வீரம்மாளின் காளை - மஞ்சுவிரட்டு பற்றிய சிறுகதை - கு.ப.ரா., மணிக்கொடி, 1936

 Three Milestones of Bull Fighting in India: ஏறுதழுவல் பொங்கல் பண்டிகையோடு இணைந்தது. கால நெடுங்கோட்டில் இந்தியத் துணைக்கண்டத்தில் மூன்று மைல்கல்களை ஏறு அணைதல் – பொங்கல் விழாவோடு பொருத்தமாகக் காணலாம். (1) சிந்துசமவெளியின் முத்திரைகளில் ஏறு தழுவல். இம்முத்திரை பற்றித் தமிழ்நாட்டில் அண்மையில் வெளிவந்த சிந்துசமவெளி ஆய்வு நூல்களிலோ, பொங்கல் கொண்டாட்ட நிகழ்ச்சிகளில் பேசும் யுட்யூப் சொற்பொழிவுகளிலோ ஒன்றும் காணோம். சிந்து சமவெளியின் ஏறுதழுவல் முத்திரை பற்றிக் கட்டுரை தரவேண்டும்.

கொல்லி/கொற்றிப் பாவை மயிடனுடன் போரிடும் முத்திரைகள் சில உள்ளன. ஜல்லிகட்டு பற்றி விளக்கும் நூல்கள், காணொளிகளில் கொல்லி-மயிடன் (எருமை) போர் முத்திரைகளைக் காட்டுகிறார்கள்! சிந்து முத்திரைகள், வில்லைகள்(tablets) பார்த்தால் ஒன்று விளங்கும்: எருமைப் போத்தைக் கொல்லும் காட்சிகள் பல உண்டு. ஆனால், திமில் காளைகளைக் கொன்று பலி இடும் காட்சிகள் எதுவும் இல்லை. கொல்லி/கொற்றி (கொற்றவை) என்னும் பெயர் கொல்- என்னும் வினையடிப் பிறந்தது. கொற்கை கொல்கை என கிரேக்க நூல்களில் குறிப்பிடப்படுகிறது. மொகஞ்சதாரோ, பனவாலி முத்திரைகளில், கொல்லி-மயிடன் (போத்தரையன்) போர்க் காட்சி:

Paṭṭa-Mahiṣī: Proto-Koṟṟavai goddess in Indus civilization (Banawali and Mohenjadaro) http://nganesan.blogspot.com/2021/01/banawali-mohenjadaro-proto-durga.html

Indus seal, M-312 ஜல்லிக்கட்டு அல்ல, கொற்றவை போத்துராஜா போர் (Proto-Koṟṟavai war with Mahisha) http://nganesan.blogspot.com/2021/01/m312-seal-is-not-jallikkattu.html

பட்ட மகிஷி என்பதன் விளக்கமும், பட்டக்காரர், பட்டநாயக், பட்டவர்தனன் போன்ற க்ஷத்ரியர்களின் விருதுப்பெயர் தோற்றமும் காண்க. மேலும், வெற்றி வாகை சூடும் போர்க்களத்திற்குச் செல்ல ஏற்பட்ட முத்திரைகளில் வேல், ஈட்டி, கதாயுதம் போன்றவற்றை ஏந்துவானுடன், சேவல் (கோழி) காட்டப்பட்டுள்ளதும், பின்னாளில் தேவசேனாபதி கார்த்திகேயன் காசுகளில் கோழி வந்தவாறும், இந்தோ-கிரேக்கர்கள் கந்தார தேசத்தில் இவ்வாறு செய்யுமுன்னரே, பாரசீகம் வழியாக, கிரேக்க வீரர்களின் கேடயங்களில் இந்தியாவின் (சிந்து சமவெளியின்) கோழிச் சின்னம் இடம்பெற்றதும் குறிப்பிட்டுள்ளேன்.

(2) சங்க இலக்கியம் – கலித்தொகை முல்லைத்திணைப் பாடல்களில் ஏறு தழுவல். விரிவாக, மதுரைப் பாரத்துவாசி நச்சினார்க்கினியர் தொடங்கி ஐராவதம், பார்ப்போலா விளக்கியுள்ளனர்.

(3) ‘ஆ கெழு கொங்கர்’, ‘கொங்கர் ஆ பரந்தன்ன’ என்பது சங்க இலக்கியம். பழயகோட்டைக் காங்கயம் காளைகளின் கெம்பீரம் (Majesty)  உலகறிந்தது. இந்தியாவில் பல்வேறு காளை இனங்கள் இருந்தாலும், காங்கயம் காளை இனம், அதன் கொம்பு, காம்பீர்யம் சிந்து திமில்கொண்ட காளைகளுடன் (Zebu Bulls) ஒத்துப்போகின்றன. I will post the photograph of the real Jallikkattu seal from Indus Valley Civilization. பிராமி, சமணம், சைவம் போன்றவை வடபுலத்தில் இருந்து கொங்கு (சேரநாடு) வழியாக, மதுரை (பாண்டிநாடு) சென்றடைந்த வரலாற்றைச் சங்க இலக்கியங்களும், தொல்லியல் அகழாய்வுகளும் காட்டிவருகின்றன. பெ. தூரன், பிரெண்டா பெக் போன்றோர் கொங்குநாட்டுப் பொங்கல் பண்டிகையைப் பற்றி எழுதியுள்ளனர். பட்டிநோன்பு பரிபாடல் 5-ம் பாடல் விளக்கமாக அமைந்துள்ளது.

கொல்லி, முருகு அணங்குகளும், வடநாட்டு வானியல் சமய மரபுகளும்: இந்தியா முழுமையும் இருந்த த்ராவிட நாகரீகம் அணங்கு வழிபாட்டின் அடிப்படையில் அமைந்தது. இரும்பூழிக் காலத்தில் அணங்கு வழிபாட்டை ஜார்ஜ் ஹார்ட் 1960களில் எழுதிய ஹார்வர்ட் பல்கலை தீஸிஸில் வாசிக்கலாகும். சிந்து நாகரீகத்தின் எச்சங்கள் பெருங்கற்காலத்தில் தமிழகத்தை வந்தடைகின்றன. வேளிர் வருகை, அரசுகளின் தோற்றம், இரும்பு உலோகப் பயன் அறிமுகம், மகரவிடங்கர் சிற்பங்கள் (மோட்டூர், உடையார்நத்தம்), பின்னர் பிராமி, ஜைனம், சைவம் வருகை என்பவை கி.மு. 800 – கி.பி. 200 வரை நிகழ்ந்துள்ளன. வட-தென் பண்பாடுகளின் கலப்பாக சிந்துவெளியின் வானியல் மரபுகள் முருகு அணங்குடன் சேர்ந்து கார்த்திகேய ஸ்வாமி வழிபாடாக மலர்வதை பரிபாடல், திருமுருகு போன்ற சங்க நூல்களில் காண்கிறோம். அதே போல, கொல்லி/கொற்றி என்னும் பாவையை வழிபட்டுத் திருமணங்கள் நிகழ்வதைச் சங்க இலக்கியத்தின் இரு கலியாணப்பாட்டுகளிலும் காண்கிறோம், இப்பாவை வழிபாடு, ஆண்டாளின் திருப்பாவை நோன்பு கன்னிப்பெண்கள் திருமணம் ஆவதற்காக, காத்யாயனி (= மகிஷாசுரமர்தனி ஆகிய துர்க்கை) தொழுதல் என்று ஸ்ரீமத் பாகவதம் தெரிவிக்கிறது. ஆக, கொல்லி(கொற்றி துருக்கை) வழிபாடு வட-தென் புல வழிபாடுகளின் இணைப்பாக மலர்ச்சி பெறுவது சங்க காலத்தில். சேரர்கள் கொல்லி மலையைக் குலபர்வதமாகக் கொண்டு வாழ்ந்தனர். கொல்லிப்புறை, கொல்லிரும்புறை என்று சங்க காலத்தில் தம் குலதேவதையின் பெயரால் காசுகளும் வெளியிட்டனர். தக்ஷிண கன்னர மாவட்டத்தில் கொல்லி என்று ஸ்ரீதுர்க்கை வழிபடப்படுகிறாள். இவள், சேர மன்னர்களின் கிளையாகிய அதியமான்களின் குலதெய்வம் ஆகலாம். சேரர்கள் கடுமான் < கடுமிமான் என துர்க்கையின் அடியார்கள் எனத் தங்களை அழைத்துக்கொண்டமை எடக்கல் தமிழ் பிராமிக் கல்வெட்டு போன்றவற்றால் அறிகிறோம். முருகு – கார்த்திகேயன் ஆவதும் இக்கால கட்டத்திலே தான்.

