இந்திய தேசக்கொடிக்கு அறவாழி கொடுத்த நன்னெறி முருகன் (சுநீதிகுமார் சட்டோபாத்யாயர்)

வலைப்பதிவுலகில் இப்பொழுது விவேக் சுக்லாவுக்குப் பத்ருதீன் தியாப்ஜி (ஐசிஎஸ், 1934) அளித்த நேர்காணல் பிரபலமாக உள்ளது. அதன்படி பார்த்தால் திரு. பத்ருதீன் தான் முதன்முதலாக 1947-ல் பௌத்த, சமண சமயங்களின் சின்னமான அறவாழி (தர்மசக்கரம்) பாரதத்தின் தேசியக் கொடிக்குத் தந்தார் என ஆகும்.
http://pinnoottavaathi.blogspot.com/2013/03/blog-post_8.html
ஆனால், ஜூன் மாதம் 1931-ல் இந்திய வரலாற்றில் தமிழ் மொழியின் முக்கியத்துவத்தை அறிந்திருந்த பேரா. சுநீதிகுமார் சாட்டர்ஜி காங்கிரசுக்குத் தேசியக் கொடியில் சின்னமாக அறவாழி தேர்ந்தெடுக்கப் பரிந்துரை செய்து கல்கத்தா மாடர்ன் ரிவ்யூவில் கட்டுரை எழுதினார். தன் தேர்வாகிய அறவாழியைக் காந்திஜி நியமித்த காங்கிரஸ் கட்சி கமிட்டிக்கும் (பட்டாபி சீதாராமையா அக் கமிட்டியின் தலைவர்) வேண்டுகோள் விடுத்தார். நன்னெறி முருகன் என்று தமிழில் கையெழுத்திட்ட சுநீதிகுமார் சாட்டர்ஜி பரிந்துரையைப் பார்ப்போம்.

அறவாழி என்னும் சூரியச்சக்கரம் - 4500 ஆண்டு வரலாறு:

அறவாழி என்னும் தர்மச் சக்கரத்தை ஞாயிற்றைக் குறிக்கும் ஒரு சின்னம்
(Solar symbol) ஆகும். ஓர் ஆண்டின் நாட்களைக் குறிக்க 360 ஆரங்களுடன் உள்ள சக்கரம் பற்றி வேதம் பாடுகிறது. சூரியன் தினம்தோறும் உலகை மூவடிகளால் அளப்பவன். சக்ரவர்த்தி ஒருவன் தன் உழைப்பால் உலகை வெல்லமுடியும் என சூரியனுடன் ஒப்பிட்டுத் திருவள்ளுவர் பாடுகிறார். குறளின் விளக்கத்தை
சக்கிரவர்த்தி என்பதன் கவின்கலை வடிவுகளில் 2000 ஆண்டுகளாய் காணலாம்.

மடியிலா மன்னவன் எய்தும் அடியளந்தான்
தாஅய தெல்லாம் ஒருங்கு.

இக் குறளுக்கான உரை: சோம்பலில்லாத சக்ரவர்த்தி ஒருவன்,  கதிரவன் மூவடிகளால் அளந்துகடந்த உலகம் முழுவதையும் ஒருமிக்க தன் உழைப்பால் அடைந்து ஆள்வான்.. ஆழ்வார்கள் பலரும் கள்ளத்தால் வஞ்சித்து இரண்டு அடிகளால் விஷ்ணு அளப்பதைப் பாடியுள்ளனர். உழைப்பின் சிறப்பைப் போற்றும் வள்ளுவரின் இக் குறளுக்கு மகாபலியை வஞ்சிக்கும் புராணம் பொருந்தாது.

