக் கூப்பிட்டுக் கேட்டேன்.....
தியானிக்கும்போது” என்று சொன்னான்.
விருட்டென்று எழுந்தேன். (1996).