கொங்கு – மதுரை நடுவே பிராமிஎழுத்து தமிழுக்கு உற்பத்தி ஆகும் இடங்களில் முக்கியமானது வத்தலக்குண்டு வட்டாரம். நவீனத் தமிழ் இலக்கியத்தில், ஜல்லிக்கட்டு பற்றி முதலில் ‘கமலாம்பாள் சரிதம்’ என்னும் நூலில் எழுதியவர் வத்தலக்குண்டு ஆர் ராஜமையர். அதன் பின்னர், கு.ப.ரா எழுதிய ‘வீரம்மாளின் காளை’  சிறுகதையை ஒருங்கு குறியீட்டில் இங்கே வாசிக்கலாம். பின்னர், சி.சு. செல்லப்பா ‘வாடிவாசல்’ குறுநாவல் தந்தார்.    எங்கள் தோட்டத்தில், 1950களின் கடைசியில் ஆயுதபூஜை திருவிழா. சென்னை மாகாண அளவில் கால்நடைப்போட்டியில் முதலிடம் வென்ற காளை இந்த ஒளிப்படத்திலே இருக்கிறது.

 

~N. Ganesan

https://youtu.be/xCetfZJS3NI29

வீரம்மாளின்‌ கா­­ளை

கு.ப.ரா., மணிக்கொடி, 30.04.1936.

வீட்டின்‌ பின்புறக்‌ கொட்டிலில்‌ வீரம்மாள்‌ தனியாக உட்கார்ந்திருந்தாள்‌. அழுகையால்‌ சிவந்திருந்த அவளுடைய பெரிய கண்களிலிருந்து கண்ணீர்‌ வடிந்து கொண்டே இருந்தது. மோவாய்க்கட்டையை வலது உள்ளங்கையில்‌ தாங்கி ஏதேதோ எண்ணிக்கொண்டிருந்தாள்‌. கோதி அள்ளிச்‌ செருகியிருந்த தலைமயிரில்‌ காலையில்‌ வைத்துக்கொண்ட செவ்வந்திப்‌ பூவும்‌, கள்ளநாட்டு வழக்கப்படி பட்டைக்‌ காரையுடன்‌ சேர்த்துக்‌ கழுத்தில்‌ போடப்பட்டிருந்த பூவும்‌, அப்படியே இருந்தன. காலையில்‌ அணிந்த புதுச்சேலை கூட மாற்றப்படாமல்‌ இருந்தது.

"ஏண்டி வீரம்மா நாளுங்கிளமையும்‌ ஏன்‌ இப்படி குந்திக்கிட்டிருக்கிறே? ரவைக்கி புதுக்கொளம்பு வைக்க வேண்டாமா?! என்று கேட்டுக்‌கொண்டு வந்த மூக்காயி தன்‌ பெண்ணின்‌ மடியில்‌ ரத்தக்‌ கறைபட்ட ‘மாட்டுத்துண்டு’ கிடப்பதைக்‌ கண்டு திடுக்கிட்டுவிட்டாள்‌.

"ஏலா இதென்ன ரத்தம்‌?! என்று கேட்டுக்கொண்டே அருகில்‌ ஓடினாள்.

சிற்பியின்‌ பதுமைபோல்‌ உட்கார்ந்திருந்த வீரம்மாள்‌ மெல்ல வாயைத்‌ திறந்து, 'ஆமா, உம்‌ மருமயென்‌ கொடலு ரத்தம்‌” என்று சொல்லி முடிக்கவில்லை.

அதற்குள்‌, 'ஏண்டி, உங்காளெ களுத்துத்‌ துண்டு கணக்கா இருக்குதே?! என்றாள்‌ மூக்காயி.

'ஆமாம்‌’ என்று பதிலளித்துவிட்டு, வீரம்மாள்‌ மறுபுறம்‌ திரும்பிக்‌கொண்டாள்‌.

மாலைச்‌ சூரியனின்‌ கரணங்கள்‌ அவள்‌ கண்களைச்‌ சற்றே கலக்கியதைக்கூட அவள்‌ பாராட்டவில்லை.

பதினெட்டுப்‌ பட்டிகளுக்குப்‌ பெரிய அம்பலகாரனான பொங்குளியாண்டியின்‌ ஒரே மகள்‌ வீரம்மாள்‌. பதினாறு வயசாகையால்‌ அவளது கறுத்தமேனி யெளவனத்தின்‌ கட்டழகு பெற்றிருந்தது. மங்கைப்‌ பருவம்‌ அவளுடைய முகத்தில்‌ மிதப்புக்‌ கொண்டிருந்தது. சாதாரணமாகவே கள்ளப்பெண்கள்‌ சரீரக்‌ கட்டில்‌ கியாதி பெற்றவர்கள்‌. அத்துடன்‌ வீரம்மாளின்‌ முகத்தெளிவும்‌ சேர்ந்து அவளை அந்நாட்டுக்கு ஒரு திலகமாக்கியது. அவளை மருமகளாக்கிக்கொள்ள அநேக அம்பலக்‌காரர்கள்‌ விரும்பினார்கள்‌. ஆனால்‌ ஆசாரப்படி, அவளை மூக்காயியின்‌ அண்ணன்‌ மகன்‌ காத்தானுக்குக்‌ கட்டிக்‌ கொடுப்பதாகப்‌ பரிசம்‌ போட்டிருந்தது. தை பிறந்ததும்‌ 'கண்ணாலம்‌'.

அன்று 'மஞ்சவெரட்டு’. காலை முதலே பதினெட்டுப்‌ பட்டிகளிலிருந்தும்‌ மாடுகள்‌ வரத்தொடங்கின. வரவர அவற்றைத்‌ தொழுவுகளில்‌ அடைத்து வைத்தார்கள்‌. கள்ளப்‌ பெண்களும்‌, ஆண்களும்‌ திரள்‌திரளாக வந்து கொண்டிருந்தார்கள்‌. பெண்கள்‌ புதுச்சேலை உடுத்துத்‌ தலைமயிரை வேப்பெண்ணெய்‌ தடவி வாரி முடித்து, கொண்டையிலும்‌ கழுத்திலும்‌ செவ்வந்திப்‌ பூக்களைச்‌ செருகிக்‌ கொண்டிருந்தார்கள்‌. கை தவறாமல்‌ கரும்பு!