வந்தவாசி அருகே பொன்னூர் மலையிலும், மயிலாப்பூர் வள்ளுவநயினார் கோவிலிலும் வள்ளுவர் திருவடிகள் சமணர்களால் காலங்காலமாக வணங்கப்படுகின்றன. சைவ சித்தர் சிலையை எங்கோ சிவன்கோவிலில் இருந்து கொணர்ந்து மயிலாப்பூர் வள்ளுவநயினார் கோவிலில் வைத்தமை அண்மைக் காலத்தில் நிகழ்ந்த செயல் என்று ஜீவபந்து ஸ்ரீபால் அவர்கள் கட்டுரையில் விரிவாகப் பதிவுசெய்துள்ளார்கள். இந்தியா முழுவதும் புத்தபாதங்களும், தீர்த்தங்கரர் பாதங்களும் வழிபடப்படுகின்றன. சூரியன் மூன்று அடிகளால் நாடோறும் உலகை அளந்து வெல்வதை (3 அடிகள் = உதயகிரி, வானுச்சி, அத்தகிரிகளில் ஆதவனின் தினச்செலவு) ஸ்ரீபாத வழிபாட்டில் காணலாம். ஸ்ரீபாத வழிபாடு ஞாயிற்றுச் சின்னம் எனக்காட்ட கதிர்கள் பல உடைய சூரிய சக்கரம் 3 பதிக்கப்படுகின்றன. புத்தரின் ஸ்ரீபாதம் (காந்தாரம்) - சூரியனின் மூவெட்டும் தெளிவாகக் காட்டப்படுகிறது.


பாகிஸ்தான் காந்தாரத்தில் உள்ள அழகிய புத்தபாதம். ஸ்ரீபாதத்தில் ஆமா/ஆமான் (Nilgai) முகம் குதிங்காலில் பொறிக்கப்பட்டுள்ளது. இது சிந்துசமவெளிக் கலையின் தொடர்ச்சி. புத்தர் உருவம் பொறிக்கப்படாத காலங்களில் அரைசமரத்தின் அடியில் சிம்மாசனத்தில் இந்த ஆமாமுகமே பலகாலம் அவர் நினைவாக வைக்கப்பட்டு வழிபடப்பட்டது அறிக. நம்மாழ்வார் மதுரையில் சங்கம் வென்ற அகவலிலும் இந்த ஆமா என்னும் இறைச்சின்னம் பேசப்படுகிறது.

தனியாழியான சூரியனைத் தர்மசக்கரம் (வள்ளுவரின் அறவாழி) என்று காண்பது சிரமண சமயத்தவர் மரபு. சூரியன் மூவடிகளால் நாள்தோறும் உலகளப்பதால் அடியளந்தான் என்கிறார் வள்ளுவர். தீர்த்தங்கரர், புத்தர் ஸ்ரீபாதங்களில் அடியளந்தான் சின்னமாக 3 நிலைகளில் (விடியல், உச்சி, அத்தமனம்) சூரியன் (=அறவாழி) பொருத்தப்படுகிறான்..

’ஓங்கல் இடைவந்து உயர்ந்தோர் தொழவிளங்கி’ எனத் தொடங்கும் தண்டியலங்கார மேற்கோட் பாடலிலும் தமிழுக்கு ஒப்பாக சூரியன் ஒப்பிடப்படுகிறான். இவ்வெண்பா தமிழுக்கு ஏற்பட்ட முதல் வாழ்த்துகளுள் ஒன்று. தண்டி என்னும் பண்டிதர் காவ்யாதர்சம் என்னும் வடமொழி இலக்கணம் தந்தவர். அவரைத் தமிழ் தண்டியலங்காரம் தந்தவரின் பாட்டனார் என்ப.  தண்டி அலங்கரித்தது பல்லவர்களின் அரசவை. பல்லவன் தந்த மாமல்லபுரம் அர்ஜுனன் தபஸு மாபெரும் புடைச்சிற்பத்தில் இருகை விரல்களைக் கட்டம் போலாக்கி உச்சி ஆதவனைத் தொழுவதைக் காணலாம். இதுவே உயர்ந்தோர் தொழுதலாம். ”ஓங்கல் இடைவந்து உயர்ந்தோர் தொழவிளங்கி.” இதில், ஓங்கல் என்பது இரு மலைகள்: காலையில் தோன்றும் மலை ஒன்று, மாலையில் மறையும் மலை மற்றொன்று. சூரியன் காலையில் தன்னகத்தினின்றும் கிளம்பி (கிழக்கு) உதயம் என்னும் மலையில் முதல் அடி எடுத்து வைக்கிறான். இரண்டாம் அடி வானுச்சியிலே. நாள்முடிவில் கடைசியாக தன் வீடு சேரும் அடி மூன்றாம் அடி. அஸ்தம் = வீடு. அஸ்தமனம் = ஞாயிறு வீடு சேரும் மூன்றாமடி. ஓங்கல் இடைவந்து = உதயம், அஸ்தம் என்னும் மலைகளுக்கிடையில் வந்து உச்சிமீது உலாவும் சூரியன். எல்லோரும் அறிந்த சூரியனின் மூவடிகளை உவமையாக்கிச் சக்கரவர்த்தி உழைத்தால் அதேபோல உலகை வெல்லலாம் வள்ளுவர் என்கிறார்.

தண்டியலங்கார உரைமேற்கோளாக விளங்கும் நாலடி வெண்பாவோ மூவடி அளக்கும் சூரியனுடன் முத்தமிழை ஒப்பிடுகிறது. மக்கள் அனைவரும் அறிந்த சூரியனின் செயலை உவமையாகக் குறிப்பிடும் புகழ்பெற்ற பழைய தமிழ்ப்பாக்கள் இவை. கதிரோனின் மூவடிகளுடன் தமிழின் இலக்கணங்களை ஒப்பிட்டுப் பேசும் சீரிய வெண்பா இது. பிற்காலத்தில் இயல், இசை, நாடகம்  எனத் தமிழிலக்கணம் தந்தவர் என அகத்திய முனிவருக்குக் கற்பித்துத் தமிழ் மரபு புகழ்ந்தாலும் சங்க கால முடிவில் முத்தமிழ் என்றால் எழுத்து, சொல், பொருள் இலக்கணங்கள் எனக் கருதுகிறேன். இதையே அழிபட்ட பரிபாடலில் 2 வரிகள் (பரிமேலழகர், 17-ஆம் நூற்றாண்டின் திருக்குறள் நுண்பொருள் மாலை) புலப்படுத்துகின்றன. பாண்டியனின் துவசச்சின்னமான பொதியில் மலையில் தென்னன் (=தக்கிணாமூர்த்தி/அவலோகிதன்) சம்ஸ்கிருத இலக்கணம் தென்னன் அளித்தான் என்று கொண்டாடினர். அதேபோல, தமிழ் இலக்கணம் தென்னன் என்னும் இறைவன் கொடுத்தான் என்னும் கதைகள் பிறக்கும் காலகட்டம் அது. இறையனரகப்பொருள் ஆசிரியர் , கம்பன் போன்றோர் அகத்தியர் தமிழிலக்கணம் படைத்தார் என ஒரு புனைகதையைச் சிருஷ்டிக்கிறார்கள். அதனை மிக வளர்த்தவர் உச்சிமேல் புலவர்கொள் நச்சினார்க்கினியர் ஆவார். தமாஷான கதை ஒன்றை அகத்தியர் மனைவி - தொல்காப்பியர்க்கிடையே நடந்ததாக எழுதிச் செல்கிறார். தொல்காப்பியத்தில் அகத்தியர் பற்றிய குறிப்பு எங்கும் இல்லை. அகத்தியரின் 12 மாணவர்கள் பெயரை முதல்முதலாகத் தொகுத்த பெருமை ஸ்ரீலஸ்ரீ ஆறுமுக நாவலர்க்குரியது [1].

ஓங்க லிடைவந்து உயர்ந்தோர் தொழவிளங்கி 
ஏங்கொலி ஞாலத்து இருளகற்றும் ஆங்கவற்றுள் 
மின்னேர் தனியாழி வெங்கதிரோன்! ஏனையது 
தன்னேர் இல்லாத தமிழ்!

Two brilliant things are compared in this veNpaa poem. One is the Sun that takes three steps to conquer the World every day, and the other is Tamil, whose three-fold grammar (Ezuttu, Col, PoruL) wins the World of  scholarship.

(1) தமிழ் பிறப்பது அதன் 30 எழுத்தால் (தொல். நூற்பா 1) - இது சூரியன் உதித்தலுடன் ஒப்பிடலாம். (2) தமிழின் சொல்லிலக்கணம் சிறப்பானது “எல்லாச் சொல்லும் பொருள் குறித்தனவே" (தொல். சொல். 157) - சூரியன் வானுச்சியில் ஒளிபரப்புதல் போன்றது. (3) பொருள் - தமிழுக்கே சிறப்பான இலக்கணம் இது (Grammar of Poetics. Hence, Tolkappiyar is Aristotle of the East) - சூரியன் மாலையில் தன் சொந்தவீடு (= அஸ்தம்) திரும்புதல்.