வீரம்மாளும்‌ அன்று காலையில்‌ வெகு உற்சாகமாகத்‌ தன்னை அலங்கரித்துக்கொண்டாள்‌. ஆனால்‌, முதல்‌ நாளிரவு சாப்பாட்டுப்‌பந்தியில்‌ தன்‌ அப்பன்‌ பேச்சுவாக்கில்‌ பேசினதில்‌ மனத்தாங்கல் கொண்டு, 'தன்‌ அயித்தான்‌' தன்னுடைய மாட்டைப்‌ பிடிக்கத்‌ தீர்மானித்துவிட்டான்‌ என்று கேட்டதும்‌ அவள்‌ கவலை கொண்டாள்‌.

பந்தியில்‌ பேச்சு வந்தபொழுது பொங்குளியாண்டி அம்பலம்‌, தன்‌ மகளின்‌ காளையை யாராலும்‌ பிடிக்க முடியாது என்று வீரம்‌ பேசினான்‌.

அதைக்‌ கேட்டதும்‌ காத்தான்‌ சிரித்தான்‌. அம்பலத்திற்கு கோபம்‌ வந்துவிட்டது.

'என்னடா சிரிக்கிறே; நீ பிடிச்சுடுவையோ?' என்று உதாசீனமாக அவ்வளவு பேர்‌ நடுவில்‌ கேட்டான்‌.

காத்தானுக்கு ரோசம்‌ வந்துவிட்டது.

'பொல்லாக்‌ காளே! நான்‌ நாளைக்கி அதைப்‌ பிடிக்காட்டி ஆம்பிள்ளையா?'

'ஏண்டா வெறும்‌ பேச்சு! ஓம்‌ பாட்டனாலேயும்‌ முடியாது. ஐயனெக்‌ கூடல்ல ஏமாத்திடுச்சு!'

'ஏஞ்‌ சும்மாப்‌ பேசறீங்க? நான்‌ பிடிக்காட்டி ஏன்னு கேளுங்க' என்று சபதம்‌ கூறினான்‌ காத்தான்‌.

இதுகூடக்‌ காத்தான்‌ தீர்மானத்திற்குக்‌ காரணமாக இருந்திருக்காது? இளமையின்‌ பெருக்கில்‌ மெய்மறந்த வீரம்மாள்‌, தன்‌ செய்கையின்‌ பலனைக் கொஞ்சமும் சந்தேகிக்காதவளாய், கொல்லென்று சிரித்து விட்டது தான் அவனுக்குச் சுருக்கென்று பாய்ந்தது.

வீரம்மாள் தன் காளையின் சக்தியை நன்றாக அறிவாளாகையால் இந்தத் தீர்மானத்தைக் கேட்டதும் கவலை கொண்டுவிட்டாள். அதைப் பிடிக்க முயலவேண்டாம் என்று தன் தாயை விட்டுக் காத்தானுக்குச் சொல்லச் சொன்னாள். மூக்காயியின் தூண்டுதலின்பேரில் அம்பலகாரன் கூட நல்ல வார்த்தை சொல்லிப் பார்த்தான். ஆனால் காத்தான் கள்ள ஜாதியான் அல்லவா?

சுமார் இரண்டு மணிக்கு மந்தைக் கோயிலில், எள்ளுப் போட்டால் கீழே விழாது என்பார்களே, அப்படிப்பட்ட கூட்டம். தொழுவில் அடைக்கப்பட்டிருந்த ஜல்லிக் கட்டுக் காளைகள் திறந்துவிடப்பட்டவுடன் ஓடுவதற்காக நடுவில் ஒரு பாதை. இரண்டு பக்கங்களிலும் கட்டை வண்டிகள் வரிசையாக நிறுத்தப்பட்டிருந்தன. அவற்றின் உள்ளும் மேலும் ஜனங்கள். மாடுகளைப் பிடிப்பதற்கு வந்தவர்கள் மட்டும் பத்துப் பத்துப் பேர்களாகத் தனித்தனி இடங்களில் விட்டு விட்டுப் பதுங்கி இருந்தார்கள்.

மந்தைக் கோயில் தெய்வத்திற்குப் பூசையானவுடன் தொழுவுகள் அம்பலக்காரன் கையால் திறந்துவிடப்பட்டன. கொட்டு முழக்குகள், ஜனங்களின் கூச்சல்கள், கூட்டம் - இவற்றால் மிரண்ட மாடுகள் வாலை எழுப்பிக் கொண்டு தலைதெறிக்க நாலுகால் பாய்ச்சலில் ஓடின. வழக்கமான சில மட்டும் கூட்டத்தைத் திரும்பித் திரும்பி எதிர்த்துக் கொண்டு நடந்து சென்றன. இவைகளை 'நின்னுகுத்தி' என்பார்கள். ஓடுபவைகளைக் காட்டிலும் இவைகளைப் பிடிப்பதுதான் கஷ்டம். நாட்டியக் குதிரையைப் போல ஓர் இடத்தில் நின்றுகொண்டு நாலு புறத்திலும் திரும்பித் திரும்பிப் பாயும். ‘நின்னுகுத்தி மாடுகள் அப்படிப் பாயும் பொழுது அந்தத் திக்கிலிருக்கும் கூட்டம் குபீரென்று கலையும். மாடுகள் நெருங்கி விட்டால் பொத்தென்று கீழே விழுந்து விடுவது தப்புவதற்கான ஒரு யுக்தி. கீழே விழுந்தவர்களை அவை குத்துவதில்லை.

காத்தான் தன் சகாக்களுடன் ஒரு பக்கம் காத்திருந்தான். பிடிக்க வசமாகத் தன் பக்கம் வந்த பல மாடுகளைக் கண்ணெடுத்துக்கூட அவன் பார்க்கவில்லை. வீரம்மாளின் காளை சீவிய கொம்புகளுடனும், மதுவால் வெறிகொண்ட பார்வையுடனும் அவ்வளவு கூட்டத்தின் நடுவில் நடைபோட்டுக்கொண்டு வந்தது. எதிரில் ஒருவரும் தோன்றத் துணியவில்லை. பக்கங்களும் காலியாக இருந்தன. அடிக்கடி வாலைப் பிடித்து இழுக்க முயலும் சில துடுக்கான வாலிபர்களை மட்டும் ஒரு திரும்புத் திரும்பி விரட்டிற்று. அவன் என்ன செய்யப் போகிறானென்பதைப் பார்ப்பவர்கள் அறிவதற்கு முன் குபீரென்று அதன் முன்பாய்ந்தான் காத்தான். அதே கணம் வெகு கோபத்துடன் மாடு கொம்புகளைத் தாழ்த்தியது. கூட்டம் அலறிற்று.

ஆனால் மறுகணம் காத்தான் மாட்டின் கொம்புகளை அணைத்துக் கொண்டு அதன் கழுத்தில் கால்களைப் பின்னிக்கொண்டிருந்தான். மாடு வெறிபிடித்தது போல் ஓட ஆரம்பித்தது. காத்தான் தன்னுடைய பற்களால் அதன் கழுத்தில் கட்டப்பட்டிருந்த புதுத்துண்டை அவிழ்த்துக் கவ்விக்கொண்டு, அபாரத் துணிச்சலும் தீர்மானமும் கொண்டு ஓர் ஊசல் கொடுத்து, திடீரென்று கையை விட்டுப் பின்புறமாக மாட்டின் முதுகின் மேலே தாவினான். தாவின சமயம் மாடு ஒரு மரத்தடியில் வந்தது. ஒரு விநாடி தான் அவனுக்கு யோசிக்க இடம் இருந்தது. மரத்தில் தொத்திக் கொள்ளலாம் என்று கிளையைப் பற்றிக் கால்களைத் தூக்கினான். மாடு வெருண்டதுபோல் பின் வாங்குவதற்கும், திடீரென்று அவன் சுமையால் எதிர்பாராத வண்ணம் கிளை தாழ்வதற்கும் சரியாக இருந்தது. அந்த நிமிஷமே மாடு பாய்ந்து அவனுக்கு கீழே கொம்புகளைத் தாழ்த்திற்று. காத்தான் உடல் மாட்டின கொம்புகளில் இறங் கியது. அந்தப் பாரத்தைத் தாங்கமாட்டாத மாடு தலையைத் தாழ்த்தி உதறிற்று. பிடி நழுவி ரத்தம் பீறிடக் காத்தான் கீழே விழுந்தான். மாடு பறந்து விட்டது.

பின்னால் ஓடி வந்தவர்கள் காத்தானை ஒரு கயிற்றுக் கட்டிலில் போட்டு ஆஸ்பத்திரிக்குத் தூக்கிச் சென்றார்கள். காத்தான் ரத்த நஷ்டத் தால் பிரக்ஞை இழக்கும் தறுவாயில் இருந்தான். வீரம்மாளுக்குச் சொல்லியனுப்பச் சொன்னான். அதே கவலையாக வெகு ஆவலுடன் மந்தைக் கோயிலில் காத்துக்கொண்டிருந்த வீரம்மாளிடம் செய்தியுடன் ஆள் வந்தான். அவள் ஆஸ்பத்திரிக்குச் செல்லும் பொழுது அவன் இறக்கும் தறுவாயில் இருந்தான். அவனால் பேச முடியவில்லை . தன் ரத்தத்தில் தோய்ந்து கிடந்த மாட்டுத் துண்டை அவள் கையில் கொடுத்து விட்டுக் கண்களை மூடிவிட்டான்.

***

'ஏண்டி வீரம்மா, ரொம்பக் காயமாடி?' என்று மூக்காயி கேட்டாள். கையால் தாங்கப்பட்ட மோவாய்க் கட்டையை மெள்ளத் திறந்து வீரம்மாள், 'செத்துப் போயிருச்சு' என்று சொல்லி மறுபுறம் திரும்பினாள்.

தான் அத்தனை நாளாய்த் தன் கையால் தீனி போட்டுத் தண்ணீர் காட்டி வளர்த்த காளை இப்பொழுது யம ஸ்வரூபமாகத் தன்முன் நிற்பதைக் கண்டாள்-திரும்பி வீட்டுக்கு வந்துவிட்டது.

வீரம்மாள் சாவதானமாக எழுந்தாள். பக்கத்தில் இருந்த வேல் கம்பை எடுத்து, 'புடிபட்டக் களுதைக்கி ரோசம் வேறேயா?' என்று வேலை அதன் மேல் பாய்ச்சினாள்.

 

Paṭṭa-Mahiṣī: Proto-Koṟṟavai goddess in Indus civilization (Banawali and Mohenjadaro)

 The Proto-Koṟṟavai seal, M-312 from  Mohenjadaro is well known [1]. Here, only Proto-Koṟṟavai is a woman while the rest are all men presumably representing the army of the buffalo demon. Another earlier depiction of Proto-Koṟṟavai along with four of the Seven Kaṉṉimār (girls) of the Sapta-Ṛṣi Maṇḍala fighting with a male buffalo is shown from a seal excavated from Banawali, Haryana, India (Fig.1). The girls form Proto-Durgā’s army and, they are also seen in several Indus civilization seals (M-1186, M-442, H-97) as a row in the bottom while the Proto-Koṟṟavai is shown in an arch of the Bodhi (ficus religiosa) ­­tree leaves (Fig. 2). Banawali seal women, part of the Seven Kaṉṉimār (= Sapta Ṛṣi Maṇḍala/Great Bear constellation) wear bangles (conch shell? plant material?). Proto-Koṟṟavai in Banawali seal has the ēka-vēṇī ‘single braid’ of hair thrown to the front just like M-312. Additionally, she sports the cotton cloth decoration tied as a head band which is seen in Kalibangan (Fig. 3) also. This flowing headband decoration indicates the reason for the term, "paṭṭa-mahiṣī" for her and reigning queen in India. paṭṭakkārar, paṭṭavardhan, paṭṭanāyak are common chieftain titles in India.  Often Indus deities, both male and female, wear buffalo horns. The so called “Paśupati”, the great Yogi, seal has an exact equivalent of a crocodile (Makara Viṭaṅkar) surrounded by four wild animals. Hence makara/paśupati is the Pole Star and his wife, Proto-Durga is Rohiṇī in Indus astronomy. “Initially the Early Harappans could orient their towns according to cardinal directions and the sun probably symbolized the king. Their calendar was heliacal with Aldebaran (Rohiṇī) as the new year star. Indus Civilization created the lunisolar calendar, the nakṣatras, started the new year with the Pleiades, used the gnomon, and knew planets (Dravidian names of stars and planets, preserved in Old Tamil, occur in Indus inscriptions).” (A. Parpola, JAOS, 2014). Eventually lunisolar calender was created and utilized circumpolar stars, which made Ursa Major and the pole star ideologically important. 

Depictions of the divine couple, Makara & Koṟṟavai depictions in Art continue up to Megalithic (Iron Age) Tamil Nadu [2]. Pongal (Makara Sankranti) festival celebrations in the farms of Kongu Nadu seem connected with celebration of these deities (cf. Paripāṭal verse 5). Interestingly, only buffalos are shown sacrificed in Proto-Durga seals and zebu bulls are never shown being killed by spears in Indus seals. Also, in the buffalo seals, a crowing rooster/cockerel along with a warrior is shown indicating that buffalo sacrifice was performed for the War goddess, Koṟṟavai. Later, rooster becomes the symbol of the war god, Kārtikeya and also seen in Greek warriors’ shields as chicken went from India to Europe via Persia. Koṟṟavai name itself derives from kol- 'to kill', and Kolli means Koṟṟavai. In Sangam literature, Kolli Hill in Kongu Nadu is the 'kula-parvatam' of Chera kings, and their family deity, Durga (the beguiling kollippāvai) resides there. Chera kings issued coins with legend, Kollippuṟai and Kollirumpuṟai.

 

Fig. 1. Proto-Koṟṟavai vs. Buffalo (a) Mohenjadaro, M-312 (b) Banawali, ASI collection

 

Fig. 2. Mohenjadaro, M-1186: Goddess in the pipal (Bodhi) tree, and Seven Kaṉṉimār 

The West Asian sacrifice of the taurus bull is paralleled in the Indus civilization with the sacrifice of a water buffalo bull by spearing in Indus civilization. The Harappan water buffalo, imported from the Indus Valley, is the counterpart of the West Asian urus bull in the Sargonid “contest” seals, and that the “victor’s pose,” one foot placed on the head of the buffalo, is replicated in Mesopotamia from the Indus Valley sacrifice of the water buffalo in front of the hut-like temples dedicated to the goddess. Mohenjadaro and Banawali seals in Fig.1 show girls with ēka-vēṇī ‘single braid’ hairstyle and wearing skirts. The skirt is also seen in the tiger goddess seal, K-65 from Kalibangan, Rajasthan.

Fig.3. Kalibangan tiger goddess (K-65)

Impression of a Harappan cylinder seal from Kalibangan (K-65). "Two warriors, distinguished by the hair worn in a divided bun at the back of the head, are spearing each other, while they are both being held by the hand by a goddess wearing a head-dress with a long pendant (comparable to the ones decorated with cowry shells and turquoise that are worn by the women of Ladakh and Chitral), bangles on the arms, and a skirt. Next to the combat scene (where space appears to have prevented the depiction of those details), her body merges with that of the tiger (later the Hindu goddess of war) and her head-dress is elaborated with animal horns and a tree branch," A. Parpola, Deciphering the Indus Script, p. 253.