இந்தச் சூரிய சக்கரம் விஷ்ணுதுர்கா என்னும் கொற்றவையின் சின்னமாக சிந்து சமவெளியிலேயே காட்டப்படுகிறது. விஷ்ணு என்றால் ஞாயிற்றுக்கதிர்கள் எனப்பொருள் [2]. விஷ்(ணு) < விள்-/விட்-(விடியல்)/விண்-விட்டுவின் தங்கை எனப்படும் கொற்றவைக்கு மேலே ஆண்டின் ஆறு பெரும்பொழுது எனத் தொல்காப்பியர் பகுக்கும் ஆறு ஆரங்கள் (இளவேனில், முதுவேனில், கார், கூதிர், முன்பனி பின்பனி) உள்ள சூரியச்சக்கரம் காட்டப் படுகின்றன. தொல்தமிழ் மரபாகிய இந்த ஆறு ஆரங்களை 6 ருதுக்கள் (ருதுசம்காரம் - காளிதாசர்) என வடமொழி புகழும். இதனைத் துர்க்கையின் புலி மேலும் சிந்துக் கவின்கலைகள் காட்டுகின்றன. விஷ்ணு விட்டு என்னும் தமிழ்ச்சொல்.கொற்றவை (விஷ்ணுதுர்க்கை) சூரியச் சக்கரத்துடன் 4500 ஆண்டுகளாய் இந்தியாவில் இருப்பவள். அத் தாய்த்தெய்வம் வருணன் (பின்னர், சிவபிரான்) என்னும் பழந்தமிழ் அணங்கனுடன் தம்பதியாய் இருக்கும் சிந்துச் சமய வரலாறு பற்றி விரிவாக ஆராயப் பெற்றுள்ளது [6].

நன்னெறிமுருகனார்: புகழ்பெற்ற சிந்தனையாளராக விளங்கிய பேரா. சுநீதிகுமார் சாட்டர்ஜி இந்தியாவின் பல்கலைக்கழகங்களில் மொழியியல் துறை அமையப் பெருமுயற்சிகள் எடுத்தவர். அண்ணாமலைப் பல்கலையில் குருநாதர் தெபொமீ தலைமையில் சுதந்திர இந்தியாவில் திராவிட மொழியியல் சிறக்க அவர் வழிகாட்டினார். வடமொழிகளில் திராவிடமொழிகளின் அஸ்திவாரமாக விளங்கும் சிறப்பியல்புகள் பலவற்றையும் நன்னெறிமுருகன் ஆராய்ந்து வெளிப்படுத்தினார். இந்தியாவில் பலமொழிகளும் சிறந்துவிளங்க வேண்டும் என்று வாதாடியவர்களில் நன்னெறிமுருகன் முக்கியமானவர். நேரு அமைத்த Official Language Commission-ல் பணியாற்றி குமாரமங்கலம் ப. சுப்பராயனுடன் சேர்ந்து ஹிந்தியை இந்தியா முழுக்க ஆட்சிமொழி ஆக்கக் கூடாது என்று தன் கருத்தை வெளிப்படுத்தியவர்கள் இவர்கள் இருவரும்தான். கொங்கணி மொழிக்கு சம அந்தஸ்து வழங்க வேண்டும் என்ற கோவாக்காரர்களை ஆதரித்துப் பேசிய விழாவில் ஒளிப்படம் இங்கே. அவரது தெரிவே இந்தியாவின் தேசியக் கொடியில் அறவாழியாக வாழ்கிறது. அமெரிக்கக் கொடியில் விண்மீன்கள் மாநிலங்களைக் குறிப்பதுபோல, அற ஆழியின் ஆரங்கள் இந்திய மாநிலங்களைக் குறிப்பதாக இருக்கட்டும் என்ற கருத்தையும் தெரிவித்தவர் நன்னெறிமுருகன் தான்.

ஜவஹர்லால் நேரு தேசியக் கொடித் தேர்வில் நன்னெறிமுருகனின் கருத்துக்களை ஏற்றார்:

”Nehru explained: Normally speaking the symbol on one side of the flag should be exactly the same as on the other side. . . . Now the Charkha, as it appeared previously on this flag, had the wheel on one side and the spindle on the other. If you see the other side of the flag, the spindle comes the other way and the wheel comes this way . . . there was this practical difficulty. (Proceedings of the Indian Constituent Assembly 1947, vol. 4).