"The Harappans had a goddess of war connected with the tiger, another large feline that was once native to the Indus Valley. On a cylinder seal from Kalibangan (Image 1, 2), a goddess in long skirt and plaited hair holds the hands of two warriors in the process of spearing each other. Next to this scene, the same deity is shown with an elaborate horn crown and the back part of a tiger as a continuation of her body. The hair of the two warriors is arranged into the double bun' or chignon at the back of the head, characteristic of Late Early Dynastic Mesopotamian kings on the warpath. As in the later South Asian tradition, this tiger-riding goddess of war apparently received water buffaloes in sacrifice. There are several Harappan images of a man who spears a water buffalo while placing one of his feet on the head of the beast. This pose came to signify 'victory' in Mesopotamian glyptic art during the reign of Sargon the Great (2334-2279 BCE)." A. Parpola, The Harappan Unicorn in Eurasian and South Asian perspectives, p. 158.
References:
(1)  Indus seal, M-312, Proto-Koṟṟavai war with Mahisha: http://nganesan.blogspot.com/2021/01/m312-seal-is-not-jallikkattu.html
(2) N. Ganesan, Indus Crocodile Religion as seen in the Iron Age Tamil Nadu, 16th World Sanskrit Conference Proceedings, Bangkok, Thailand, 2016.     https://archive.org/stream/IVCReligionInIronAgeTamilNaduByNGanesan-2016-16thWSC/IVC_Religion_in_IronAge_TamilNadu_by_NGanesan_2016_16th_WSC#page/n0/mode/2up
(3) Kavari in Tirukkuṟaḷ and Sangam Texts: Dravidian word for Gauṛ bison and Tibetan yak  http://nganesan.blogspot.com/2017/11/kavarimaa-tirukkural-conference-2017.html

தொன்று நிகழ்ந்தது அனைத்தும் உணர்த்திடு
         சூழ்கலை வாணர்களும் -இவள்
என்று பிறந்தவள் என்று ணராத
          இயல்பின ளாம் எங்கள் தாய்    -பாரதி

Indus seal, M-312 ஜல்லிக்கட்டு அல்ல, கொற்றவை போத்துராஜா போர் (Proto-Koṟṟavai war with Mahisha)

 Pongal 2021 speech by RB:

Tiru. R. Balakrishan, IAS (Retd.) has written a beautifully produced book on the connections between Indus Valley Civilization and Tamil Country's culture. He often mentions in Youtube videos, TV shows, Tamil newspaper articles that a Mohenjadaro seal, M-312 is a depiction about Jallikaṭṭu. He talks about M-312 seal as Jallikattu in his book also (Journey of a Civilization, Fig. 15.5, pg.416, 2019). But Indus valley archaeologists, starting from Ernest Mackay in 1935 onwards have written about M-312 as depicting a ferocious water buffalo fighting. The buffalo in M-312 is in combat with a little girl wearing a frock and single braid of hair (ēka-vēṇī). While all in the war scene are men, except there is the little girl being tossed up high in the air by the buffalo. The Proto-Koṟṟavai fighting the water buffalo, in M-312 and also in a seal discovered in Banawali are quite important. Banawali seal has all girls in fight with the buffalo. Wearing bangles (conch shell? plant material?), Banawali seal women are perhaps part of the Seven Kaṉṉimār (Sapta Ṛṣi Maṇḍala). There is a Jallikkaṭṭu seal from Mehrgarh (Shah-Parpola, 1991: MR-17) which depicts a Zebu bull. Gaurī, which means buffalo in the Rgveda, is the Great Goddess of India.

http://nganesan.blogspot.com/2017/11/kavarimaa-tirukkural-conference-2017.html

 This is the M-312 seal scene as drawn by artist, Trotsky Marudu seen in RB's video. Note the buffalo (NOT zebu of JallikkaTTu!) fighting with 6 humans, four are men away from the body of the buffalo, while the little girl wearing a skirt and with ēka-vēṇī hair braid is caught in the circular horn of the buffalo. Pallava kings had a title, Pōttaraiyan, Pōttaraicaru, Pōtaraja that have connections with this buffalo in combat. On buffalo's complex role in Indian culture and religion, studies by A. Hiltebeitel, T. Vetschera (The Potaraja and Their Goddess), A. Parpola (Metamorphoses of Mahiṣa Asura) etc., can be consulted. 

Let us see what Ernest Mackay, an early Indus archaeologist says about M-312 seal and the buffalo in it.

The Indus Civilization, 1935, pg. 32: "Another seal-amulet shows a buffalo which has obviously attacked a group of people, and is standing triumphant in the midst of its victims; it is possible that this is a representation of a deity overcoming his enemies. The reader is also referred in this instance to the amulet described earlier in this chapter, where a buffalo is shown probably tossing a man over his head, with a sacred tree and cult object nearby. The wild buffalo is regarded as a most dangerous animal in India as well as in Africa, and it is therefore a fitting vehicle for Yama, the Hindu god of death. As this animal is quite commonly portrayed on the seal-amulets, it must be considered, like the others, to be asymbol of a particular god, doubtless a terrible one."

In 1937 also, Dr. E. Mackay repeats that M-312 bovid is a buffalo. The horns are much like the Toda buffalos in the Nilgiri mountains of Tamil Nadu. https://www.harappa.com/blog/buffalo-seal-figures

"On another seal, No. 510 [in Mackay], a buffalo appears to have attacked a number of people who are lying on the ground around him in every conceivable attitude," writes the excavator Ernest Mackay. "It is undoubtedly the wild rather than the domesticated species that is represented in on this seal, an altogether finer animal which stands 16 to 16.5 hands high at the shoulder. Unlike the domesticated variety, it is very truculent and when wounded is very savage; it was, therefore, a fitting vahana or vehicle for Yama, the god of death.

"The little drama depicted on this seal may represent an episode that actually occurred to some of the inhabitants of Mohenjo-daro; the buffalo may have been hunted in Sindh in ancient days. But we may perhaps see in this scene a god, or the emblem of a god, attacking his enemies, a parallel to the well-known scene on the slate palettes of the First Dynasty of Egypt, where the king himself in his attribute 'Strong Bull' gores a prostrate enemy."

Then Dr. Mackay compares the buffalo scene with Crete island's bull-vaulting sport: "vaulting over the animal as in a sport that was much favoured in Crete [a large Greek island] in early times". But the study of the buffalo tossing up the girl in M-312 is a mythological scene of war of Indian Great Goddess, rather than a sport. May be by Sport, we can take it to mean Līlā, as we seen Kṛṣṇa līlā with asura-s.

Asko Parpola describes the bovid in both M-312 and Banawali seal as a buffalo. (Fig. 19.6, pg. 241, The Roots of Hinduism, OUP, 2015). I am including the note written in 2008 when Iravatham Mahadevan wrote in The Hindu newspaper.

http://nganesan.blogspot.com/2008/01/eru-tazuval.html

N. Ganesan

சிந்துநாகரீகப் போத்தின் போர், ஏறு அணைதல்

ஜல்லிக்கட்டு மீதான நீதிமன்றத் தடையை அரசாங்கம் நீக்கியிருக்கிறது என்பது மகிழ்ச்சியான செய்தி. கலித்தொகை, சிலம்பு போன்ற இலக்கியங்களில் கண்ணனின் ஏறுதழுவல் நிகழ்ச்சி போற்றப்படுகிறது. இந்து நாளிதழில் களத்து மேட்டுப்பட்டியில் உள்ள 1500 ஆண்டு பழமையான ஏறுதழுவல் ஓவியம், 500 ஆண்டுகால ஜல்லிக்கட்டு பற்றிய கட்டுரையைப் படிக்கலாம்
ஐராவதம் மகாதேவன் அவர்கள் சிந்து முத்திரை (M-312) பற்றிச் சுட்டிக்காட்டிய சேதி இந்து நாளிதழில் வெளியாகி இருக்கிறது. ஹிந்து ஆசிரியருக்கு நான் ஒரு கடிதம் வாயிலாக ஆராய்ச்சிக் குறிப்பினை அனுப்பிவைத்தேன். அக் கடித நகலையும், ஜல்லிக்கட்டு, மஞ்சிவிரட்டு, ஏறுதழுவல் செய்திகளை மேலைநாடுகளின் ஆய்வாளர்கள் ஆய்ந்திருக்கும் கட்டுரைகளின் பட்டியலையும் இங்கே பதிகிறேன். கொற்றி/கொல்லி(Proto-Durga) போர்க்காட்சியைக் காட்டும் முக்கியமான முத்திரை இது.
நா. கணேசன்

Tiru. Iravatham Mahadevan, expert on Indian scripts and epigraphs, has mentioned about bull-baiting rituals in Indus valley, c. 2000 BCE. http://www.hindu.com/2008/01/13/stories/2008011355961800.htm Looking at the seal M-312 published in The Hindu newspaper, I wrote a letter to the Editor. Here, it is.

----------------------------

The animal in the Indus seal (M-312 in A. Parpola, Corpus of Indus seals and inscriptions) given in the article by T. S. Subramanian ("Bull-baiting of yore", The Hindu, January 13, 2008) is most likely a water buffalo, not a taurus bull. Compare with the buffalo seal (one of many seals of this kind. This is from the book by D.P.Sharma: Indus script: On its way to decipherment) and the scene is a mythological scene of the combat of KoRRavai with buffalo demon famous throughout India in the historical period.
The body structure, legs, and the graceful inward-curving horns show it as a water buffalo. While four persons are not in direct physical contact with the buffalo and are shown vaulting all around the animal, there is a person stuck in the left horn of the animal. This human being is possibly a female and her chest is stuck in the buffalo's left horn. The person could be female because her long head-pendent made of cloth or braid is particularly visible above the buffalo's body. Note also the skirt worn by the female and the skirt of the central female figure in M-312 is mentioned by Indus archaeologist, W. A. Fairservis (Sci. Am., 238:3, 1983).
Alf Hiltebeitel ("The Indus Valley 'Proto-Siva', Reexamined through Reflections on the Goddess, the Buffalo, and the Symbolism of Vaahanas." Anthropos 73:5-6 (1978):767-97 ) thinks the animal involved is a wild buffalo.
pg. 772, "Finally it is likely that the horns are not only those of the buffalo but of the wild buffalo. Other Indus Valley seals show the animal in "truculent" poses, one buffalo in particular (Mackay, no. 510) having "thrown" five human figures about him. The upward curve of the horns which characterises the buffalo on all these seals portrays the animal at his most aggressive potential."
In Indus seals, women are shown many times wearing long head-pendent made of cloth in different seals. This "turban" like cloth tied around the head has a long tail-piece of cloth floating in the air. Next, we will see five Indus examples.
(1) K-65 seal from Kalibangan where a woman with a long hair-pendent stands in between two males holding spears. And this long "turban" is especially visible on the two women whose body is attached to tigers. The head ornamental cloth with a long tail-piece is called urumaalai, talaippaaLai, talaippaakai or talaikkaTTu in Tamil. Interestingly, the cloth-turban word stands for "generation" in Tamil, E.g., "10 generations" will be rendered as '10 talaikkaTTu' in Tamil due to the ritual of placing a turban for the succeeding generational person.
(2) M-305 seal (pg. 185, Parpola, 1994) where a woman with the long head cloth pendent and also wearing buffalo horns. She sits in the same yogic pose as the famous so called proto-siva (M-304) seal. Both M-304 and M-305 seem to have buffalo hooves. In Indus art, we see often horns on several animals (e.g. on tigers) and also composites. In Tamils' every day speech, horns are part and parcel of stock phrases. For clay ovens with multiple bumps to hold vessels, Sangam literature uses horn imagery - 'pal kOTTu aTuppu' literally 'multi-horned oven' (akanAn2URu), 'kOTu uyar aTuppu' (puRanAn2URu). "avanaik kompu 'horn' ciivaatE' (don't make him big or angry), "avanukku kompu muLaiccirukkaa?" (has he grown so big? lit. has he started growing horns), "avan periya kompanaa?" & so on. KampaNa, the founder of Vijayanagara kingdom, KampaNa < KompaNa "horned-leader" (kompu 'horn' > kampu). Also, Kampan, the Tamil poet who is like Shakespeare in English, supposed to be from vELaar potters caste traditional priests of Durga and KaaLi temples. In the early Buddhist art of India, Buddha is represented aniconically using a buffalo or gaur face. Even though art historians have called the Buddhist symbol variously as trident, nandipada, nandyavarta, triratna and so on, originally this seems to be a heritage from Indus civilization and Buddha is represented by a buffalo/gaur face, which I call as mahishamukha. Refer John Marshall's treatise on Mohenjodaro (3 volumes, ASI) where he identifies the Indus sign for the bovine face. Also, the Penguin India book by I. Mahadevan (in press, 2009) has a chapter on how the tamil nILakaNTan "great buffalo" turns into sanskrit nIlakaNTha "blue necked" for 'Siva.
(3) There is a pendent-wearing being (shaman priest. male?) standing under a pipal-leaf arch (R. Meadow, H95-2485, 1995 find. Thanks, Rich for the nice picture!). The "shaman" nature of the male priest is indicated by a "ladder" sign shown above his head. Even today, shamanistic ladders are found among the Kalash people in Pakistan. In Tamil, ladders are kaTavai, iRaivai (Cf. kaTavuL 'god', iRaivi 'goddess'). The human may be a male, but wearing the female "turban" we see so often in other seals, and also wearing bangles usually worn by females in Indus art. What is "he"? May be a shaman priest of the goddess we see in the pipal trees as shown in M-1186. He imitates his goddess by wearing her "turban" with a long tail-piece and her bangles, but note that he does not wear any skirt unlike females in M-1186 and M-312 and also the horns on the head are absent. Hence, my take that he is a priest, but not the goddess.
For comparison of the "turban" on the male priest in the pipal arch, take a look at the same "turban" worn by a male priest in M-1186 (5) (offering a human warrior head? Th "double-bun" hair style of the warrior head is visible). Here in H95-2485, bangles and long cloth pendent (both typical for females) as well as the pipal-leaf arch are symbols for the goddess whom the male priest serves. Such cross-dressing is seen even today on important festival days in some large south Indian temples. This "turban" is not the same as the braid which is shown on the seven women in M1186 (Pleiades?, called in south Indian village festivals as 7 virgins "7 kannimAr". may be the idea behind Murukan-skanda's mothers).
Tamil name of the ficus religiosa tree is 'araicu' - so named because of the noise of bodhi tree leaves in the forest winds and this phenomenon of murmuring leaves of the peepul trees are mentioned widely in Indian literature. The other famous fig tree is ficus indica (Indian fig tree). In Tamil, it is called aal and vaTam tree, so named because of the prominent aerial roots occupying large area. vaTam, which means 'rope' in Tamil, has entered Sanskrit and other Indian languages as a loan word denoting the banyan tree. The common English name for ficus indica tree, banyan comes from merchants striking deals in the shade of the village vaTam trees and vaNi/vaNiyan "merchant" (Cf. vaNij in Rgveda) has to do with "paNam" (token for barter, cash) in Tamil. p-/v- alteration: paNam/vaNi. The northerly direction in Tamil is vaTakku and this originates from the ficus indica name vaTam because of the astronomical associations of the Indian fig tree with the pole star.
(4) H-176 from Harappa is a very important seal on the Indus goddess religion. H-176a depicts a water buffalo, and the female with the long turban standing in front of a hut. On the H-176b side, the turbaned female is seated in the typical Indus deity fashion as in so-called proto-Siva seal (M-304) in the center. On her right is a sacrificial animal (markhor goat?) and on her left is the shaman on a tree (acacia?) with a tiger with its head turned back looking at him. Acacia (khadira) tree is particularly important for KoRRavai of the forest, as the famous Vanadurga temple is in the village, khadirA-mangalam in Thanjavur district. Rajaraja Cholan I who led naval expeditions against Ceylon, Maldives and Srivijaya kings in Southeast Asia was an ardent bhakta of Katiraa-maGkalam vanadurga and his sword is placed on the idol during worship there. KatiragAmam, a Murukan (s/o KoRRavai in sangam texts) temple in the dense forests of Sri Lanka is also named after the acacia tree. In Shaakta (tantra) worship of the goddess, tAmbulam (betel leaves) is chewed with acacia nuts (an astringent) and lime paste mix in old Indian literature.
(5) The famous M-1186 seal, where a female deity in a pipal (bodhi) tree frame stands and is shown at, http://www.harappa.com/indus/34.html
Walter A. Fairservis, Jr. who did archaeological work in the Indus valley sites wrote a book on Indus script taking it as belonging to Dravidian family of languages. Dr. Fairservis remarked about the female being attacked by a water buffalo in M-312, and mentioned the skirt worn by this woman in M-312 (Script of the Indus valley civilization, Scientific American, 238:3, pp. 58-66, March 1983) : "A fourth seal, even more elaborate than the "Lord of the Beasts," introduces a "worshipper element". It repeats the depiction of a pipal tree, this time at its upper right corner. Between the branches of the tree stands a horned anthropomorphic figure. Facing the horned figure is a kneeling one, skirted and thus presumably female; to the left of the kneeling figure is a large goat. Seven skirted figures occupy the bottom half of the seal, their hair dressed in some kind of long "ponytail." A rather gruesome depiction on a fifth seal [M-312 in the Parpola, Corpus of Indus inscriptions ~NG] shows several similarly coiffed figures, one of them wearing a skirt, being attacked by a water buffalo."
Please note that this is also possibly a mythological scene where a female deity fights with a buffalo demon. This seal of buffalo fight could have arisen from jallikattu-like village festivals with bulls and buffalo male animals in the bronze era Indus valley. It need to be researched whether this deity has relations with the goddess, kOTTaavii (early centuries CE in North India) and koRRavai of old Tamil literature. Several Indus era sites have place names ending as -kOT (cf. Tamil kOTTai). While there are scores of town names ending in kOTTai in south India, there are some that start with kOT- like kOTTaiyUr, kOTTaippAkkam as well (Cf. the pre-Harappan site, Kot Diji near Mohenjo Daro). Even now, there is an ancient Dravidian language called Brahui in the Indus region. The oldest Indian descriptions of bull-baiting are found in Tamil sangam literature, written at a time midway between the mature Indus valley civilization and now. In sum, M-312 is a Proto-Durga (KoRRavai/kOTTavi in Tamil, ...) mythological battle scene, and her aspects are seen in many Harappan civilization seals such as H-176, K-65 and M-1186.