The Asoka chakra, or wheel, was a part of the Lion Capital carving in Sarnath (now in the state of Uttar Pradesh), dating from the reign of the Mauryan king Asoka (272?232 BCE). The chakra signified the principles of Buddhism, to which Asoka had converted after the devastation of the battle of Kalinga in 261 BCE. Nehru spoke to the Assembly delegates about the importance of emulating both Asoka's embrace of nonviolence and his encouragement of international cultural interaction. The Asoka chakra was a reminder that "India has not been in the past a tight little narrow country, disdaining other countries. India . . . has been an international centre" (Proceedings of the Indian Constituent Assembly 1947, vol. 4). The Indian state adopted another Asokan symbol - the figure on top of the lion capital at Sarnath (a four-headed lion, with a chakra below it and the motto "Satyameva Jayate," or "truth alone triumphs") - as its official emblem.”
(pg. 511, A symbol of Freedom, Srirupa Roy, JAS, 2002).





Summary: Dharmachakra of Jainism and Buddhism in India has a hoary antiquity, and this Solar symbol goes back to Indus valley culture of the Bronze age. The solar symbol of  the Wheel with 6 seasons as 6 spokes is shown above the KoRRavai (proto-Durgaa) seal. Sun  is called unique wheel (தனியாழி) in Tamil and the three steps he takes every day is compared to the ancient threefold grammar of Tamil formulated by Tolkappiyar in a famous veNpaa. Tiruvalluvar praises Hard Work and says a Chakravarti emperor can rule the world just like the Sun strides across the sky in three steps to conquer the world every day. Suniti Kumar Chatterjee, an eminent linguist and Orientalist, recommended in a widely read article and proposed the same to National Flag commision of the Congress Party headed by Pattabhi Sitaramayya that this ancient solar symbol be chosen  as an embellishment at the center of the National Flag of India in June 1931.

Ref.s:
[1]  ஆறுமுகநாவலர் தான் முதன்முதலாய் அகத்தியரின் 12 மாணவர்கள் பெயர்களை ஓரிடத்தில் தொகுத்தவர். புறப்பொருள் வெண்பாமலையில் அகத்தியர் மாணவர் பன்னிருவர் என்று இருக்கிறது. ஆனால், அவர்கள் பெயர்கள் கொடுக்கப்படவில்லை. ஆறுமுக நாவலரின் ”தமிழ்” என்னும் அக் கட்டுரையைத் தட்டெழுதித் தரவேண்டும்.

[2] Jan Gonda, Aspects of Early Visnuism, 1954.

[3] FBJ Kuiper, The three strides of Visnu, pp. 137-151, Indological studies in honor of W. Norman Brown, 1962.

[4]Sunitikumar Chattersjee, The National Flag of India, Modern Review, Calcutta, June 1931.

[5] Srirupa Roy, “A Symbol of Freedom”: The Indian Flag and the Transformations of Nationalism, 1906–2002, The Journal of Asian Studies / Volume 65 / Issue 03 / August 2006, pp 495 - 527.

It begins: "In January 2002, through a Union cabinet-sponsored revision of the fifty-year old Flag Code of India, the Indian state eased its restrictions on civilian displays of the national flag and allowed its citizens to fly the flag every day of the year. The cabinet decision responded to a seven-year legal battle between the Indian state and Navin Jindal, the owner of a steel manufacturing family conglomerate. Jindal's personal quest to return the flag to the Indian people began when he was an MBA student at the University of Texas in Houston in the early 1990s and was struck by the ubiquitous presence of the U.S. flag."


[6] A Dravidian etymology for Makara - Crocodile


THE NATIONAL FLAG
Sunitikumar Chatterjee, Modern Review, Calcutta, June 1931.

Excerpts:
"At the last session of the Congress it was decided to go into the question of the National Flag. It was a good thing that this decision was finally arrived at. A flag stands as a symbol of something : and a National Flag is the symbol of our national ideals and aspirations, of our hopes and achievements as a people. It is a beacon light showing to the people the path to sacrifice, often to the supreme sacrifice : 'they are hanging men upon the common, for the wearing of the green'. Consequently it is not to be treated lightly as something which need not have any special or deep significance. The Flag Committee of the Congress fortunately realises the importance of the question, and also their responsibility in the matter. Dr. Pattabhi Sitaramayya, the Convener of the Committee, has issued a questionnaire inviting opinions from different Congress and other organisations, as well as from individuals.