Kind regards,
N. Ganesan

References:

BTW, bull-baiting is described in sangam literature. And, later on the motif is found in Sanskrit bhakti texts like Bhagavatam written in Tamil Nadu. In sum, M-312 is a Proto-Durga (KoRRavai/kOTTavi in Tamil, ...) mythological scene. Observe that the horns of the buffalo do not seem attached to the animal head in his battle scene with proto-Durga (M-312). In historic Indian art, the most famous battle scene of Durga vs. buffalo is at Mamallapuram (7th century, Pallava) near Chennai. The buffalo horns little away from their head (M-312) can be compared with the hands dangling which are displayed at a little distance from the thighs in Indus seals showing gods in "yogic" posture. An example from Dean Anderson,
http://www.eastwestcultural.org/public/protoyogi/
It will be useful the measure the actual distance between the horns and their buffalo head, it may be ~ 0.3 mm.


Parpola, Asko, (2000), Vāc as a Goddess of Victory in the Veda and her relation to Durgā, Zinbun, Kyoto University, 34, 2, pp. 101-143. The pdf file can be downloaded at
http://repository.kulib.kyoto-u.ac.jp/dspace/handle/2433/48782
http://www.harappa.com/script/

The Indus script papers by A. Parpola
(1) http://www.harappa.com/script/indus-writing.pdf
(2) http://www.harappa.com/script/indusscript.pdf

Zvelebil, Kamil, Bull-baiting Festival in Tamil India, Annals of the Naprstek Museum 1, Prague 1962, pp. 191-199.

Erik Af Edholm and C. Suneson, The seven bulls and Krsna's marriage to Nila/Nappinnai in Sanskrit and Tamil literature, Temenos, v.8, p. 29-53, 1972.

Rabe, Michael, "Victorious Durga, The Buffalo Slayer", Muse: Annual of the Museum of Art and Archaeology, No. 20,University of Missouri - Columbia (1986), pp. 50-65 with added color plates
http://web.sxu.edu/mdr1/durga/index.htm

Vanamala Parthasarathy, Bull baiting in Tamil and Sanskrit, Jl. Inst. Asian studies, 1998

The ID of Indus bovines:
http://dakshinatya.blogspot.com/2008/11/zebu-buffalo.html

There is a long article on bull-baiting in Tamil and Sanskrit traditions by Ulrike Niklas at Cologne. It appeared in the Kolam journal. F. Gros translated VaaTivaacal novel into French. In Italian, there is a book with photos, Fabio Scialpi, La festa di Pongal a Madurai, 1991.

koRRavai-durga - as a little girl:

தீரன் சின்னமலை கட்டுரைப் போட்டி பரிசளிப்பு விழா, கோவை, 17-1-2021

மாவீரன் தீரன் சின்னமலை

வீர வாழ்வும், விடுதலைப் போரும், இன்றைய தாக்கமும்

பேரூர் ஆதீனம், சிரவை ஆதீனம் இணைந்து நடத்தும் கட்டுரைப் போட்டிக்கு 350 கட்டுரைகள் தமிழ்நாடு எங்கணும் இருந்து வந்தன. நடுவர் குழுவினர் தேர்ந்தெடுத்த கட்டுரைகளுக்குப் பரிசு வழங்கும் விழா வரும் ஞாயிறு (17/1/2021) காலை சிரவை கௌமார மடாலயத்தில் நிகழ உள்ளது. வெற்றி பெற்றோர் பட்டியல் கடைசியில் கொடுத்துள்ளோம்.

கட்டுரைப் போட்டியில் கலந்துகொண்ட பள்ளி மாணவ மாணவிகளை ஊக்குவிக்கும் வகையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட 45 குழந்தைகளுக்குத் தலா 1000 ரூபாய் ஆறுதல் பரிசு வழங்கப்படும். ரொக்கப் பரிசு பெரும் அனைவருக்கும் சான்றிதழ் வழங்கப்படும்.