There is no ancient flag or banner whether of Hindu or Muhammadan times, which we can think of for adoption as the flag of our country as a whole. Imperial or local princely houses had their standards, e. g. the Garuda Standard of the Imperial Guptas. But even when nearly the whole of India was united under the Mauryas in the 3rd century B. C. and the Moguls in the 17th century A. C. no national flag or crest seems to have been thought of. India was never physically a nation militante and so there was no need for a national symbol to rally round, in opposition to other nations. Besides, the political unity of India that we are now conscious of is an entirely new thing."

[...]

"Should we have any device on the Flag Red, Green and Ochre, or Red, White, Green and Ochre ? Most countries have a device, in addition to the national colours : e.g. Ireland has the Shamrock and the Harp, Mexico the Cactus Plant with an Eagle carrying a Snake, England the Bose, the Soviet Union the Hammer and Sickle, etc. The Charkha or Spinning Wheel has been in use with our National Flag,being painted in blue on its body. It represents India's desire for the simple life, and her will to combat poverty with the wholesome remedy of her cottage industries. But the Khaddar cloth itself as the product of the Charkha amply indicates this ideal. The Spinning Wheel as a device on a flag is cumbrous. We do not want to have a sword or a thunderbolt, or some plant or animal figure, that will not be acceptable to all. But simplifying  the Charkha, we might have a Simple Wheel.

A Simple Wheel is the most eloquent of symbols. It represents Eternity; it represents Time; it stands for Progress, it figures the Universe. We can put any great idea or meaning to it, and it will not be vulgar. In Persian, the word for wheel, charkh, signifies also the celestial globe, the sphere of the heavens, as well as circular motion and fortune. The ancient Indian use of this symbol is as varied as it is profound. We can have symbol of Eternity as something mystic behind existence as an embellishment of our National Flag. Besides, this symbol can further be employed in a most appropriate manner to indicate one great fact in our national life in a United States of India our federalism which in principle has been accepted for the future constitution of our country. The wheel can be made to represent our India as a Federal Union : and we can then take the spokes to stand for the constituent members of the Federation the various Provinces and States. The American National Flag has a similar device in its flag of stars and stripes the forty-eight white stars in the blue field indicate the forty-eight Members of the Federation of the United States of America, But it is not necessary to make the number of the Members of the Federation and the spokes of the wheel agree. We need not press the comparison too far. The idea of the individual spokes forming the wheel should be enough, and we can have a wheel of the minimum number of spokes three, or better four for the flag : for we should remember the question of making the flag, and so avoid complications. If the wheel idea is thought worthy of consideration a three or four spoked wheel in yellow or black either of the colours will go best with the Red and Green can be suggested, to find a place in the central field of the flag.

It has been suggested by some that it will be appropriate to have a spread-out Lotus, in White, with four or eight petals in place of the Wheel. The Lotus will be certainly poetic, and no one can take exception to this great Symbol of India. But would it not be a little too weak, when compared with the Wheel ? Then, a Simple Wheel with four spokes will be easier to affix on the Flag than the more elaborate Lotus : we shall have to consider the practical side of the question too the National Flag will have to be made in hundreds and thousands. But the Lotus will be quite welcome, as a beautiful symbol from Nature, and the idea of Federation is exquisitely indicated by its petals. It will be quite striking when in a suitably simple and conventional form.

The above suggestions are offered for what they are worth. The present writer has discussed the matter with
some of the best intellects of the country, in Bengal and outside Bengal : and the idea of vertical bands of Red Green and Ochre or Saffron, with the three or four-spoked Wheel (or the Four or Eight Totalled White Lotus) in the central field, seemed to satisfy most people. It is now presented before the public, and before the Flag Committee appointed by the Indian National Congress : and it is done with the fervent wish and prayer that out of the endeavours of the Committee and with the co-operation and approval of the people a National Flag and a Crest be finally evolved for India which will be in perfect accordance with her great and composite culture, her noblest ideals and achievements, and her high destiny in the future.”

First published, Modern Review, June, 1931.