போட்டியில் கலந்துகொண்ட அனைவருக்கும் இணையவழி பங்கேற்புச் சான்றிதழ் மின்னஞ்சலில் அனுப்பப்படும்.

வெற்றி பெற்ற அனைவருக்கும் இருபெரும் ஆதீனங்கள் சார்பாக வாழ்த்துக்கள்.

வருகின்ற ஞாயிறு (17.01.2021) காலை பரிசளிப்பு விழா கௌமார மடாலயத்தில் நடைபெறும். அனைவரும் தவறாமல் கலந்துகொள்ளவும்.

விழா நடைபெறும் இடம்

சிரவை ஆதீனம்,

கௌமார மடாலயம்,

சின்னவேடம்பட்டி, கோவை – 641049

https://goo.gl/maps/CyFvcn4XQu9KGhoP6

(கோவை, காந்திபுரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து சக்தியமங்கலம் செல்லும் சாலையில் SRP Mill பேருந்து நிறுத்தம்)

தொடர்புக்கு: 98656 23817, 93847 71849

கலந்துகொண்டு சிறப்பிக்க வாருங்கள்,

நடுவர் குழு.

பேரூர் ஆதீனமும், சிரவை ஆதீனமும் இணைந்து நடத்திய 

மாவீரன் தீரன் சின்னமலை வரலாற்றுத் திறனாய்வுக் கட்டுரைப்போட்டி

முடிவுகள்

சிறப்புப் பரிசுகள்

சிறப்புப் பரிசு 1: (ரூபாய் – 50,000)

அழ.முத்துப்பழனியப்பன் எம்.ஏ.பி.எல்

கோவை:49 .

சிறப்புப் பரிசு 2: (ரூபாய் – 25,000)

பவதாரணி குணசேகரன்

சிவானந்தபுரம்,

கோவை.

சிறப்புப் பரிசு 3:  (ரூபாய் – 15,000)

கோ.இராமச்சந்திரன்

ஆசிரியர் காலனி.

கோவை.

1.சங்க காலம் தொடங்கி 18ஆம் நூற்றாண்டு வரை கொங்கு வரலாறு.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

கு.ராஜேஸ்வரி

சொக்கம்புதூர், கோவை.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

வே.பார்கவி  

அரவக்குறிச்சி, கரூர்

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

ஷா.முஹம்மது அஸ்ரின்

திருச்சி.

2.தீரன் சின்னமலை பிறப்பு முதல் விடுதலைப் போரளியானது வரையிலான வரலாறு 

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

M.கிருஷ்ணவேணி.

அம்பத்தூர், சென்னை.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

G.அருண் 

புழல், சென்னை.

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

R.முத்து லட்சுமி

தூவக்குடி,  திருச்சி.

3.தீரன் சின்னமலை களம்கண்ட போர்கள், பயன் படுத்திய ஆயுதங்கள் மற்றும் போர் உத்திகள்.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

முனைவர்.ப.கோகிலவாணி

S.P.புதூர், நாமக்கல்.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

சு.சுகந்த பிரியா 

விரிவுரையாளர், 

கோவை.

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

R.முத்துலட்சுமி 

துவாக்குடி,திருச்சி. 

4.தீரன் சின்னமலையின் வீரமரணம்.

முதலிடம் : (ரூபாய் – 15,000)

நா.உன்னிகிருஷ்ணன் 

பிரஸ் காலனி, 

கோயமுத்தூர்.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

வ.ம.மணிமொழி 

அஜீஸ் காலனி

திருவண்ணாமலை.

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

K.திராவிடச் செல்வி 

அஞ்சுகம் நகர் சி.வே.பட்டி.

கோவை.

5.தீரன் சின்னமலையின் சமூக ஒருங்கிணைப்பும் நல்லிணக்கமும்.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

தமிழினி அருள்ராஜ்

ஜான்சன்ஸ் தொழில்நுட்பக் கல்லூரி,

கருமத்தம்பட்டி.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

மாலதி முருகசாமி.

சிங்காநல்லூர், கோவை.

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

ம. முத்துலெட்சுமி 

திருவெறும்பூர்,

திருச்சி.

6.தீரன் சின்னமலையின் கடவுள் நம்பிக்கை வழிபாட்டு முறைகள்.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

சரவணன்

ஜனதா நகர், 

கோவை.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

பா.புனிதா 

கணபதி, கோவை.

7.தீரன் சின்னமலை காலத்தில் வேளாண்மையும், நீர் மேலாண்மையும், கால்நடை வளர்ப்பும்.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

R.கவிதா

சின்னவேடம்பட்டி 

கோவை.

8.தீரன் சின்னமலைக்கு மத்திய மாநில அரசுகள் செய்த சிறப்புகள்.

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

பா.புனிதா

கணபதி, கோவை.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

கோ.இராமச்சந்திரன் 

ஆசிரியர் காலனி

கோவை.

9.கொங்கு மண்டலத்தின் தற்கால வளர்ச்சியும் வரலாறும்

முதலிடம்: (ரூபாய் – 15,000)

சு.சுகந்த பிரியா 

ஒரைக்கடல் பாளையம்

கோவை.

இரண்டமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

R.ஆனந்தி 

அஞ்சுகம் நகர் 

கோவை.

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

வே.பார்கவி 

அரவக்குறிச்சி

கரூர்.

10.தற்காலச் சுழலில் கொங்கு மண்டலத்தில் தீரன் சின்னமலையின் தாக்கம்

முதலிடம் :

ரா.அம்சவேணி (ரூபாய் – 15,000)

குரும்பாளையம்

கோவை.

இரண்டாமிடம்: (ரூபாய் – 10,000)

ரோகினி ரங்கசாமி கவுண்டர்

ஜெனிவா

சுவட்சர்லாந்து

மூன்றாமிடம்: (ரூபாய் – 5,000)

நா.உன்னிகிருஷ்ணன்

பிரஸ் காலனி

கோயமுத்தூர்.

கட்டுரைப் போட்டியில் கலந்துகொண்ட பள்ளி மாணவ மாணவிகளை ஊக்குவிக்கும் வகையில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட 45 குழந்தைகளுக்குத் தலா 1000 ரூபாய் ஆறுதல் பரிசு வழங்கப்படும். ரொக்கப் பரிசு பெரும் அனைவருக்கும் சான்றிதழ் வழங்கப்படும்.

போட்டியில் கலந்துகொண்ட அனைவருக்கும் இணையவழி பங்கேற்புச் சான்றிதழ் மின்னஞ்சலில் அனுப்பப்படும்.

வெற்றி பெற்ற அனைவருக்கும் இருபெரும் ஆதீனங்கள் சார்பாக வாழ்த்துக்கள்.

வருகின்ற ஞாயிறு (17.01.2021) காலை பரிசளிப்பு விழா கௌமார மடாலயத்தில் நடைபெறும். அனைவரும் தவறாமல் கலந்துகொள்ளவும்.

விழா நடைபெறும் இடம்

சிரவை ஆதீனம்,

கௌமார மடாலயம்,

சின்னவேடம்பட்டி, கோவை – 641049

https://goo.gl/maps/CyFvcn4XQu9KGhoP6

(கோவை, காந்திபுரம் பேருந்து நிலையத்திலிருந்து சக்தியமங்கலம் செல்லும் சாலையில் SRP Mill பேருந்து நிறுத்தம்)

தொடர்புக்கு: 98656 23817, 93847 71849